پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
به تمام ریزه کاری ها علم و اطلاع نداریم. این زیارت بنا بر بعض روایات حدیث قدسی است و از خدا صادر شده ؛ بنا به روایات دیگر از امام باقر و امام صادق رسیده ، به این صورت است . خدا و اولیای خدا بهتر می دانند در لعن ، بر روی چه کسی بیش تر تکیه کنند.
اما ادعای شما درست هم نیست ،زیرا لعن های زیارت عاشورا که به اسم است، عبارتند از :
آل زیاد (2 بار)
آل مروان (2 بار)
بنی امیه
ابن مرجانه (2 بار)
عمر بن سعد (2 بار)
شمر (2 بار)
ابا سفیان
معاویه
یزید بن معاویه (2 بار)
عبید الله بن زیاد
آل ابی سفیان
در ضمن در جمله ای دارد :
اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنوامیه و ابن آکله الاکباد اللعین ابن اللعین علی لسانک و لسان نبیک... و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین اللهم فضاعف علیهم اللعن منک و العذاب الالیم.
البته از این که عبید الله ابن زیاد را به این نام و به نام "ابن مرجانه" لعن کرده ،به خاطر پلیدی فوق العاده و سهم عظیم او در جنایت کربلا است . شاید خواسته با عبارت "ابن مرجانه " بفهماند که عبید الله نه پسر زیاد و از آل اوست و نه از آل ابی سفیان (چنان که معاویه ادعا داشت و زیاد را پسر ابوسفیان خواند).
این نام به تولد پلید او و ولد زنا بودنش دلالت دارد.(1)
این ها احتمال هایی است که می دهیم اما وجه واقعی را فقط خدا و امامان می دانند.
پی نوشت :
1. میرزا ابو الفضل تهرانی، شفاء الصدور ،چ اول،تهران ، اسوه ، 1386 ش، ص 260.

پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط تان با این مرکز
روايت مذكور را مرحوم شيخ صدوق دركتاب من لا يحضره الفقيه مي آورد. (1)
مردى اعرابى (بيابانى) نزد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله آمد و ادّعا كرد كه هفتاد درهم قيمت ناقه‏اى (ماده شتر) كه به ايشان فروخته، طلبكار است.
رسول خدا فرمود: همه قيمت را به تو پرداختم، مرد گفت: ميان من و خود كسى را داور قرار ده تا حكم كند. مردى از قريش مى‏گذشت . رسول خدا (ص) او را گفت: ميان ما حكم كن، آن مرد رو به اعرابى كرده گفت: بر رسول خدا چه ادّعا مى‏كنى؟ مرد گفت: هفتاد درهم قيمت ناقه‏اى كه به او فروخته‏ام، مرد رو به رسول خدا كرده گفت: شما چه مى‏گوئيد؟
حضرت فرمود: تمام مبلغ را به وى پرداخته‏ام، از اعرابى پرسيد، گفت: نپرداخته است، مرد به رسول خدا
گفت: آيا شاهدى داريد كه قيمت را پرداخته‏ايد؟ فرمود: نه، آن مرد به اعرابى گفت: آيا حاضرى قسم ياد كنى كه حقّ خود را نستانده‏اى؟ گفت: آرى، در اين جا رسول خدا فرمود: سوگند كه با اين مرد، داورى به نزد ديگرى برم تا به حكم خداوند ميان ما داورى نمايد، پس نزد علىّ بن ابى طالب آمد ، در حالى كه اعرابى همراه وى بود، على عليه السّلام پرسيد: اى فرستاده خدا !شما را چه شده كه به اين جا آمده‏ايد؟ فرمود: اى ابا الحسن! ميان من و اين اعرابى داور شو، على عليه السّلام از آن مرد پرسيد: ادّعاى تو چيست؟ مرد گفت:
هفتاد درهم قيمت ماده شترى كه به او فروخته‏ام، على از رسول خدا سؤال كرد: چه مى‏فرمائيد؟ حضرت پاسخ داد: تمام قيمت ناقه را به او يك جا پرداخته‏ام، على عليه السّلام گفت: اى مرد! رسول خدا راست مى‏گويد؟ گفت: نه، چيزى از قيمت به من نپرداخته است، در اين هنگام على عليه السّلام دست برد و شمشير خود را بيرون كشيد و گردن آن مرد را بيافكند، رسول خدا پرسيد: يا على! چرا چنين كردى؟ عرض كرد: ما تو را به امر و نهى و بهشت و دوزخ و ثواب و عقاب و وحى خداوند تصديق كرده‏ايم . چگونه در پرداخت هفتاد درهم قيمت شتر اين مرد بيابانى تصديق نكنيم، و من از اين جهت او را كشتم كه پرسيدم: آيا رسول خدا آنچه گفت راست مى‏گويد؟ او پاسخ داد :نه، چيزى به من نداده است، پس رسول خدا فرمود: حكم به درستى كردى اى على، امّا ديگر در اين موارد تكرارش منما، سپس رو به مرد قريشى كرده كه همراه ايشان بود و فرمود: اين حكم خداوند بود ،نه آن كه تو كردى.
اين خبر بدون سند ذكر شده و از معصوم روايت نشده است . داراى مطالبى است كه از روش و سيره معصومين دور مى‏نمايد. انسان نمى‏تواند باور كند كه رسول كريم و رحمة للعالمين براى هفتاد درهم كار را بدين جا كشيده باشد . نيز نمى‏توان باور كرد كه على عليه السّلام با حضور پيغمبر كه ولى امر است، دست به اجراى حكمى بزند، بدون اينكه از جانب ولى امر مأمور باشد. چون خبر از معصومين نقل نشده، اشكالى ندارد ، چون در هر حال حجيّت ندارد و صرفا در حدّ يك قصّه و حكايت است.
پي نوشت :
1. من لا يحضره الفقيه ،شيخ صدوق‏،ج3،ص139-140، جامعه مدرسين‏، قم‏، 1404 ق‏، چاپ: دوم‏؛ ترجمه غفارى‏،ج4،ص133-138، نشر صدوق‏،تهران‏، 1367 ، چاپ: اول‏.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
لذت بردن مرد از چند همسر در یک زمان مفسده داشته و جایز نیست.(1)
همچنین نگاه کردن همسران به عورت همدیگر حرام است، چه با قصد لذت و چه بدون قصد لذت ؛ نیز نگاه کردن به بدن همدیگر اگر با قصد لذت باشد ، حرام است.(2)
پی نوشت ها:
1. سؤال تلفنی از دفتر آیت الله سیستانی.
2. آیت الله سیستانی،توضیح المسائل،م2395 و 2397.

نزدیکی از دبر در حال حيض بنا بر احتياط واجب جايز نيست و در حال پاكي اگر موجب اذیت زن شود، حرام و گر نه حرام نیست؛ ولی شديداً مكروه است.
منظور از نزدیکی از دبر فرو کردن آلت تناسلی به مقدار ختنه گاه یا بیشتر در مقعد است نه قرار دادن آلت تناسلی در باسن . قرار دادن آلت تناسلی در باسن اشکال ندارد.
چنانچه مرد آلت خود را بین پا و ران و باسن همسرش قرار دهد، مشمول غسل نمی شود ؛ مگر آن که منی خارج شود.
آبی که موقع تحریک جنسی از مهبل زن حارج می شود، پاک است. بلی اگر زن در اثر بازی کردن ارضا شود و در حال ارضا آبی از مهبل او خارج شود، نجس است.
خوردن آلت تناسلی مرد یا زن اشکال ندارد؛ ولی کار شایسته ایی نمی باشد . و چنان چه مرد همسرش را با دست تحریک کند یا زن با مردش این کار را بکند و با این کار موجب خروج منی شود، اشکال ندارد و استمنای حرام محسوب نمی شود. (1)
پی نوشت:
1. آیة الله بهجت ،توضیح المسائل ،م 78 و 350 و استفتائات، ج 1، س 1069 و سوال از دفتر ايشان.

1-به نظر آیت الله بهجت اشکال دارد و نمی تواند بخورد.(1)
2-نزدیکی از پشت کراهت شدیده دارد.(2)
احکام مربوط به زناشویی را می توانید از رساله ی توضیح المسائل و جلد چهارم استفتاآت، آیت الله بهجت مطالعه بفرمایید.
پی نوشت:
1 .آیت الله بهجت،استفتا آت،ج4،ص67،س4798.
2. همان،س 4786.

استفاده از آلات مصنوعی جنسی زنان برای مردان، حکم خود ارضائی و استمنا را دارد و حرام می باشد و گناه حساب می شود.(1)
پی نوشت:
1. سؤال تلفنی(7112438-0251) از دفترآیت الله خامنه ای.