پاسخ:
بسياري از عوارض جسمي رواني اجتماعي معنوي خودارضايي با ترك كامل خودارضايي مرتفع مي گردد. بسته به ميزان سابقه خودارضايي اين عوارض به يكباره يا به تدريج از بين مي روند.
در صورت باقي ماندن برخي عوارض باز جاي هيچ گونه نگراني نيست و فرد مي تواند بسته به نوع پيامد به متخصص ان مراجعه نماييد. مثلا اگر فرد دچار ضعف بينايي گشته مي تواند از طريق تغذيه مناسب و همچنين مراجعه به چشم پزشك به درمان مشكل بينايي خود بپردازد در هر صورت فارغ از بر طرف شدن يا نشدن عوارض خودارضايي آن چه كه بايد در كانون توجه شما قرار گيرد تداوم اين موفقيت بسيار بزرگ است. اگر بتوانيد به اين مهم نايل آييد به يكي از بزرگترين موفقيت هاي زندگي خود نائل آمده ايد شفاي همه امراض جسمي رواني و .... در دست خداست و خداوند هيچگاه بنده توبه كارش را با امراض و عوارض تنها نمي گذارد.
از هر گونه افكار اضطراب زا در زمينه آينده اين عوارض احتمالي بپرهيزيد و با نشاط و سر زندگي بيشتر صرفاً به مديريت جنسي خود بپردازيد.

زبان قرآن عربي است. زبان عربي برخلاف زبان فارسي از دو نوع ضماير مذكر و مؤنت برخوردار است. عرب‏ها در اموري كه مخصوص زنان باشد، با واژگان مؤنث و در امور مخصوص مردان با واژگان مذكر بيان مي‏دارند. به جز اين دو مورد، در دو مورد ديگر، يكي در اموري كه بين زنان و مردان مشترك باشد و ديگري در اموري كه جنسيت در مورد آن ها اصلاً مطرح نيست، مانند خدا و فرشتگان، از ضماير و واژگان مذكر بهره مي‏گيرند؛ يعني در چهار حالت مذكور از الفاظ مذكر و تنها در يك حالت لفظ مؤنت بهره مي‏گيرند. در عين حال در بعضي از موارد به لفظ نظر كرده و با توجه به لفظ، مؤنث يا مذكر آورده مي‏شود، در حالي كه از نظر جنس متفاوت با لفظ مي‏باشند.
بديهي است كه هر كتابي بخواهد با اين زبان نوشته شود، اگر چه كتاب الهي باشد، بايد از قواعد آن زبان پيروي كرده و بر آن ساختار باشد . نمي‌تواند بر اساس قواعدي باشد كه براي مردم آن زبان مأنوس نيست؛ چون در اين صورت ، هدف آن كتاب (قرآن ) كه فهم مردم باشد، برآورده نخواهد شد.
بنابراين، قرآن به مقتضاي اين كه به زبان عربي نازل شده است، با همين گفتمان سخن مي‏گويد. همگام با قواعد عربي در سه حالت از ضماير و واژگان مذكر و در يك حالت از واژگان مؤنث بهره مي‏گيرد.
بنا بر این در زبان عربی از خدا و فرشتگان که از مجردات هستند و مذکر و مؤنث در مورد آن ها معنا ندارد، با الفاظ و ضمایر و افعال مذکر یاد می شود .چون قرآن طبق این زبان نازل شده، بر همین قاعده سخن گفته است.
مذكر و مونث مربوط به الفاظ است. اگر گفته مي شود كلمه الله مذكر است، معنايش اين نيست که حقيقت خدا هم مذكر است.
چاره اي نداريم براي لفظ الله يا بايد كلمه مذكر آورد يا مونث .

پاسخ:
استمنا مطلقا حرام است.(1)
برای جلوگیری از گناه دیگر از تقوای الهی باید استفاده کرد، نه از حرام دیگر.
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای، اجوبه الاستفتائات، سوال 787.

روی یک تخت نخوابید و اگر به قصد لذت دست به سینه یا جای دیگر بزنید تا 60 ضربه شلاق دارد. ولی لازم نیست خود را برای شلاق خوردن معرفی کنید بلکه اگر واقعا توبه کنید خدا می بخشد.(1)
پی نوشت:
1 قانون مجازات اسلامی ماده 124.

پاسخ:
در فرض سئوال اگر دختر با خود ارضایی که حرام است، ارضاء شود. باید غسل نماید و باید برای رضای خدا یا انجام دستور الهی نیت غسل کند و آن را انجام دهد و نیت آن غسل جنابت است و مانند غسل حیض و نفاس و استحاضه است فقط در نیت فرق می کند.
اما شیوه انجام دادن غسل:
غسل ترتيبى به اين صورت است كه بعد از نيّت، اوّل سر و گردن را مى‌شويد و بعد طرف راست و بعد طرف چپ را (بنابر احتياط واجب)
بايد نصف ناف و نصف عورت را با طرف راست بدن و نصف ديگر را با طرف چپ بشويد، ولى بهتر است تمام آن را با هر دو طرف غسل دهد.
براى اينكه يقين كند هر سه قسمت بدن يعنى سر و گردن و طرف راست و طرف چپ را كاملًا غسل داده، كمى از قسمتهاى ديگر را با آن قسمت مى‌شويد. (1)
پی نوشت:
1. آیت الله مکارم شیرازی، توضیح المسائل، م 377 به بعد.

پاسخ:
مقام انبيا و ائمه (علیهم السلام)، ناشى از قابليت و شايستگى ارادى خود آن ها است؛ يعنى خداوند مى‏ دانست كه عده‏ اى از بندگانش -هر چند با استعداد معمولى و در سطح ساير افراد- به اختيار خود، بيش از ديگران و در بالاترين حدّ ممكن از استعداد خود بهره‏ بردارى مى‏ كنند. علم خداوند به شايستگى و منزلتى كه اين افراد در شرايط عادى، با سير اختيارى خويش بدان مى‏ رسيدند، سبب شد كه خداوند از ميان افراد بشر آنان را برگزيند و پاداش و موهبت ويژه را به آن ها عطا نمايد؛ چنان كه از امام صادق (ع) نقل شده است كه فرمود: "خداوند متعال، انسان‏هايى را از فرزندان آدم انتخاب كرد. تولد آن ها را پاك و بدن‏هاى آنان را پاكيزه گردانيد. آن‏ها را در پشت مردان و رحم زنان در حفظ خويش قرار داد؛ نه به جهت طلبى كه از خداوند داشته باشند، بلكه از آن جا كه خداوند، در هنگام خلقت مى‏ دانست كه از او فرمانبردارى مى‏ كنند و او را عبادت مى‏ نمايند و هيچ گونه شركى نسبت به او روا نمى‏ دارند. پس اينان به واسطه فرمانبردارى از خداوند، به اين كرامت و منزلت والا در نزد خداوند، نايل شده‏ اند". (1)
و يا در دعاء ندبه درباره دليل «برگزيدگى امامان» مى‏خوانيم: «بعد ان شرطت عليهم الزهد فى درجات هذه الدنيا الدنيه و زخرفها و زبرجها فشرطوا لك ذلك و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم و قرّبتهم و قدمت لهم الذكر العلى والثناء الجلىّ واهبطت عليهم ملائكتك و كرمتهم بوحيك و رفدتهم بعلمك؛ (2) [آنان را برگزيدى‏] بعد از آن كه بر آن ها شرط كردى نسبت به دنيا و زينت زيورها زهد بورزند. آنان نيز اين شرط را پذيرفتند و دانستى كه آنان به آن شرط وفا دارند. پس آن ها را پذيرفتى و به خود نزديك ساختى و ياد بلند و ستايش ارجمند را براى ايشان پيش فرستادى و فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادى. به وحى خود آنان را گرامى داشتى و آنان را به بخشش علم خود ميهمان كردى".
بر اين اساس، مقام آن ها نه تفضّلى محض و بدون دليل از جانب خداوند است و نه اكتسابى محض؛ بلكه تركيبى از هر دو عنصر است؛ يعنى نتيجه تفضّل الهى و بر اثر شايستگى ارادى خود آن ها است و علم خداوند به اين كه اين افراد در شرايط عادى، بالاترين حدّ ممكن استعداد خود را كه در نهاد هر انسان معمولى نهاده شده، در طاعت و بندگى و قرب به خداوند به كار مى‏ گيرند، سبب گرديده تا از ميان افراد بشر، آنان را برگزيند. با اعطاى موهبت علم لدنّى ضمن پاداش و اكرام خود آنان، اين افراد را راهنما و پيامبر و امام در جهت هدايت ساير افراد بشر قرار دهد و اين گونه نيست كه خداوند در حق آن ها عدالت را رعايت نكرده و با همان عنايت ما نيز داراي ملكه عصمت مي شديم.
در پايان، براي اطلاعات بيش تر مطالعه كتاب "پژوهشی در عصمت معصومان (ع)"، اثر احمدحسین شریفی، حسن یوسفیان، چاپ پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، پيشنهاد مي گردد.

پي نوشت ها:
1. مجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، بيروت، 1404ق، ج 10، ص 170.
2. همان، ج 99، ص 104.