پرسش 1:
نماز و ديگر شرح
خواندن کدام آيات قرآن انسان را جزء اوليا الله قرار مي دهد ؟

پاسخ:
در باره فضيلت و ثواب قرائت سوره هاي « قصص » ، « نمل » و « شعراء » ، که به آنها « طواسين ثلاث » گفته مي شود ، روايتي از امام صادق عليه السلام وارد شده است :
کسي که سوره‏هاى « طواسين ثلاث » را در شب جمعه بخواند، از اولياي خدا، و در جوار، و كنف خدا خواهد بود. در دنيا گرفتار رنج و سختى نمى‏گردد. در عالم آخرت به قدرى از بهشت به وى عطا خواهد شد كه خشنود و راضى شود، حتى فوق رضايت او باشد. خداى مهربان يكصد حوريه را به ازدواج وى در مى‏آورد (1) او را در بهشت عدن ، وسط بهشت ، با پيامبران و رسولان و اوصياي راهنما جاي خواهد داد(2) .

خواندن همراه با تدبر در آيات و فهميدن مضامين و به کاربستن تعاليم اين سوره ها چنين اثري دارد .
پي نوشت ها :
1 - نجفى خمينى محمد جواد، تفسير آسان، ج‏14، ص 286 و ج 15 ، ص 127، انتشارات اسلاميه - تهران، چاپ اول، 1398 ق.
2 - كاشانى محمد بن مرتضى، تفسير المعين، ج‏2 ، ص 968 ، كتابخانه آية الله مرعشى نجفى - قم، چاپ اول، 1410 ق.

پرسش 2:

انسان چه کار کند تا نمازش برايش مثل يک نياز باشد ؟
پاسخ:

دوست داشتن هر چيز بستگي به شناخت و معرفت آن دارد. هر چقدر شناخت بيشتر باشد، دوستي نسبت به آن بيشتراست. از جمله چيزهايي كه انسان را به پرستش و بندگي خدا وادارمي كند ،عظمت خداست. انسان وقتي خود را در برابر عظمت و جلال خدايي مي‏بيند ،ناخودآگاه در برابر او احساس خضوع و فروتني مي‏كند، همان طور كه در برابر يك دانشمند و شخصيت مهم، انسان خويشتن را كوچك شمرده و او را تعظيم مي‏كند. اگر انسان مفاهيم عبارات نماز را بفهمد كه گوياي عظمت خدا، توجه به نعمت‏ها و فقر و وابستگي انسان است وبداند كه عبادت روح نماز است و نماز عالي ترين نوع كرنش در برابر خداوند است، او را دوست مي دارد .
مواردي‌كه‌در علاقه‌مندي‌انسان‌به‌نماز موثر است‌، عبارت‌است‌از:
1. شناخت‌نسبت‌به‌نماز و اهميت‌آن‌؛
2. شناخت‌و توجه‌كافي‌نسبت‌به‌معبود و اين‌كه‌در نماز با چه‌كسي‌سخن‌مي‌گوييم‌؛
3. پرهيز دادن‌ذهن‌، فكر، انديشه‌و قلب‌از اشتغال‌ به‌دنيا و مسائل‌مادي‌؛
4. داشتن‌دقت‌لازم‌نسبت‌به‌مقدمات‌نماز؛ مثلاً وضوي‌با معنويت‌، انجام‌مستحبات‌چون‌اذان‌و اقامه‌، انتخاب‌مكان‌مناسب‌كه‌دور از جاهاي‌شلوغ‌و پر و صدا باشد، انجام‌دادن‌نماز در وقت‌فضيلت‌و...؛
5. حتي‌الامكان‌نماز را به‌جماعت‌يا در مساجد خواندن‌؛
6. حتي‌الامكان‌ذهن‌و قلب‌را از تعلقات‌دنيا ونفس‌بيرون‌آوردن‌؛
7. همواره‌عاشق‌معبود خويش‌بودن‌؛
8. با قاطعيت‌تمام‌توجّه‌خود را به‌سوي‌پروردگار معطوف‌كردن‌؛
9. هنگام‌نماز توجه‌به‌هيبت‌و عظمت‌خداوند و ضعف‌و بيچارگي‌خود داشتن‌و توجه‌به‌اين‌كه‌در مقابل‌چه‌شخصيت‌با عظمتي‌ايستاده‌است‌؛
10. مطالعه‌در نحوه‌وكيفيت‌عبادات‌ائمه‌(ع‌)؛
11 ـ رعايت‌نظافت‌ظاهري‌و باطني‌،
12 ـ حضور قلب‌داشتن‌.
اگر چندين‌بار در روزها و شب‌هاي‌متوالي‌اين‌كار را انجام‌دهد تا ذهنش‌عادت‌كند، كم‌كم‌به‌نماز واقعي‌انس‌گرفته‌و بعدها به‌كمتراز آن‌رضايت‌نخواهد داد.

پرسش 3:
نام مادر حضرت موسي چه بوده ؟

پاسخ:
مشهور آن است كه نام مادر حضرت موسى(عليه السلام) يوكابد است.(1)اما مرحوم مجلسي حديثي نقل نموده که نام وي را برخانه آورده(2)
پي نوشت ها:
1-صدرالدين بلاغى, قصص قرآن, ج1, ص124.
2-بحار الانوار ،ج43 ،ص 34

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
دو‌ آيه مورد نظر به طور مطلق از دوستي سخن گفته و طبعاً چون ‌آيه مطلق است، شامل دوستي به هر طريق مي شود، اما اينكه ابزارها و راه هايي دوستي متنوع است، ربطي به حكم مطلق آيه ندارد.
هم چنين آيه مربوط به نوع سخن گفتن نيست، بلكه مربوط به هر نوع ارتباطي ميان دختران و پسران است كه دوستي بر آن صدق كند.
بنابراين مقصود از آيات شريفه مورد سوال جداي از تفسير خاص و شان نزول آن، نهي از لذت جويي خارج از چارچوب ازدواج و قواعد شرعي آن است، يعني دو نفر زن و مرد اگر بخواهند به قصد لذت جويي با هم مربوط شوند، مي بايست آن را در قواعد شرعي اش اجرا کنند.
البته همکاري زن و مرد و ارتباط شغلي، بدون آن که بحث کام جويي و لذت طلبي در آن مطرح شود و نيز مقاصد شهواني در آن لحاظ نشود، اشکالي ندارد.

پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اين ترجمه در اينترنت وجود دارد. آياتي از آن را ملاحظه کرديم که به نظر منفي نبود. البته ذيل بعضي صفحه ها توضيحاتي آمده که با مباني اهل سنت سازگار است. ظاهر اين ترجمه توسط چند نفر از جمله آقاي بختياري صورت گرفته و بيش تر براي ارائه به فارسي زبانان افغانستان است.
مهم ترين ايراد اين ترجمه که منتشر شده، اين است که متن عربي قرآن را به همراه ندارد. به عنوان قرآن فارسي ارائه شده و حال آن که ترجمه قرآن به زبان هاي ديگر از نظر غالب عالمان مجاز است اما فقط براي کمک به فهم قرآن، زيرا ترجمه کامل قرآن محال است. آيات قرآن داراي معناهاي فراوان است که هر چه بيش تر دقت و تامل کنيم، به عمق بيش تري از معنا مي رسيم.
بنابراين نشر ترجمه جداي از متن، به نظر کاري مغرضانه به نظر مي رسد. نبايد ترجمه که براي کمک به فهم قرآن است، جداي از متن چاپ شود.
در هر حال نظر دقيق درباره اين ترجمه به بررسي کامل آن احتياج دارد. چون هنوز بررسي توسط جمعي صلاحيت دار انجام نشده، نمي توان آن را قاطعانه تصديق يا رد کرد.

پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز
استخاره از طريق اينترنت اشکالي ندارد . مي توان اعتماد کرد. البته خلاف استخاره عمل کردن اشکال ندارد. اما قبل از استخاره مخصوصا در کارهاي مهم مثل ازدواج - بايستي تحقيق و مشورت کرد و نبايد تنها به استخاره اعتماد نمود .

پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز
استخاره از طريق اينترنت اشکالي ندارد. مي توان اعتماد کرد. البته خلاف استخاره عمل کردن اشکال ندارد. اما قبل از استخاره مخصوصا در کارهاي مهم مثل ازدواج بايستي تحقيق و مشورت کرد و نبايد تنها به استخاره اعتماد نمود .

آيه مورد نظر به علاوه آيه قبل و بعد آن سخن از باغ و بوستان و چشمه آب دارد .استخاره گيرنده مي تواند برداشت نيکويي از جمع اين آيات بکند. اين گونه برداشت از آيه شريفه است که از دريچه مثبت به آن نگريسته شده است.
اما هرچند سخن از باغ و بستان است لکن عاقبتش چيست ؟
مضمون آيات گوياي اين است که عاقبت کار دچار شدن به غضب و خشم الهي است. بنا بر اين ممکن است اصل کار خوب باشد اما به جهت انحراف در نتيجه گيري از آن شخص دچارسوء عاقبت شود .
البته نمي دانيم استخاره شما در چه فضايي و با چه اقتضايي انجام گرفته است . آيا جايي براي انجام آن بوده است يا نه؛ با اين حساب جواب استخاره اين است که اگر اقدامي براي انجام آن بشود، ان شالله نتيجه اش خوب خواهد بود، به شرطي که همراه با غفلت نباشد . جنبه دنيايي آن بر جنبه آخرتي اش غالب نشود .

پرسش:در آيه 222 از سوره بقره ذکر شده است که از نزديکي به زنان خود در دوره عادت ماهانه پرهيز کنيد. زن حتي با دست شوهرش نيز مي تواند ارضا شود. آيا منظور از آيه 222 سوره بقره ارضا شدن زن است و يا دخول؟

پاسخ: پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
مقصود آيه از نزديکي با زن، جماع همراه با دخول است .
زن هنگام عادت ماهانه با مشکلاتي روبرو مي شود و مشکلات موجب مي شود که خدا بعضي از تکاليف را از عهده او بردارد . نيز بر مرد تکليف مي کند که در اين ايام خاص از نزديکي با زن که موجب آزار و اذيت بيش تر او مي شود، نيز امري غير بهداشتي است ، خودداري کند. اين دستور مختص آن چند روز عادت ماهيانه زنان است وگرنه زن مي تواند در روزهايي که دچار حيض است، از راه غير جماع و دخول ارضاي جنسي شود و منافاتي با آيه شريفه ندارد.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
سوال شما خيلي واضح و روشن نيست، ولي ظاهرا راجع به تفال به قرآن و استخاره است.
قرآن کتاب هدايت است . معارف و احکام حياتبخش و روشنگر راه نجات و سعادت بشر را بيان مي کند . براي هدايت نازل شده است. قرآن کتاب تفال و استخاره نيست تا ما وقتي کاري مي خواهيم انجام بدهيم ، آن را باز کنيم و خدا از طريق آيات آن به ما بگويد اين کار خوب، بد يا متوسط است.
خدا نظرش را قبل از مراجعه و قرآن باز کردن ما، به طور صريح گفته است. اگر کاري که مي خواهيم انجام دهيم، از واجبات و مستحبات است که خدا بدان امر کرده است . اگر از حرام ها و مکروه ها است که از آن نهي نموده است . دراين ها نوبت به استخاره نمي رسد. حرام را بايد ترک کرد و ترک مکروه هم پسنديده است . خدا هيچ وقت نمي گويد ترک مکروه پسنديده نيست و فعل آن خوب است .همچنين انجام واجب لازم است و انجام مستحب پسنديده و معنا ندارد از خدا بپرسيم اين مستحب را انجام بدهم يا نه؟
اما اگر از مباحات است که بايد خودمان با عقل و فهم و مشورت ببينيم براي مان مفيد است يا نه؛ اگر مفيد است، انجام دهيم و اگر مفيد نيست، انجام ندهيم.
در اين موارد که کار از مباحات است، اگر بعد از تامل و مشورت نتوانستيم بر انجام دادن يا ندادن آن جزم و عزم پيدا کنيم، از باب توسل و کمک خواهي از خدا ، مي توانيم نماز حاجت و توسل و استخاره(طلب خير) بخوانيم و دعا کنيم و از خدا هدايت بطلبيم، آن گاه قرآن را باز کرده و با توجه به مضمون آيه اول برداشت کنيم که آن کار براي ما مفيد است که انجام بدهيم يا مفيد نيست که انجام ندهيم. مثلا اگر آيه امر است يا بشارت و رحمت است ، نشانه خوب بودن بگيريم و اگر آيه نهي است و حکايت از قهر و غضب و شدت دارد، نشانه بد بودن بگيريم.
در چنين صورتي که با تضرع و زاري و از سر ناچاري و براي نجات از حيرت به خدا متوسل مي شويم، يقين مي يابيم که خدا ما را راهنمايي خواهد کرد.
البته در همين حال اگر استخاره به نظرمان خوب آمد، بدين معنا نيست که خدا مي خواهد آن کار را انجام بدهيم و ما بايد انجام دهيم و حق منصرف شدن و انجام ندادن نداريم .
بنا بر اين به راحتي هر چيز را به خدا نسبت ندهيم و فوري فکر نکنيم خدا با ما سخن گفته بلکه اين ها برداشت هاي ما است . استخاره و قرآن باز کردن سبب مي شود اطمينان پيدا کنيم و با شوق دنبال کار برويم .براي رسيدن به مقصود تلاش کنيم و در آخر هم نان صدق نيت و تلاش و کوشش مان را مي خوريم، نه اين که خدا با ما سخن گفته و ما چون به سخن خدا گوش داده ايم ، نتيجه گرفته ايم.
اين ها توهماتي است که شيطان در ذهن ما ايجاد مي کند تا ما را مغرور سازد و به تکبر بکشاند .