پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباط تان با اين مرکز؛
بعد از رحلت نبي گرامي اسلام (ص) و غصب خلافت و کنار گذاشتن حضرت علي (ع) از صحنه سياسي و تصميم گيري در امور جامعه اسلامي، آن بزرگوار لحظه­اي درنگ نکرد و براي باز پس گيري حق مسلّم خويش تلاش بسيار نمود.
امام علي- طبق گفته «ابن قتيبه دينوري» - شب‌ها حضرت فاطمه را سوار بر چار پاياني مي­کرد و در مجالس انصار مي­گردانيد. فاطمه(س) از آن‌ها مي­خواست از امام علي پشتيباني کنند. آنان در پاسخ مي‌گفتند:
اي دختر رسول خدا !بيعت ما با ابوبکر انجام شده و کار از کار گذشته است. نمي‌توانيم نقض بيعت کنيم. اگر شوهر تو قبل از ابوبکر به سوي ما مي­آمد، به او مراجعه کرده و رهبري او رامي پذيرفتيم. (1)
حضرت براي اثبات حقانيت خود بارها با استدلال‌ها و احتجاج‌هاي متين خود، از خليفه و هواداران او انتقاد و به آن‌ها اعتراض مي‌کرد، ولي مرور ايام و سير حوادث نشان داد اعتراض‌ها سودي ندارد و خليفه وهوادارانش براي حفظ قدرت پافشاري زيادي دارند.
در اين هنگام امام بر سر دو راهي سرنوشت سازي قرار گرفت:
يا مي‌بايست به کمک خاندان رسالت و علاقه مندان خود قيام و با توسل به زور و قهر و غلبه، حکومت را قبضه کند،
يا وضع موجود را تحمل کرده و در حد امکان به حل مشکلات مسلمانان و انجام وظايف خويش بپردازد؛
از آن جا که هدف در رهبري الهي، مقام و قدرت و موقعيت نيست، اگر رهبري اسلامي بر سر دو راهي قرار گيرد و ناگزير باشد از ميان مقام و هدف يکي را برگزيند، بايد از مقام دست کشيد و هدف را مقدم داشت. امام علي در چنين وضعيتي، راه دوم را انتخاب کرد.
حضرت در ارزيابي اوضاع و احوال جامعه اسلامي و خطراتي که آن را تهديد مي‌کرد، به اين نتيجه رسيد که اگر در گرفتن حکومت اصرار بورزد و به زور و قدرت متوسل شود، وضعي پيش خواهد آمد که تمام زحمات رسول خدا و خون‌هاي پاکي که در راه بارور­کردن نهال اسلام ريخته شده، هدر برود.
حضرت مي‌فرمايد: « رداي خلافت را از تن بيرون کردم و از آن کناره گيري نمودم، در حالي که در اين فکر فرو رفته بودم که آيا با دست تنها و نداشتن نيرو، به پاخيزم و يا در اين محيط پر خفقاني که به وجود آورده­اند، صبر کنم ؟ عاقبت ديدم صبر به عقل و خِرَد نزديک تر است. صبر کردم، ولي حالم شبيه کسي بود که خار در چشم و استخوان در گلو دارد. » (2)
خطرهايي که در صورت قيام حضرت جامعه اسلامي را تهديد مي‌کرد، زياد بود که اشاره مي‌کنيم :
1. امام اکثر دوستان فدايي و صميمي خود را از دست مي‌داد. از طرفي بسياري از صحابه که به حکومت امام راضي نبودند، کشته مي­شدند. بديهي است با پيش آمدن چنين وضعي، قدرت مسلمانان به ضعف مي­گراييد و با يک حمله دشمنان، سقوط مي‌کرد.
2. بسياري از قبايل و گروه‌ها در سال‌هاي آخر عمر پيامبر مسلمان شده و هنوز نور ايمان در دل آنان نفوذ نکرده بود؛ وقتي با خبر شدند پيامبر رحلت کرد، گروهي پرچم ارتداد را بلند کرده و عملاً با حکومت اسلامي در مدينه به مخالفت برخاستند.
قيام امام براي خلافت در چنين وضعي به صلاح اسلام و مسلمانان نبود.
3. علاوه بر خطر مرتدان، خطر بزرگ عده اي بود که ادعاي نبوت کردند، مانند مسيلمه کذّاب و سجاح، که هر کدام با جمع نيروهاي زياد قصد حمله به مدينه، مرکز حکومت اسلامي را داشتند.
4. خطر احتمالي حمله روميان مسيحي به سرزمين‌هاي اسلامي، در صورت دو دستگي مسلمانان.
در عين حال امام در اين دوران 25 ساله بيکار نبوده و خانه نشين و عزلت گزيني نفرمود.
فعاليت امام در طول اين مدت:
1. تفسير قرآن و حل مشکلات بسياري از آيات و تربيت شاگرداني مثل ابن عباس ؛
2. پاسخ به پرسش‌هاي دانشمندان ملل جهان، به خصوص دانشمندان يهودي و نصاري ؛
3. تبيين حکم شرعي مسائل جديدي که سابقه نداشت ؛
4. تربيت و پرورش گروهي که ضميري پاک و روحي آماده براي سير و سلوک و حفظ تشيع علوي داشتند؛
5. تلاش و کوشش براي تأمين زندگي بسياري از مستمندان، تا آن جا که با دست خود باغ احداث مي‌کرد و قنات حفر مي‌نمود و آن را در راه خدا انفاق مي‌کرد؛
6. مشاور خوب و مورد اعتماد دستگاه خلافت در مسائل سياسي و حل مشکلاتي مهمي که بر سر راه حکومت به وجود مي‌آمد. (3)
پي‌نوشت‌ها:
1. ابومحمد عبداللّه بن مسلم قتيبة دينوري، الامامة و السياسة، ص16.
2. نهج البلاغه صبحي صالح، خطبه3.
3. سيره پيشوايان، مهدي پيشوايي، ص 64ـ 72.

پرسش 1:
آيا تراشيدن صورت با تيغ مکروه است يا حرام شرح

پاسخ:
با سلام و آرزوي قبولي عزارداري شما عزاداران حسيني و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز
درمورد تراشيدن ريش باتيغ وماشيني که مثل تيغ ازته مي تراشد ،چهار گونه فتوا و نظريه هست:
جايز نيست(1).
به احتياط واجب جايز نيست. (2) (دراحتياط واجب مي توان به مجتهد ديگر عدول نمود).
بنا بر احتياط واجب جايز نيست، البته تراشيدن بخشي از صورت و گونه ها اشکال ندارد و به اصطلاح ريش پرفسورى گذاشتن كافى است و بر آن ريش صدق مي کند .(3)
تراشيدن ريش حرام نيست ولي بهتر است نتراشند. (4)
در ارتباط هاي بعدي نام مرجع خود را ذکر کنيد.
پي نوشت ها :
1 . آيت الله بهجت ، توضيح المسائل ،مسائل متفرقه ، س4.
2. امام خميني ، توضيح المسائل ، مسائل متفرقه ، س83، آيت الله خامنه اي ،استفتائات ،ص315 ،س1414 ؛ آيت الله مکارم شيرازي، استفتاآت ريا،ج2، س753 ؛ ، آيت الله فاضل ، جامع المسائل ، ج1 ،س955.
3. آيت الله تبريزي ، استفتائات ،س 1087 -1089.
4 . آيت الله صانعي ،مجمع المسائل ،ج1 ،س 992 .

با عرض سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز
از جمله کارهايي که بر جنب و حائض حرام است، ماندن در مساجد و در حرم امامان(ع) است.(1) مقصود از حرم امامان، محوطه‌اي است که قبر و ضريح امام(ع) در آن جا قرار دارد. بنابر اين حائض در صحن‌ها و اطراف حرم و برخي از رواق‌ها که مسجد نباشد، مي‌تواند وارد شود. نزديک ضريح نمي تواند توقف کند . بلي مي تواند از دري وارد شود و حرکت کند . بدون توقف از نزديک ضريح رد شود و از در ديگر خارج شود.
در ارتباط هاي بعدي نام مرجع خود را ذکر کنيد.
پي نوشت:
1. امام خميني،توضيح المسائل،س450.

پاسخ: پرسشگر گرامي باسلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز.
1-حضرت آيت الله فاضل مي فرمايند : هزينه هاي مربوط به جهيزيه اگر انسان نتواند يک جا آن را تهيه کند و مورد حاجت باشد ،چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد ،خمس آن را لازم نيست بدهد . همچنين است اگر مجبور شود به خاطر جهيزيه پول پس انداز کند.(1)
2در خصوص طلاها که از طرف پدر به شما هديه شده، اگر سال به آن خورده ،بنابر احتياط واجب خمس آن را بايد بدهيد.(2)
3-در مورد پولي که به پدر خود داده ايد، اگر به عنوان قرض داده ايد ،پس از يک سال وقتي به شما برگرداند، بايد خمس آن را بدهيد، ولي اگر هديه داده ايد ،خمس ندارد.
4-در مورد اموال ديگر به نظر آيت الله فاضل :کسي که حساب سال نداشته و تا به حال خمس نداده ، اگر فردي حقوق بگير، کارمند يا کارگر است و با دستمزد خود اشيايي فراهم کرده که مطابق و مورد نياز اوست ،خمس ندارد . بايد سال مالي براي خود قرار دهد . اگر تا پايان سال از مخارج سال چيزي اضافه آمد، خمسش را بايد بدهيد.(3)

براي تعيين سال خمسي و روشن کردن وضعيت خمسي خود مي توانيد با دفتر آيت الله فاضل تماس تلفني(02517720500) بگيريد و درعرض چند دقيقه مسئله تان را حل نماييد.
پي نوشت ها:
1. آيت الله فاضل لنكراني، توضيح المسائل، مسئله 1826.
2. همان،م 1798.
3.همان،م 1843.

با عرض سلام و تشکر از ارتباط تان با اين مرکز.
مي تواني دختر شش ساله خود را به عقد چند ساعته پدر بزرگ آن پسر در آوري . لازم نيست دختر مطلع شود.
به اين شکل که با پدر بزرگ برويد پيش يک روحاني و جريان را بگوييد تا او عقد را جاري کند. اگر پدر بزرگ نيايد، ولي وکالت بدهد که روحاني دختر شما را به عقد موقت او درآورد، اشکال ندارد. در عقد موقت بايد مهريه و مدت قبل از خوانده شدن عقد معين شود .پس شما و پدر بزرگ بايد قبلا مهريه(مثلا صد هزار تومان) و مدت را(مثلا 5ساعت) مشخص کنيد تا روحاني بر اساس آن عقد را بخواند. همين که عقد خوانده شد ،دختر شما به آن پسر محرم مي شود.
اگر مادر شما بيوه است ، پسر مي تواند با مادر شما ازدواج کند، ولي در صورتي براي هميشه به دختر شما محرم مي شود که با مادر همبستر و دخول انجام شود.ولي اين شرط در ازدواج پدر بزرگ آن پسر با دختر شما نيست. يعني همين که عقد دختر شما با پدر بزرگ آن پسر خوانده شود ،دختر شما به آن پسر محرم مي شود و نياز به دخول و همبستر شدن نيست. حتي نياز نيست که پدر بزرگ، دختر شما ببيند.(1)
پي نوشت:
1. توضيح المسائل مراجع ،ج2 ،م2389.