پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
بنا به نقل روايات مادر امام زمان(عج) حضرت نرجس، نوه قيصر روم بود .
مادر حضرت نرجس از نوادگان شمعون وصي حضرت عيسى(ع) مي‌باشد .
گفته شده نرجس خاتون اول مسيحي بود .خواب ديد که توسط پيامبر(ص) و حضرت عيسى و با حضور شمعون ،وصي حضرت عيسى، براي امام حسن عسکري، عقد شد . در مراسم ازدواج مسيح و حواريّون و فرزندان پيامبر اکرم(ص) حضور داشتند . بعد از اين جريان حضرت زهرا(س) به خوب نرجس مي‌آيد .نرجس به دست حضرت مسلمان مي‌شود.(1)
پي‌نوشت‌:
1. امام مهدي(عج) از ولادت تا ظهور، ص 176 ـ 179.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر يقين به خارج شدن باد معده يا ادرار نداريد و صرف احساس خارج شدن آن ها باشد، اشکال ندارد و نماز صحيح است.
از نامه شما استفاده مي شود که ظاهرا دراين مسئله گرفتار وسواس شده ايد، سعي کنيد از داشتن وسواس خود داري کنيد.
از نظر شرعي تا زماني که يقين صد در درصد به باطل شدن وضو پيدا نکنيد و يقين پيدا نکنيد که باد خارج شده ، وضوي شما صحيح است . وظيفه شما آن است که بنا بگذاريد که وضو باطل نشده است. لازم نيست چند مرتبه نماز بخوانيد . شرع از شما چنين تکليفي را نخواسته است ولي با پيروي از وسواس، احکام خدا را براي خود دشوار ساخته ايد.(1)
در خارج شدن باد معده صدا ملاک نيست ،ولي بايد يقين کنيد .اگر فقط احساس مي کنيد، و يا شک مي کنيد، به احساس و شک خود توجه نکنيد. نماز شما صحيح است و وظيفه شما هم همين است که توجه به اين احساس نکنيد و نماز را بخوانيد. اگر مدتي چنين رفتار کنيد و به شک واحساس توجه نکنيد، اين حالت نيز از شما برطرف مي شود.
منشأ ايجاد وسواس شيطان است . شيطان گاهي به بهانه باطل شدن وضو و نماز و گاهي به عنوان طهارت و نجاست، براي مؤمنان ايجاد وسواس مي کند تا با ايجاد وسواس وقت مؤمنان را ضايع کند . آن ها را به اين عنوان وادار کند که مخالف گفته خداوند و پيامبر اسلام رفتار نمايند.
پي نوشت:
1. امام خميني، توضيح المسائل، مسأله299 ؛آيت الله خامنه اي، استفتائات، مسأله 312.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اسلام تعدد زوجات را بدون قيد و شرط و نامحدود قبول ندارد. با بررسي وضع محيط­هاي مختلف قبل از اسلام به اين نتيجه مي‏رسيم که تعدد زوجات به طور نامحدود، امر عادي بوده و قبل از اسلام جريان داشته؛ تعدد زوجات از ابتکارات اسلام نيست، بلکه دين آن را در چارچوب ضرورت‏هاي زندگي انسان محدود ساخته و براي آن قيد و شرايط سنگين قرار داده است.
قوانين اسلام براساس نيازهاي واقعي بشراست، نه احساسات، زيرا ممکن است هر زني از آمدن رقيب در زندگي ناراحت بشود، ولي وقتي مصلحت تمام جامعه در نظر گرفته شود و احساسات را به کنار بگذاريم، فلسفه تعدد زوجات روشن مي‏شود. هيچ کس نمي‏تواند انکار کند که مردان در حوادث گوناگون زندگي، بيش از زنان در خطر مرگ قرار دارند و در جنگ‏ها و حوادث ديگر، قربانيان اصلي را آن‏ها تشکيل مي‏دهند.
نيز نمي‏توان انکار کرد که بقاي غريزه جنسي مردان از زنان طولاني‏تر است، زيرا زنان در سن معيني، آمادگي جنسي خود را از دست مي‏دهند، در حالي که در مردان چنين نيست.
هم چنين زنان به هنگام عادت ماهانه و قسمتي از دوران حاملگي، عملاً ممنوعيت آميزش دارند، در حالي که در مردان اين ممنوعيت وجود ندارد.
از همه گذشته زناني هستند که به علل گوناگوني همسران خود را از دست مي‏دهند و اگر تعدد زوجات نباشد، آن‏ها بايد براي هميشه بدون همسر باقي بمانند.
با در نظر گرفتن اين واقعيت‏ها در اين گونه موارد (که تعادل ميان مرد و زن به هم مي‏خورد) ناچاريم يکي از سه راه ذيل را انتخاب کنيم.
أ) مردان تنها به يک همسر در همه موارد قناعت کنند و زنان بيوه تا پايان عمر بدون همسر باقي بمانند و تمام نيازهاي فطري و خواسته‏هاي دروني و احساسي خود را سرکوب کنند.
ب) مردان فقط داراي يک همسر قانوني باشند، ولي روابط آزاد و نامشروع جنسي را با زناني که بي شوهر مانده‏اند، به شکل معشوقه برقرار سازند.
ج) کساني که قدرت دارند بيش از يک همسر را اداره کنند و از نظر جسمي و مالي و اخلاقي مشکلي براي آن‏ها ايجاد نمي‏شود، نيز قدرت بر اجراي کامل عدالت ميان همسران و فرزندان دارند، به آن‏ها اجازه داده شود که بيش از يک همسر انتخاب کنند.
حال اگر بخواهيم راه اول را انتخاب کنيم، بايد گذشته از مشکلات اجتماعي که به وجود مي‏آيد، با فطرت و غرائز و نيازهاي روحي و جسمي بشر به مبارزه برخيزيم. هم چنين عواطف و احساسات اين گونه زنان را ناديده بگيريم اما اين مبارزه‏اي است که پيروزي در آن نيست. به فرض که اين طرح عملي بشود، جنبه‏هاي غير انساني آن بر هيچ کس پوشيده نيست.
تعدد همسر را در موارد ضرورت نبايد تنها از دريچه چشم همسر اول مورد بررسي قرار داد، بلکه از دريچه چشم همسر دوم و مصالح و مقتضيات اجتماعي بايد مورد مطالعه قرار داد. آن‏ها که مشکلات همسر اول را در صورت تعدد زوجات عنوان مي‏کنند، کساني هستند که يک مسئله سه زاويه‏اي را تنها از يک زاويه نگاه مي‏کنند، زيرا تعدد همسر هم از زاويه ديد مرد و هم از زاويه ديد همسر اول، نيز از زاويه ديد همسر دوم بايد مطالعه شود، آن گاه با توجه به مصلحت مجموع در اين باره قضاوت کنيم.
اگر راه دوم را انتخاب کنيم، بايد فحشا را به رسميت بشناسيم. تازه زناني که به عنوان معشوقه مورد بهره برداري جنسي قرار مي‏گيرند، نه تأمين دارند و نه آينده‏اي. چنان که شخصيت آن‏ها پايمال شده است. اين‏ها اموري نيست که انسان آگاه آن را تجويز کند.
بنابراين تنها راه سوم مي‏ماند که هم به خواسته‏هاي فطري و نيازهاي غريزي زنان پاسخ مثبت داد و هم از عواقب شوم فحشا و نابساماني زندگي اين دسته از زنان برکنار ماند و جامعه را از گرداب گناه بيرون برد.
در پايان چند نکته را ذکر مي‏کنيم:
1 - جواز تعدد زوجات با اين که در بعضي موارد يک ضرورت اجتماعي است و از احکام مسلم اسلام محسوب مي‏شود، اما شرايط آن با گذشته تفاوت بسيار کرده است، زيرا زندگي درگذشته، يک شکل ساده داشت و رعايت عدالت بين زنان آسان بود و از عهده غالب افراد برمي‏آمد، ولي در زمان ما بايد کساني که مي‏خواهند از اين قانون استفاده کنند، مراقب عدالت همه جانبه باشند. اگر قدرت بر اين کار دارند، چنين اقدامي بنمايند. اساساً اقدام به اين کار از روي هوي و هوس نبايد باشد.
2 - تمايل پاره‏اي از مردان را به تعدد همسر نمي‏توان انکار کرد. اين تمايل اگر جنبه هوس داشته باشد، مورد تأييد نيست، اما گاه عقيم بودن زن و علاقه شديد مرد به داشتن فرزند، اين تمايل را منطقي مي‏کند، يا گاهي بر اثر تمايلات شديد جنسي و عدم توانايي همسر اول براي برآوردن خواسته غريزي، مرد خود را ناچار به ازدواج دوم مي‏بيند. حتي اگر از طريق مشروع انجام نشود، از طريق نامشروع اقدام مي‏کند. در اين گونه موارد نمي‏توان منطقي بودن خواسته مرد را انکار کرد.(1)
گاهي مسئله تعدد زوجات در يک خانه موجب کينه و دشمني مي‌شود اما اين اشکال بر افراد وارد است که دشمني مي‌ورزند، نه بر اسلام و تعاليمش، زيرا دين قانون تعدد زوجات را به طور وجوبي وضع نکرده است. در واقع تعدد زوجات در اسلام يک قاعده نيست، بلکه يک استثنا است و تنها حکم به جواز داده شده، نه الزام، چنان که براي آن شرطي گذاشته شده و آن اطمينان مرد به اين است که مي‏تواند ميان زنان به عدالت عمل کند.(2)
اما سؤال از اين که چرا اسلام اين حق را نسبت به زنان قائل نشده و چرا اسلام چند شوهري را اجازه نداده، زيرا در اين نوع زناشويي رابطه پدر با فرزند عملاً نا مشخص است، هم چنان که در کمونيسم (اشتراک) جنسي رابطه پدر با فرزندان نامشخص است و معلوم نمي‌شود که فرزند متعلق به کدام پدر است.
همان طور که کمونيسم نتوانست براي خود جا باز کند، چند شوهري نيز نتوانست مورد پذيرش باشد، زيرا زندگي خانوادگي و ايجاد آشيانه براي نسل آينده و ارتباط قطعي ميان نسل گذشته و آينده، خواسته غريزه و طبيعت بشر است. چند شوهري نه تنها با طبيعت انحصار طلبي و فرزند دوستي مرد نا موافق است، که با طبيعت زن نيز مخالفت دارد. تحقيقات روانشناسي ثابت کرده است که زن بيش از مرد خواهان تک همسري است.(3)
از جهت ديگر زن از مرد فقط عاملي براي ارضاي غريزه جنسي خود نمي‌خواهد که گفته شود هرچه بيش تر، براي زن بهتر. زن از مرد موجودي مي‌خواهد که قلب او را در اختيار داشته باشد؛ حامي و مدافع او باشد؛ براي او فداکاري نمايد و غمخوار او باشد.
زن در چند شوهري هرگز نمي‌توانسته حمايت و محبت و عواطف خالصانه و فداکاري يک مرد را نسبت به خود جلب کند، از اين رو چند شوهري نظير روسپي گري همواره مورد تنفر زن بوده است. چند شوهر داشتن نه با تمايلات و خواسته‌هاي مرد موافقت داشته است و نه با خواسته‌ها و گرايش‌هاي زنان.(4) علاوه بر اين، يکي ديگر از مشکلاتي که در صورت چند همسري براي زنان ذکر شده، مشخص نبودن پدر براي فرزند مي‌باشد.
مسئله تعلق فرزند و معين شدن پدر فرزند، اگر چه تحقيقات امروزي و آزمايش‌هاي پزشکي آن را مشخص مي‌کند، اما از نظر رواني همچنان مسئله حل نشدني است؛ زيرا
اولاً: همان گونه که دانشمندان مي‌گويند: نتايج آزمايش­هاي تجربي صد در صد نيست و احتمال خطاي اشتباه انساني يا... وجود دارد.
دوم: مسئله اقناع روحي و رواني پدر و مادر و فرزند چيزي نيست که با آزمايش قابل حل باشد. فرزند مي‌خواهد اطمينان قلبي و دروني يابد که پدر و مادر او واقعي هستند و همين طور پدر و مادر. تا زماني که اقناع و اطمينان قلبي و دروني صورت نگيرد، به همان نسبت رابطه و پيوند عاطفي بين پدر و مادر و فرزند متزلزل خواهد بود. مطمئناً در صورت تعدد شوهر براي زن، اين اطمينان و رابطه عاطفي حاصل نمي‌شود.
پي‏نوشت‏ها:
1. تفسير نمونه، ج‏3، ص 256 - 260؛ مجموعه آثار، مطهري، ج‏19، ص 357 - 361.
2. الميزان، ج‏4، ص 319.
3. مرتضي مطهري، مجموعه آثار، ج19، ص 302.
4. همان، ص 311.

اگر از خانه خود برداشته است، از پدر خود حلاليت طلب کند يا به همان مقدار از در آمد خود به پدر بدهد.
اگر از خانه کس ديگري برداشته است، اگر صاحب پول را الآن مي شناسد، همان مقدار پول را با صاحب آن بدهد و يا از صاحب آن حلاليت بگيرد.
اگر صاحب آن را الآن نمي شناسد و نمي داند که از خانه چه کسي برداشته است، همان پول را از طرف صاحب آن به فقير صدقه بدهد.
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم .
پي نوشت:
1. آيت الله خامنه اي، استفتائات، سؤال : 1763؛ آيت الله مکارم، استفتائات جديد، ج2، سؤال 1166.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر منظور شما از مومک کردن، استفاده ازموادّي باشد که براي از بين بردن موهاي زايد بدن استفاده مي شود، اشکال ندارد، و برطرف کردن موهاي زائد به هر وسيله اي که باشد مستحب است (1)
پي نوشت:
1. علامه مجلسي، حليت المتقين ، فصل ششم و هفتم از آداب حمام رفتن و دارو کشيدن .

پرسش: آيا بازي با ورق يا پاسور بدون شرط بندي اشکال دارد؟
در استفتائات ذکر شده که اگر در عرف آلت قمار باشد حرام است. منظور از عرف چيست؟ آيا مقصود عرف مکاني است که درآن قصد بازي کردن داريم؟
پاسخ: پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
عرف يعني آداب و روش اکثريت مردم .
عرف از نظر لغت به معناي شناخته شده و معروف است، يعني آداب و روشي مردم در امري شناخته شده باشد : «خذ العفو وأمر بالعرف» يعني به چيزي شناخته شده و خوب آن ها را امر کن.(1)
هرچيزي که در آداب و روش و عمل مردم يک جامعه شناخته شده باشد ، و مردم با ديدن يا شنيدن آن چيز متوجه شود و آن را بفهمد، عرف گفته مي شود.
بنابر اين اگر چيزي در همان شهري که مکلف زندگي مي کند ،از نظر روش عمومي مؤمنان به عنوان آلت قمار حساب شود، و از روش مردم همان شهر مکلف تشخيص دهد که آلت قمار است، بازي با آن هرچند بدون شرط بندي و برد و باخت، جايز نيست.(2)
مثلاً در مورد بازي شطرنج نيز به فتواي بسياري فقها چنين اتفاقي افتاده است، يعني ديگر در عرف مردم به عنوان ابزار قمار نيست، يا به عنوان وسيله قمار به آن نگاه نمي شود.
پي نوشت ها:
1. معارف و معاريف ، ج7، ص 339.
2. سؤال تلفني (7746666-0251) از دفتر آيت الله خامنه اي

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر پيش از وقت نماز مثلا ساعت 8 يا يازده صبح، براي کاري ديگري (مثلا قرآن خواندن)وضو گرفته باشيد يا به قصد اينکه با وضو و با طهارت باشيد، وضو گرفته باشيد ، وضوي شما صحيح است .نماز ظهر و عصر را مي توانيد با همان وضو بخوانيد. هم چنين اگر وضو باطل نشود، مي توانيد نماز مغرب و عشا را نيز با همان وضو بخوانيد.نماز هايي که خوانده ايد ،صحيح است.
استفتائات مقام معظم رهبري(سوال 119) منظور اين است که به نيت خواندن نماز واجب مانند نماز ظهر نبايد خيلي قبل از وقت نماز مثلا ساعت 8 صبح وضو گرفت. اما براي با وضو بودن که مستحب است يا براي هدف ديگر مثل دست زدن به خط قرآن، انسان هروقت وضو بگيرد، وضويش صحيح است .اگر باطل نشود، هرنمازي را با آن مي تواند خواند.(1)
پي نوشت:
1. آيت الله خامنه اي، استفتائات، سؤال 100 و 118 و 119 .

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر مي توانيد با جستجو و سؤال کردن صاحب کالا را پيدا کنيد، واجب است او را پيدا کنيد . اگر پيدا کردن او ممکن نباشد ، تا زماني که از پيدا شدن صاحب کالا نا اميد نشده ايد، کالا را نگهداريد . اگراز پيدا شدن او نااميد باشيد ،کالا را از طرف صاحب آن به فقير صدقه بدهيد.(1)
پي نوشت:
1. آيت الله مکارم، استفتائات جديد، ج2، سؤال 1166.

پرسش 1:
پوشيدن جوراب نازک باکفش رو باز که کف پا ديده نمي شودبا شلوار حرام است يا نه؟

پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر روي پاي خانم در برابر ديد نامحرم باشد، جايز نيست.
براي خانم ها واجب است که مچ پا به پايين را نيز از نامحرم بپوشانند و فرق بين روي پا يا کف پا نمي باشد.(1)
بنابر اين اگر کسي با جوراب نازک و بدن نما و با کفش رو باز در برابر نامحرم قرار بگيرد و قسمتي از پاهاي او پيدا باشد جايز نيست.
پي نوشت:
1. امام خميني، استفتائات، ج3، احکام حجاب، سؤال 21.( در اين مسأله نظر رهبري مطابق با فتواي امام مي باشد).

پرسش 2:
اگر در نماز در موقع سجده جوراب نپوشيم وکف پا ديده شود(بدون حضور نامحرم)نماز باطل است يانه؟

پاسخ:
در صورتي که نا محرم حضور نداشته باشد پوشاندن مچ پا به پائين در نماز واجب نيست و فرق بين کف پا و پشت پا نمي باشد و اگر مچ به بالا پوشانده باشد و از مچ به پائين ديده شود و نامحرم نباشد نماز صحيح است.(1)
پي نوشت:
1. امام خميني، توضيح المسائل، مسأله 789 ( در اين مسأله نظر رهبري مطابق با فتواي امام مي باشد).

پرسش 3:
اگر شخصي قبل از مرگ کارت اهدا عضو بگيرد آيا بعد از مرگ چون بعضي از اعضا هاي بدنش نيست بدنش در آن دنيا عذاب مي کشد؟

پاسخ:
زندگي انسان در جهان ديگر ، چه در برزخ و چه در قيامت در بدن خاصي است كه متناسب با همان عالم براي ما ايجاد مي شود و معلوم نيست كه خود همين بدن دنيايي در قيامت دوباره ايجاد شود و قالب روح ما قرار بگيرد ، بلكه بر اساس نظر برخي از علما در قيامت بدني مشابه همين بدن دنيايي براي ما شكل مي گيرد نه خود همين بدن مادي كه ديگر نابود شده است .
اگر قرار باشد انسا ن بخاطر نداشتن اعضاء بدن در عالم ديگر زجر بكشد لازم است كه بهترين بندگان خدا مانند شهدا و جانبازان كه اعضاء بدن خود را در راه خدا داده اند يا افراد ناقص الخلقه كه به شكل مادرزادي از داشتن برخي اعضاء بدن محروم بودند در قيامت زجر و عذاب ببينند در حالي كه اين امر اصلا قابل قبول نيست .
در نتيجه اهداء اعضاء يا از دست دادن برخي اعضاء بدن در تصادفات يا حوادث ديگر و يا امور ديگر ارتباط مستقيمي با وضعيت انسان درعالم آخرت ندارد ، لااقل دليلي در اين باره به دست ما نرسيده است ؛ البته در نفس عمل اهداء عضو و قبول اين امر نظر فقها و مراجع مهم است و همه اين مباحث در صورتي است كه از نظر مرجع ما اين عمل به خودي خود جائز و حلال باشد.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
به نظر آيت الله مدني تبريزي بنا به احتياط واجب دختر باکره اگر بخواهد ازدواج دائم يا موقت کند، بايد از پدر خود اجازه بگيرد.(1) بنابراين اگر بخواهي عقد محرميت(که عبارت است از عقد دائم يا موقت) با پسري که خواستار ازدواج با تو است، صحيح باشد ، بايد خودت يا به وسيله مادرت از پدرت اجازه بگيري. عقد بدون اجازه پدر صحيح نيست. ضمنا اگر عقد موقت بخوانيد ، درموقعي که مي خواهيد عقد دائم بخوانيد ،بايد مدت عقد موقت تمام شده باشد يا شوهر باقي مانده مدت را به تو ببخشد.
پي نوشت:
1. آيت الله مدني تبريزي,توضيح المسائل ,م2385.