پاسخ:

در این زمینه قرائت سوره حمد بر بالین بیمار توصیه‌شده است.
در کتاب شریف کافی از امام صادق علیه‌السلام روایت‌شده: اگر سوره حمد را بر مرده‌ای بخوانند و روح به پیکرش بازگردد، جای تعجب نیست.(1)
در کتاب طب الائمه از یکی از معصومین نقل‌شده: هرگاه سوره حمد را بر محل درد خواندم، محل درد به اذن خدا آرام شد. (2)
در کتاب مصباح کفعمی نقل‌شده سوره حمد شفای هر دردی است جز مرگ. اگر در ظرفی پاک نوشته و با آب باران شسته شود و بیمار صورتش را با آن بشوید، سلامت یابد. (3)
هم‌چنین می‌توانید با صدقه و انفاق کردن، و خواندن نماز حاجت ـ‌ که در مفاتیح‌الجنان آمده است ‌ـ از خدا شفای همه بیماران ازجمله بیمار موردنظرتان را بخواهید و یا به چهارده معصوم علیهم‌السلام متوسل شوید و آن‌ها را در پیشگاه خدا شفیع و واسطه قرار دهید. در این صورت اگر خیر و صلاح بیمار در شفا باشد، قطعاً شفا می‌یابد ـ‌انشاء الله‌ـ.
پی‌نوشت‌ها:
1. مصابیح الجنان، سید عباس کاشانی، ترجمه محمدمهدی رضایی، نشر جمال 1384.
2. همان.
3. همان.

پاسخ:

در توضیح دعای عهد در مفاتیح‌الجنان این‌گونه آمده است: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هرکه چهل صبح این عهد را بخواند از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد خدا او را از قبر بیرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد ...(1)
پس اولاً لازم نیست حتماً قبل از طلوع آفتاب خوانده شود. بلکه باید 40 صبح خوانده شود.
ثانیاً ظاهر این دستور این است که چهل صبح متوالی باشد. ولی اگر به خاطر عذری پشت سر هم نبود، فرد آن را تا 40 روز ادامه دهد قطعاً ثواب دارد و امید است که اثرات دعا هم برای آن فرد حاصل شود و توصیه ما این است که برای اینکه مطمئن شوید که به‌صورت کامل این عهد را به‌جا آورده‌اید. اگر یک صبح به‌جا نیاوردید از ابتدا شروع کنید.
موفق باشید.
پی‌نوشت:
1. مفاتیح‌الجنان، شیخ عباس قمی، انتشارات کتاب‌فروشی علمی، ص 1061.

توصیه می‌کنیم به دستور عمل‌های زیر عمل کنید. انشاء الله حاجت شما برآورده می‌شود.
ازآنجاکه افرادی که به ائمه علیهم‌السلام برای حل مشکل خود مراجعه می‌کردند، در شرایط و موقعیت یکسان نبودند، دستورالعمل‌ها نیز برای آنان متفاوت می‌باشد.
1-امام صادق فرمود که جهت فرزند دار شدن این دعا را زیاد بخوانید: اللَّهُمَّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ وَحِیداً وَحْشاً فَیَقْصُرَ شُکْرِی عَنْ تَفَکُّرِی بَلْ هَبْ لِی عَاقِبَةَ صِدْقٍ ذُکُوراً وَ إِنَاثاً آنَسُ بِهِمْ مِنَ الْوَحْشَةِ وَ أَسْکُنُ إِلَیْهِمْ مِنَ الْوَحْدَةِ وَ أَشْکُرُکَ عِنْدَ تَمَامِ النِّعْمَةِ یَا وَهَّابُ یَا عَظِیمُ یَا مُعَظَّمُ ثُمَّ أَعْطِنِی فِی کُلِّ عَافِیَةٍ شُکْراً حَتَّى تُبْلِغَنِی مِنْهَا رِضْوَانَکَ فِی صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ وَفَاءٍ بِالْعَهْدِ. (1)
2-در حدیثی آمده است که در سجده بخوانید دعای: «رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ».
3-از دعاهایی که برای طلب فرزند، مال و ثروت و طلب خیر دنیا و آخرت مفید است، دعای زیر است که از امام زین‌العابدین علیه‌السلام روایت‌شده است. نخست آیات 10 و 11 و 12 سوره نوح را بخوانید.
بعد دعای زیر را هفتاد مرتبه بخوانید و به اجابت دعای خود و تفضل و لطف و رحمت خداوند امیدوار باشید:
«رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً یَرِثُنِی فِی حَیَاتِی وَ یَسْتَغْفِرُ لِی بَعْدَ مَوْتِی وَ اجْعَلْهُ خَلَفاً سَوِیّاً وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ نَصِیباً اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ إِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ». اگر هفتاد بار خواندن همه دعا مشکل است، دعا را یک‌بار بخوانید و هفتاد بار استغفارکنید. (2)
4-امام محمدباقر علیه‌السلام به مردی که صاحب فرزند نبود فرمود: این دعا را بخوان. آن مرد می‌گوید: طبق دستور امام عمل کردم. خداوند فرزند و نوه‌های زیادی به من عنایت کرد. دعا این است: در هر صبح و شب، اول هفتاد مرتبه بگوید:
«سُبْحَانَ اللَّهِ» بعد ده مرتبه بگوید: «استغفرالله ربی و اتوب الیه» سپس نه مرتبه بگوید: «سبحان‌الله» و بعدازآن یک‌مرتبه بگوید: «استغفرالله ربی و اتوب الیه». (3)
5-پنج هفته به نام مبارک پنج‌تن صبح‌های جمعه نماز جعفر طیار (ع) را به همان کیفیتی که در مفاتیح‌الجنان؛ آمده بخوانید. البته هفته پنجم روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه و جمعه روزه‌بگیرید. روز جمعه بعد از افطار و نماز مغرب و عشا دوازده رکعت نماز بخوانید، در هر رکعت یک حمد و دوازده مرتبه سوره توحید و بعد از سلام نماز بخوانید:
«اللَّهُمَّ یَا سَابِقَ الْفَوْتِ وَ یَا سَامِعَ الصَّوْتِ وَ یَا مُحْیِیَ الْعِظَامِ بَعْدَ الْمَوْتِ وَ هِیَ رَمِیمٌ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ تُعَجِّلَ لِیَ الْفَرَجَ مِمَّا أَنَا مَمْنُوٌّ بِهِ وَ صَالٍ بِحَرِّهِ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ». (4)
بعدازآن برو به زیارت حضرت امام رضا یا زیارت فرزندش حضرت امام جواد علیهماالسلام. حاجات خود را در حرم آن‌ها که اولیای الهی هستند، از خدا بخواه. از امام بخواه که در حق شما شفاعت کند. انشاء الله به مراد خودخواهید رسید.

موفق و سربلند باشید.
پی‌نوشت‌ها:
1. ثقه‌الاسلام كليني، الكافي، الناشر: دار الكتب الاسلاميه، طهران، سنه النشر/1365 ه.ش، ج 6، ص 7.
2. محمد بن الحسن الحر العاملي، وسائل الشيعه، الناشر: مؤسسه آل البيت، قم، سنه النشر/1409 ه.ق،ج 21 ص 369.
3. همان، ص 369-372.
4. المحدث النوري، مستدرك الوسائل، الناشر: مؤسسه آل البيت، قم، سنه النشر/1408 ه.ق، ج 6، ص 320.

پاسخ:

اولاً: پيرامون دعاي كميل گفته‌شده كه اين دعاي خضر بوده كه حضرت به كميل تعليم داده است نه این‌که خود حضرت از خضر تعلیم‌یافته است.
ثانیاً: برفرض اينكه امیرالمؤمنین (ع) از كسي همچون خضر دعايي بياموزد به معناي افضل و اعلم بودن خضر نخواهد بود. چنانچه در روايات داريم كه پيامبر خاتم (ص) گاه از جبرئيل مطلبي را می‌آموخت؛ اما قطعاً پيامبر از جبرئيل اعلم و افضل بوده است چون‌که ارتباط با عالم غيب و دريافت معارف الهي گاه باواسطه صورت می‌پذیرد و از طريق واسطه به انبیاء و اولياء می‌رسد و اين بدان معنا نيست كه واسطه‌ها از جهت مقام بالاتر هستند.
این‌گونه مناجات كردن و عرض حال نمودن در پيشگاه پروردگار يك نوع اقرار است و اظهار عقايد است. اقرار به اينكه اختيار و انتخاب‌های ما انسان‌ها پيچيده در مقدرات الهي است. هيچ فعلي از ما رخ نمی‌دهد. چه خوب و چه بد الا اينكه در مجراي تقديرات الهي رقم می‌خورد. درواقع هنگامی‌که انسان با اختيار تمام خود مقدمات يك فعلي را فراهم كرده و اسباب علل يك معلولي را تكميل می‌کند چه اينكه معلول عمل خيري باشد و چه شري همه اين مراحل در ظرف مقدرات الهي رقم می‌خورد اگر خدا اراده نمی‌کرد كه دست‌وبال بشر در تمام اين مراحل باز باشد هیچ‌گاه مقدمات فعلش به نتيجه نمی‌رسید. درنتیجه اين اظهار و اقرار فرار از عمل نيست و متهم كردن مقدرات خدا نيست. بلكه اقرار به توحيد است و این‌که خدايا تو در همه حال باتدبیری كه در نظام احسن به جريان انداخته‌ای به من فرصتي داده‌ای تا به كمالات خود نائل آيم ولي من با عمل اختياري خود در همين مجري تقصير کرده‌ام.
اما پيرامون پرسش آخر بايد گفت:
اولاً: در عبارت دعا، نسخه بدلي وجود دارد كه می‌فرماید: «فلک الحجه علی فی جمیع ذلک» يعني بجاي حمد كلمه «حجة» آمده است در اين صورت معني واضح و روشن است معناي عبارت: خدايا در جميع اين حالات تو علیه من حجت داري و من هيچ دليل حجتي براي اين تقصيرات ندارم.
ثانیاً: برفرض اينكه كلمه «الحمد» در دعا آمده باشد معنا این‌گونه خواهد بود: در این‌که خداوند اين مقام و منزلت را دارد كه در همه اين حالات آگاه به حال ما بوده است حضرت را وا‌داشته است كه ابتدا پروردگار را تحمید و سپاس گويد آنگاه به عذرخواهی و اقرار به تقصير بپردازد.

پاسخ:

سؤال شما شامل دو قسمت است:
اینکه خداوند به‌وسیله دعا در جهت دستیابی به آرزوها، انسان را یاری می‌کند یا نه؟
در رابطه با این سؤال باید گفت: گاهی چیزی عقلاً و ذاتاً محال است. به‌طور طبیعی چنین چیزی شدنی نیست و هرگز وقوع پیدا نمی‌کند، پس آرزو کردن و درخواست آن بی‌معنا است. علاوه بر آن، اتلاف عمر، فکر و بازماندن از حقایق است و چه‌بسا به اندیشه و مغز انسان آسیب برساند و مشکلات روانی در پی داشته باشد.
اما گاهی فکر می‌کنیم چیزی محال است، اما ذاتاً و عقلاً محال نیست؛ در این صورت باید در جستجوی علت‌های حقیقی و واقعی آن برآمد و به‌جای آرزو کردن و خیال‌پردازی کمر همت بست و پس از شناسایی راهکارهای آن، درصدد تحقق آن‌ها برآمد؛ البته در این راه دعا و توسل به خداوند نیز بی‌تأثیر نیست و با دعا و درخواست از خداوند می‌توان برای تعجیل آن و فراهم شدن مقدمات و از بین رفتن موانع آن تلاش کرد.
و اما در رابطه با قسمت دوم سؤال شما؛ آیا آرزو داشتن کاری پسندیده است و یا اینکه به‌نوعی دنیاطلبی محسوب می‌شود؟
آرزو دو گونه است: آرزوهای پسندیده و آرزوهای ناپسند و مذموم.
آرزوهای پسندیده:
امید زندگی را در این آرزوها باید جستجو کرد، چراکه اگر انسان به آینده خودش امیدوار نباشد، در زندگی حرکتی نخواهد داشت. در حقیقت زندگی انسان بی‌هدف و بی‌معنا می‌شود. ازاین‌رو قرآن کریم می‌فرماید: «لاَ تَیْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ»؛ (1) «از رحمت خدا مأیوس و ناامید نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می‌شوند. »
آرزوهای ناپسند:
بخش دیگر از آرزوها آن حالت آرزومندی و آرزو اندیشی است که در منابع دینی از آن به «طول أمل» تعبیر شده است. آرزو اندیشی و خیال‌بافی آن است که انسان آن‌قدر غرق در آرزوهای طولانی بشود که واقعیت‌های زندگی را فراموش کند. این نوع آرزوها به‌نوعی دنیاطلبی را در پی دارد که انسان را از واقعیت‌ها دور می‌کند و از هدف زندگی بازمی‌دارد، یک حالت خیال‌بافی و خیال‌اندیشی در انسان ایجاد می‌کند. چنین افرادی وقتی متوجه خسارت می‌شوند که کار از کار گذشته است. قرآن کریم خطاب به پیامبر می‌فرماید: ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ؛ کافران را رها کن تا بخورند و بهره‌برداری کنند. مشغول آرزوهای خودشان باشند که به‌زودی نتیجه اعمال شان را بیابند. (2)
از امیرالمؤمنین علی (ع) روایت‌شده: «یا ایها الناس إن أخوف ما أخاف علیکم اثنان اتباع الهوی و طول الامل؛
ای مردم! بیش‌ترین چیزی که بر شما می‌ترسم، دو چیز است: یکی پیروی کردن از هوای نفس، دوم آرزوهای طولانی.» در ادامه می‌فرماید: پیروی از هوای نفس شمارا از حق بازمی‌دارد، اما طول أمل باعث می‌شود که آخرت را فراموش کنید. (3)
بنابراین اسلام آرزوهایی را که در آن به‌نوعی حرکت و امید به آینده را در انسان ایجاد می‌کند و به زندگی او سمت و سویی می‌دهد؛ تأیید کرده و از طرفی آرزوهایی را که انسان را از یاد خداوند و آخرت بازمی‌دارد و به‌نوعی او را به‌غفلت می‌کشاند نکوهش کرده است.
موفق باشید.
پی‌نوشت‌ها:
1. یوسف (12)، آیه 87.
2. حجر (15)، آیه 3.
3. نهج‌البلاغه، خطبه 28.

پاسخ:

نمی‌دانیم دعایی که آیت‌الله بهجت می‌خوانده چه بوده، ولی احتمالاً ایشان دعایی را که بنا بر روایت برای یافتن گمشده واردشده، می‌خوانده‌اند. جابر انصاری از رسول خدا نقل می‌کند که به امام علی و حضرت زهرا فرمود: هرگاه بر شما مصیبتی وارد شد یا از جور سلطان ستمگری ترسیدید یا گم‌شده‌ای داشتید، به نیکویی وضو گرفته و دو رکعت نماز بخوانید و دست به آسمان بلند کرده بگویید:
يَا عَالِمَ الْغَيْبِ وَ السَّرَائِرِ يَا مُطَاعُ يَا عَلِيمُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا هَازِمَ الْأَحْزَابِ لِمُحَمَّدٍ يَا كَائِدَ فِرْعَوْنَ لِمُوسَى يَا مُنْجِيَ عِيسَى مِنْ أَيْدِي الظَّلَمَةِ يَا مُخَلِّصَ قَوْمِ نُوحٍ مِنَ الْغَرَقِ يَا رَاحِمَ عَبْدِهِ يَعْقُوبَ يَا كَاشِفَ ضُرِّ أَيُّوبَ يَا مُنْجِيَ ذِي النُّونِ مِنَ الظُّلُمَاتِ يَا فَاعِلَ كُلِّ خَيْرٍ يَا هَادِياً إِلَى كُلِّ خَيْرٍ يَا دَالًّا عَلَى كُلِّ خَيْرٍ يَا آمِراً بِكُلِّ خَيْرٍ يَا خَالِقَ الْخَيْرِ وَ يَا أَهْلَ الْخَيْرِ أَنْتَ اللَّهُ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيمَا قَدْ عَلِمْتَ وَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد (1)
ای آگاه به غیب و پنهان‌ها، ای اطاعت شونده، ای آگاه، ای خدا ای خدا ای خدا ای فراری دهنده احزاب (گروه‌های متحد) برای محمد و ای کید و مکر کننده با فرعون برای موسی و ای نجات‌دهنده عیسی از دست ظالمان و ای خلاصی دهنده قوم نوح از غرق شدن در طوفان و ای رحم کننده بر یعقوب و ای برطرف‌کننده گرفتاری از ایوب و ای نجات‌بخش یونس از ظلمات‌های شکم ماهی و قعر دریا و ای انجام دهنده همه خیرها و ای هدایت‌کننده به همه خوبی‌ها و ای دلالت‌کننده بر همه نیکی‌ها و ای خالق همه خوبی‌ها و ای اهل خوبی که خدای یگانه و یکتایی، به تو رو آورده‌ام و نیازم را می‌دانی که تو آگاه بر پنهان‌ها هستی از تو می‌خواهم گه بر محمد و آل او درود بفرستی و ... حاجت خود را می‌گویی.
پی‌نوشت:
1. شیخ طبرسی، مکارم الاخلاق، قم، شریف رضی، 1392 ق، ص 341.

پاسخ:

بهترين ذکر براي رزق و روزي مناسب استغفار است که در قرآن کريم درآيات 3 هود،52 هود،90 هود و 10 نوح بدان اشاره‌شده است و با توجه به اينکه مقدار استغفار حضرت رسول اکرم صلی‌الله عليه وآله 70 مرتبه در طول روز بوده است بهترين تعداد همان 70 بار استغفار در طول روز است. استغفار همان‌گونه که براي روزي مادي مؤثر است براي روزي معنوي نيز مؤثر می‌باشد.

البته دعاهاى خاصى براى طلب رزق و رفع فقر و رفع قرض واردشده كه ما به بعضى اشاره مى‏كنيم و شمارا به كتاب‏هاى مفصل كه دراین‌باره مطالب عميق‏تر و جامع‏ترى گردآورده‏اند، ارجاع مى‏دهيم 0(1)

1- تلاوت سوره واقعه در هر شب مخصوصاً در ركعت اول نافله نماز عشاء.

2- ذكر آيات 2 و 3 سوره طلاق بعد از نمازهاى واجب: و مَن يتّق الله يَجعل له مخرجاً و يَرزقُه من حيثُ لايحتَسِب و من يتوكّل على الله فهو حسَبُه انَّ الله بالغ امره قد جعل الله لكلّ شى‏ء قدراً. اساتيد اخلاق بر ذكر اين آيات بعد از نمازهاى واجب تأكيد بسيار دارند و به تجربه آثار شگرفى در اين كار نهفته است.

3- دعاى طلب روزى از امام صادق علیه‌السلام اللهمّ انّه ليسَ لي علمٌ بِموضعِ رزقى و انّما اطلبُهُ... مفاتيح الجنان، تعقيب نماز عشا.

4- خواندن دعاي  اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ، الْحَلَالِ الطَّيِّبِ، رِزْقاً وَاسِعاً، حَلَالًا طَيِّباً، بَلَاغاً لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، صَبّاً صَبّاً، هَنِيئاً مَرِيئاً، مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَامَنٍّ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ إِلَّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ؛ فَإِنَّكَ قُلْتَ: «وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ» فَمِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ، وَ مِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ، وَ مِنْ يَدِكَ الْمَلْأى‏ أَسْأَل (2)

5- سلام كردن به هنگام ورود به منزل: اگر كسى در منزل نبود این‌گونه سلام بدهد: السّلام علينا من ربِّنا و بعد سوره توحيد «قل هو الله احد» را بخواند. نقل شده با اين عمل، خداوند بركات خود را بر اهل آن منزل عنايت خواهد نمود.

6- حضرت رسول صلی‌الله عليه وآله فرمودند هر كه هرروز صد مرتبه اين ذكر را بگويد: لا اله الاّ الله الملكُ الحقُّ المبين از فقر و وحشت قبر امان يابد و توانگر شود و درهاى بهشت بر وى گشوده شود مفاتیح‌الجنان، ادعيه هرروز.

7- صدقه دادن هرچند به مقدار كم و به‌صورت مداوم.

پی نوشت ها:

1.  ر. ك: مفاتیح‌الجنان، حاج شيخ عباس قمى ره؛ مفاتيح الحاجات، سيد محمدرضا حسينى غياثى.

2.  الكافي ط - دارالحديث، ج‏4، ص 484.

پاسخ:

در روايات ما دعاهايي براي ازدواج نقل‌شده است که برخي از اين ادعيه ازاین‌قرار است:

اگر فرد مجردي دوست دارد كه ازدواج كند سه روز روزه بگيرد و در هر شب آن پيش از رفتن به رختخواب 21 بار آيات 74-76 سوره فرقان را بخواند (رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاما) و از خداوند بخواهد تا خواسته‌اش را برآورده سازد خداوند امر ازدواج او را آسان مي‌کند. (1)

حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السلام فرمودند: هر يک از شما که خواست ازدواج کند بايد ابتدا دو رکعت نماز بخواند و در هر رکعت سوره‌ي فاتحة الکتاب و سوره‌ي يس را بخواند، وقتی‌که از نماز فارغ شد بعد از حمد و ثناي پروردگار، اين‌گونه بگويد:

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي زَوْجَةً صَالِحَةً وَدُوداً وَلُوداً شَکُوراً قَنُوعاً غَيُوراً إِنْ أَحْسَنْتُ شَکَرَتْ وَ إِنْ أَسَأْتُ غَفَرَتْ وَ إِنْ ذَکَرْتُ اللَّهَ تَعَالَى أَعَانَتْ وَ إِنْ نَسِيتُ ذَکَّرَتْ وَ إِنْ خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهَا حَفِظَتْ وَ إِنْ دَخَلْتُ عَلَيْهَا سُرَّتْ وَ إِنْ أَمَرْتُهَا أَطَاعَتْنِي وَ إِنْ أَقْسَمْتُ عَلَيْهَا أَبَرَّتْ قَسَمِي وَ إِنْ غَضِبْتُ عَلَيْهَا أَرْضَتْنِي يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ هَبْ لِي ذَلِکَ فَإِنَّمَا أَسْأَلُکَ وَ لَا أَجِدُ إِلَّا مَا قَسَمْتَ لِي. (2)

 همچنین خواندن نماز جعفر طيار که امام رضا عليه‌السلام فرمودند: بعدازاین نماز هر حاجتي طلب کني برآورده مي‌شود. (3)

پی‌نوشت‌ها:

1. نورى، حسين بن محمدتقي، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، مؤسسه آل البيت عليهم‌السلام، قم‏، چاپ اول‏، 1408 ق‏، ج‏14، ص 217.

2. همان.

3. دستورالعمل اين نماز در ابتداي مفاتيح‌الجنان در اعمال روز جمعه آمده است.

پاسخ:

ابتدا لازم است که توجه داشته باشيد که 90 اثر براي فردي است که براي فرج امام زمان دعا کند نه اينکه حتماً دعاي فرج را بخواند. اينکه 90 اثر براي دعاکننده براي فرج امام زمان عليه‌السلام در نظر گرفته‌شده را مرحوم آيت‌الله سيد محمدتقي موسوي اصفهاني در کتاب گران‌سنگ مکيال المکارم که خلاصه آثار و فوايد و ويژگي‌هايي را که بر دعا کردن براي تعجيل فرج مترتب است، متون روايي ادعيه و نمازهايي را با عنوان فرج بيان نمودند البته برخي از اين ادعيه براي گشايش کار خود فرد است و برخي ديگر مرتبط با بحث مهدويت هست که به ذکر چند نمونه در ذيل اشاره مي‌گردد:

1. دعايي از پيامبر اکرم ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ نقل‌شده که به آن «دعاي فَرَج» نيز گفته مي‌شود: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا مَنْ عَلَا فَقَهَرَ... (1)

2. دعايي که به دعاي فرج امام زمان (عليه‌السلام) شهرت يافته و در آن عبارت فرجاً عاجلاً (2)

آمده است و با «أللٌهُمَ (إلهِي) عَظُمَ البَلاءُ وَبَرِحَ الخَفَاءُ...» آغاز مي‌شود. (3)

3. دعايي از امام صادق (عليه‌السلام) نقل‌شده است با مضامين فرج و گشايش که شيخ طوسي آن را در ضمن يکي از اعمال شبانه‌روز آورده است. (4)

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ إِنَّ الصَّادِقَ الْأَمِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ إِنَّکَ قُلْتَ مَا تَرَدَّدْتُ فِي شَيْ‌ءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِي فِي قَبْضِ رُوحِ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ يَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَکْرَهُ مَسَاءَتَهُ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‌ لِوَلِيِّکَ‌ الْفَرَجَ‌ وَ الْعَافِيَةَ وَ النَّصْرَ وَ لَا تَسُؤْنِي فِي نَفْسِي‌ وَ لَا فِي أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِي». (5)

خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست. خدايا! به‌راستي‌که حضرت صادق (عليه‌السلام) فرمود که تو فرموده‌اي من در هيچ کاري بسان تردد و دودلي‌اي که درگرفتن روح بنده مؤمن دارم، دودلي ندارم، او از مرگ بدش مي‌آيد و من از بدي رساندن به او بدم مي‌آيد. خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و در فرج و تندرستي و پيروزي ولي تعجيل فرما و به من و هيچ‌کدام از دوستانم بدي مرسان.

4. نماز فرج: نمازي که از امام علي (عليه‌السلام) نقل‌شده که «نماز فرج» نام دارد. (6)

5. دعاي امام زمان: اما دعاي «أللٌهُمَ کُن لِوَلِيٌکَ...» با توجه به معنايي که گفته شد، دعاي فَرَج ناميده نمي‌شود؛ بلکه از دعاهايي است که شيعيان در حق حضرت امام زمان ـ عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف ـ مي‌نمايند و از اعمال شب 23 ماه مبارک رمضان محسوب مي‌شود. البته، اين دعا را در هرزماني که يادي از آن حضرت شود، مي‌توان خواند. (7)(8) (9)

پي‌نوشت‌ها:

1. ابن طاووس، علي بن موسي، مهج الدعوات و منهج العبادات، ص 90، دار الذخائر، قم، چاپ اول، 1411 ق.

2. شيخ حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل‌الشيعه، ج 8، ص 18، مؤسسه آل‌البيت (ع)، قم، چاپ اول، 1409 ق؛ البته در جاي ديگري اين دعا با اندک تفاوتي آمده است که پس از نماز امام زمان ـ عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف ـ خوانده مي‌شود.

3. عاملي کفعمي، ابراهيم بن علي، ‌المصباح ـ جنة الأمان الواقية و جنة الإيمان الباقية، ‌ص 176، نشر دارالرضي، قم، چاپ دوم، 1405 ق.

4. شيخ طوسي، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج ‌1، ص 58، موسسه فقه الشيعة، بيروت، چاپ اول، 1411 ق.

5. قطب‌الدين راوندي، الدعوات، سلوات الحزين، ص 134، مدرسه امام مهدي، قم، چاپ اول، 1407 ق.

6. طبرسي، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 329، شريف رضي، قم، چاپ چهارم، 1412 ق.

7. شيخ طوسي، محمد بن الحسن، تهذيب الاحکام، محقق و مصحح: خرسان، حسن الموسوي، ج 3، ص 103، دارالکتب الاسلامية، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق.

8. مفاتيح‌الجنان، اعمال ماه مبارک رمضان، دعاي شب بيست و سوم.

9. برگرفته از: http://wikifeqh.ir/%D8%AF%D8%B9%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D9%81%D8%B1%D8%AC

هرچند اين روحيه شما ستودني است مقام شهادت آن‌قدر عظيم است که تمام انبياء و اوليا و دوستان خدا آرزوي اين فيض عظيم را داشته و دارند. در دعاهايي که از اهل‌بیت به ما رسيده است اين آرزو و دعا متجلي شده است که به چند نمونه اشاره مي‌شود.

اميرالمؤمنين علي (ع) در جنگ صفين پيش از آنکه قرآن‌ها را بر سرنیزه کنند دعايي فرمود که يکي از فرازهاي آن اين است که: «فَإِذَا كَانَ‏ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ‏ الْمَوْتُ‏ فَاجْعَلْ مِيتَتِي قَتْلًا فِي سَبِيلِكَ بِيَدِ شَرِّ خَلْقِكَ وَ اجْعَلْ مَصِيرِي فِي الْأَحْيَاءِ الْمَرْزُوقِينَ عِنْدَكَ فِي دَارِ الْحَيَوَان‏» يعني هرگاه به‌ناچار مرگم در رسد پس آن را شهادت و کشته شدن درراه خود قرار ده. (1)

با توجه به روايت اول بهتر است درخواست شهادت در زمان فرارسیدن مرگ باشد نه تعجيل در امر شهادت که شايد نعمت عمري که خدا قرار داده را بدین‌وسیله ناديده بگيريم.

ماه رمضان ماهي است که تقدير انسان نوشته مي‌شود. در دو دعاي اين ماه اين آرزو مطرح‌شده است.

يکي دعايي است که شيخ کليني در کافي روايت کرده از ابو بصير که حضرت صادق (ع) در ماه رمضان اين دعا را مي‌خواند «اللهم إني بک و منک أطلب حاجتي...» که در ميانه اين دعا آمده است: «أَسْأَ لُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِي قَتْلًا فِي‏ سَبِيلِكَ‏، تَحْتَ‏ رَايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيَائِك‏» يعني از تو درخواست مي‌کنم که مرگم را شهادت درراه خودت در زير پرچم نبی‌ات و همراه با دوستانت قرار دهي. (2)

و ديگري دعايي است که در هر شب ماه رمضان خوانده مي‌شود «اللهم برحمتک في الصالحين فادخلنا» که در ميانه اين دعا نيز مي‌خوانيم: و قتلا في سبيلک فوفق لنا – و مرا موفق به کشته شدن درراه خودت نمايي. (3)

دعاي ديگري که در اين خصوص سفارش زيادي به خواندن آن شده است دعاي عهد هست که در آن مي‌خوانيم:

«وَ المُستشهدين بين يديه – ما را از شهداي پيش روي امام زمان قرار بده» و حتي اگر از دنيا رفتيم ما را به اين عالم بازگردان تا در رکاب آن حضرت نبرد نموده و شهيد شويم. اين مضمون در چند زيارت و دعاي ديگر مربوط به امام زمان (عج) نيز آمده است. (4)

ولي به هر شکل ممکن است اين اسباب اين توفيق به دلايلي فراهم نشود، ولي اگر کسي واقعاً خواهان آن باشد اين فيض را درک مي‌کند.

رسول خدا (ص) فرموده‌اند: من طلب الشّهادة صادقا أعطها و لو لم تصبه – هر آن‌کس که [بادلی] راستين [از خداوند] شهادت بخواهد، آن را [به او] مي‌دهند، اگرچه شهيد نشود.

پی‌نوشت‌ها:

1. حلى، رضى الدين على بن يوسف بن المطهر (برادر علامه حلى)، العدد القوية لدفع المخاوف اليومية، ص 218، كتابخانه آية الله مرعشى نجفى‏، قم.

2. كلينى، محمد بن يعقوب‏، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص 74، دار الكتب الإسلامية، تهران.

3. ابن طاووس، على بن موسى‏، إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏1، ص 61، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران.

4. ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص 663، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏.

5. ابن أبي جمهور، محمد بن زین‌الدین، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏1، ص 101، دار سيد الشهداء للنشر، قم.