پرسش وپاسخ

آیا نزدیکی با همسر رو به قبله یا پشت به قبله حرام است؟

نزدیکی کردن با همسر رو به قبله و یا پشت به قبله حرام نیست، اما مکروه می باشد. (1)

پی نوشت:
1. آیت الله سیستانی، منهاج الصالحین، ج3، ص9. مساله 5.

مطلب ارسالی شما بعد تایید مدیریت در سایت نمایش داده خواهد شد.

با سلام ، من از سن 17 سالگی تا حالا که 32 سالم است استمنا میکنم و حالاهم که ازدواج کردم دچار دیر ارضایی و یا حتما باید از همان طریق استمنا ارضا شوم . البته دیگر ترک کردم . لطفا راهنمایی فرمایید چگونه میتوان آثار آن را از بین برد ؟

مناسب بود که ذکر می کردید که منظورتان از دیر ارضایی چیست؟ چه مدت طول می کشد تا انزال شوید؟چون در بعضی موارد، افراد تصور می کنند که دیر ارضا هستند، اما اشتباه می کنند، و زمان انزال آن ها نرمال است.
خودارضایی نوعی تغییرِ سبک ارضا در فرد مبتلاست .خودارضایی در مواردی در ناکامی جنسی افراد متأهل مؤثر است، و آنان را از لذت یک ارضای طبیعی محروم می‌نماید. در مورد شما هم احتمال دارد که الگوی ارضای جنسی به صورت خود ارضایی شکل گرفته باشد. برای تصحیح الگوی اشتباه، در گام اول لازم است که خود ارضایی را کاملا ترک کنید. هر وقت که میل جنسی پیدا کردید، به معاشقه با همسر خود بپردازید. اگر در اثر دخول ارضا نشدید، می توانید از همسرتان بخواهید که با دستش با آلت تناسلی شما بازی کند، دقیقا به همان صورت که در خودارضایی این کار را با دست خودتان می کنید. این کار را می توانید پیش یا پس از رابطه جنسی طبیعی (دخول) انجام دهید.
ارضای جنسی از طریق دست خود صد در صد حرام ، ولی با دست همسر صد در صد حلال و جایز است. این کار باعث می شود که الگوی ارضای جنسی شما، از خودتان به همسرتان انتقال یابد، اما باید استمنا را کاملا ترک کنید، البته برای شما که ازدواج کرده اید و همسر دارید، ترک خود ارضایی کار راحت تری است، چون بالاخره می توانید خودتان را از طریق همسرتان ارضا کنید. به مرور زمان و در اثر ترک خود ارضایی و هم چنین ارضا از طریق همسرتان، احتمالا موفق خواهید شد که از طریق همسرتان، کاملا ارضا شوید.
کسی که خود ارضایی می کند، تخیل زیادی نسبت به زنان مختلف دارد، چیزی که هنگام نزدیکی با همسر اتفاق نمی افتد، یا کم تر اتفاق می افتد، و البته اصلا چیز خوبی هم نیست، و در روایات اسلامی هم توصیه شده است که در زمان نزدیکی با همسر، به زنان دیگر فکر نکنید. احتمال دارد که در مورد شما هم، چون که خود ارضایی داشته اید، نسبت به این تخیلات حساس شده اید. تا آن ها نباشند، به انزال نمی رسید. از آن جا که تخیل جنسی در خود ارضایی نقش تعیین کننده‌ای دارد و سال‌ها با آن خو گرفته‌اید ،جایگزین کردن صحنه‌های جنسی خیالی با صحنه واقعی (دیدن جسم همسر) به نوعی به تشویش ذهنی و پایین آمدن سطح تحریک در شما می‌انجامد. واقعیت جنسی همسرتان با خیال های جنسی شما متفاوت است. سطح تحریک تان را پایین می آورد. با ترک استمنا، و ترک تخیلات جنسی و ارضا از طریق همسرتان، احتمالا این مسئله حل می شود.
نکته ای که باید به آن دقت کنید، اهمیت نوازش و مقدمات نزدیکی است. اگر پیش از دخول، به نوازش و ماساژ قسمت های مختلف بدن همسرتان بپردازید، به احتمال زیاد در تحریک جنسی خودتان کاملا موثر است. با عث می شود که در زمان دخول زودتر ارضا شوید. لازم است اصول صحیح رابطه جنسی سالم را یاد و آن ها را به کار گیرید. هم چنین برای جلوگیری از بارداری از کاندوم استفاده نکنید. به فکر راه های دیگر باشید، چون کاندوم باعث می شود که سطح تماس آلت مرد و دستگاه تناسلی زن کم شود و انزال دیرتر صورت بگیرد.
تحریکات پیش از نزدیکی را بیش تر کنید. همسرتان باید تحرکات حین نزدیکی را نسبت به قوای جسمی، جنسی شما انجام دهد. هم چنبن روش نزدیکی تان را تغییر دهید و از یک روش پیروی نکنید، چون متنوع بودن روش های نزدیکی، در انزال سریع تر دخالت دارد. سعی کنید که این مطلب را کشف کنید که کدام حالت رابطه جنسی، شما را بیش تر تحریک می کند، و به شما لذت بیش تری می دهد.
در طول زمان رابطه جنسی نسبت به دیر ارضا شدن خودتان دغدغه نداشته باشید، چون خود این مسئله باعث می شود که تمرکز لازم را هنگام رابطه نداشته باشید و زمان انزال عقب بیفتد.
با ترک استمنا، اکثر آثار آن از بین خواهند رفت. در این مورد نگران نباشید. معمولا افرادی که مبتلا به خود ارضایی بوده اند، در زمان ازدواج، دچار انزال زودرس هستند، اما در مورد شما برعکس است.
توصیه می کنیم که اگر مشکل دیر انزالی خوب نشد، به یک پزشک متخصص مسائل جنسی مراجعه کنید.
تعدادی از این افراد را در تهران می شناسیم و به شما معرفی می کنیم:
دکتر فریدون مهرابی (88786545 ـ 021)
دکتر سعید روشن (بیمارستان مصطفى خمینی تهران)
دکتر محمدعلی بشارت (مرکز مشاوره دانشگاه تهران)
می توانید که شماره های این متخصصان را از 118 تهران بگیرید، یا با مراکز مذکور تماس بگیرید و سراغ آن ها را بگیرید. هم چنین می توانید از طریق اینترنت، لیست مشاورین سازمان نظام روان شناسی و مشاوره را پیدا کنید و به یکی از آن ها که در دسترس شماست مراجعه کنید.
موفق باشید.

چگونه دوست خود را آزمایش کنیم؟ چگونه آتش فشان عاطفه خود را کنترل کنیم؟ آیا روایتی در این موارد هست؟ سلام میخواستم بدونم: 1.با توجه به اینکه در روایات اسلامی آمده است که شخص را از روی دوستانش بشناسید و در قرآن است که ای کاش فلانی را دوست نمیگرفتم و این موارد اهمیت دوست را نشان میدهد، ما چگونه دوست خود را بشناسیم و از صداقت وی در دوستی باخبر شویم؟ 2.در سن جوانی انسان با مسئله ای به نام آتشفشان عاطفه میشود و این آتشفشان موجب میشود که با شخصی دوستی بسیار صمیمی ای داشته باشد(صرفا هم در جنس مخالف نیست) که حاصلش مشغولیت ذهنی هم هست،با توجه به این مسئله یک جوان چگونه باید این عواطف را کنترل کند تا هم منحرف و هم اینکه دچار همّ و غم نشود؟ همچنین لطفا اگر در موارد بالا روایت یا آیاتی هست ذکر کنیم با تشکر از شما عزیزان پاسخگو

در یک روایت از حضرت علی علیه السلام آمده است که «در تنگناها و سختی هاست که دوستی راستین خود را نشان می دهد» (ح:3080میزان الحکمه). رفتن به مسافرت یکی از مواردی است که می‌تواند ما را با افراد آشنا سازد و زمینه‌ها را پیش می‌آورد. و آگاه شدن از وضعیت روانی و عاطفی او در گفتار و کردار می‌تواند زمینه‌ای برای شناخت پیدا کردن نسبت به دوست باشد. همچنین برخی روایات هستند که اختصاصی به دوست ندارند و عمومی هستند. مثلاً این روایت که می‌فرماید «قلب احمق در زبانش است» نشان می دهد که او بدون فکر حرف می زند و می تواند برای ما دردسر ایجاد کند. در نتیجه ما باید از خودمان بپرسیم که آیا این فرد که قصد ایجاد دوستی با او را دارم فردی هست که مناسب و بجا گفتگو کند یا نه؟
اما اسلام به منظور پیشگیری از خطرات احتمالی بر رعایت نکاتی تأکید کرده است، مانند:
1 - جهت گیری صحیح در برخوردها و ارتباط انسانی: اسلام می خواهد همه دوستی ها و دشمنی ها برای خدا باشد و اغراض نفسانی در آن دخالت نداشته باشد.
2 - دوستی حساب شده:
جوانان در انتخاب دوست. آسان پذیر و زود پسند و با یک برخورد عادی مجذوب دیگری می گردند.
چنین دوستی های تصادفی و حساب نشده می تواند ثمرات تلخی داشته باشد.
گام اوّل در دوست‌یابی، دوست‌شناسی است. اگر این امر به طور شایسته‌ای انجام نگیرد، مراحل بعدی فرجام خوبی نخواهد داشت.
در پاسخ به این که چگونه دوست خوب را از بد بازشناسیم، باید گفت: تنها با آزمایش و امتحان این امر میسر است. تا دوستی را نیازموده‌ایم، نباید به او اعتماد کنیم. اکتفا کردن به ظاهر و روی خوش کافی نیست. همان‌گونه که پرنده دانه خوب را از بد جدا می‌کند، صاحب عقل و خِرَد نیز باید دوست و همنشین خویش را از میان مردم با توجه به معیارها و ملاک‌های صحیحی که دین و خردمندان عالم ارائه داده‌اند،‌ گزینش نماید، به خصوص در روزگار ما که فریب، دورویی، دروغ و ظاهرنمایی رواج دارد.
برای آزمودن دوستان مهم‌ترین راه، هفت چیز است:
1ـ آزمایش روحی: اگر روان و عواطف خویش را به خوبی بشناسیم، از راه احساس درونی می‌توان میزان محبت دیگری را تشخیص داد. در حدیث آمده است: «محبت قلبی برادرت را نسبت به خود، از محبت قلبی خویش نسبت به او بشناس»(غررالحکم، ج5، ص 472).
2ـ آزمودن به گاه نیاز: در موقع نیازمندی، می‌توان دوست را شناخت. از لقمان نقل است که گوید: برادرت را مشناس مگر در وقت نیازت به او. (میزان الحکمه؛ ص 312)
دوست مشمار آن که در نعمت زند لاف یاری و برادر خواندگی
دوست آن دانم که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی
3ـ آزمودن علاقه دوست به برقراری پیوند نزدیک ‌تر: آیا او دوست دارد که به سخن تو گوش دهد؟ آیا از همنشینی با تو احساس رضایت دارد؟ آیا کارهای خوب تو را میان مردم مطرح می‌کند؟
4ـ آزمودن در سختی‌ها: دوست خوب کسی است که در گرفتاری‌ها به یاری‌ات بیاید. امام علی(ع) می‌فرماید: «دوست را در هنگام گرفتاری و سختی بیازمای». (میزان الحکمه، ج 5، ص 311)
5ـ آزمودن به هنگام خشم: هر انسانی چهره واقعی‌اش را در حال خشم آشکار می‌سازد، از این رو امام صادق (ع) فرمود: «اگر برادرت سه بار بر تو خشمگین شد و سخن ناخوشایندی درباره‌ات نگفت، او را برای خود حفظ کن!».
6ـ آزمودن در سفر: آدمی در سفر، لباس تکلف و ریا را از تن خود بیرون می‌آورد و آن طور رفتار می‌کند که واقعاً می‌اندیشد، از این رو می‌توان دوست را در سفر آزمود. در روایات. یکی از روش‌ها، دوست را آزمودن به هنگام مسافرت دانسته‌اند. (بحار الانوار، ج 78، ص 10)
7ـ آزمودن به هنگام زوال قدرت: دوستی واقعی، ناشی از سِمَت و مقام نیست و با نبود آن ها نیز پابر جاست. امام علی (ع) می‌فرماید: «هنگام زوال قدرت، دوست از دشمن شناخته می‌شود». (میزان الحکمه، ج 5، ص 312)
3 - اعتدال در دوستی:
جوانان به دلیل برخورداری از احساسات و عواطف، در دوستی افراط می کنند و ارتباط امروز را ثابت و ناگسستنی می پندارند، از این رو به قدری در دوستی زیاده روی می کنند که گویی یک روح در دو بدن اند، از جمله مثل هم لباس می پوشند و مانند یک دیگر موی و روی خود را می آرایند، نیز با هم از هر سرّی سخنی می گویند و تحمل جدایی از یک دیگر را ندارند، چنان که در ایام جدایی بیش از حد ابراز مخالفت و دشمنی می کنند. اما اسلام اعتدال در دوستی را مطرح کرده ، در دوستی و دشمنی خواهان میانه روی است. امام علی (ع) می فرماید: «با دوستت با حفظ جهات و مدارا اظهار دوستی کن. شاید روزی دشمنت شود. همچنین در اظهار دشمنی نیز مدارا کن، شاید روزی دوستت گردد». (نهج البلاغه، قصار260)

سلام. اگر پسری بخواهد با دختری دوست باشد نه برای خلاف بلکه برای اینکه او را دوست دارد و او را هدایت کند و سالم نگه دارد و او را با اسلام آشنا کند و بخواهد او را آدمی سالم بسازد تا بتواند در آینده با او ازدواج کند اشکالی دارد؟ می خواستم نظرتان را کامل بدهید.

براي پاسخگويي به سؤال شما، ابتدا نكاتي را بيان مي كنيم:
1. اساساً ارتباطات انساني و روابط دوستانه با ديگران، در اديان الهي به ويژه دين مبين اسلام تعريف شده است. محدوده آن كاملاً مشخص گرديده است. دين مبين اسلام براي حفظ حريم خانواده و شكوفايي و كارآمدي آن و جلوگيري از بي بندو باري، اختلاط نسل ها و... براي اتباطات افراد جامعه اسلامي قوانيني وضع كرده است، از جمله آن ها قانون محرم و نامحرم است.
2. از دیدگاه اسلام، ارتباط دوستانه و صمیمی میان دو جنس مخالف، فقط در چارچوب ازدواج معنا دارد. البته حضور در اجتماع با رعایت موازین اسلامی و حفظ حجاب ظاهری و درونی در عرصه های علمی و مشاركت های اجتماعی قابل قبول است. اما خارج از این چارچوب برای ایجاد ارتباط، اسلام ازدواج را توصیه می كند. از این رو، در اسلام رابطه دوستی بین دختر و پسر يا زن و مرد نامحرم معنا ندارد. به فتواي همه مراجع تقليد، رد و بدل كردن سخنان تحريك آميز (احساسي و ابراز علاقه) بين زن و مرد نامحرم حرام است و اشكال دارد.
3. شما خوب مى‏دانيد جاذبه بين دو جنس مخالف (زن و مرد) بسيار فراوان است؛ به خصوص در سنين جوانى، كه اين جاذبه و حساسيت در اوج خود مى‏باشد. در نتيجه، هر چند جوان بخواهد رعايت مسائل شرعى و عرفى را در دوستى با جنس مخالف بنمايد، اما تمايلات نفسى و وسوسه‏هاى شيطانى قوى‏تر از آن اند كه انسان گرفتار خطرهاى بزرگ نشود. به همين جهت، عقل اقتضا مى‏كند انسان خود را در معرض خطرى كه بسيارى از خوش باوران را گرفتار كرده، قرار ندهد. روشن است كه هر فرد خود بهتر مى‏تواند تشخيص دهد كه كجا از مرز فراتر رفته است؛ «بل الانسان على نفسه بصيرة؛ (1) آدمى بر نفس خود آگاه و بينا است».
4. قرآن کريم هم به مردان و هم به زنان توصيه مي کند که از ايجاد رابطه دوستي با يکديگر اجتناب کنيد. از این رو، در به زنان مي فرمايد: با مردان به طور پنهان و خلوت به گفت و گو ننشينيد. (2) و یا در آیه ای دیگر به مردان توصيه مي کند: با زنان و جنس مخالف در خلوت و پنهاني گفتگو نکنيد؛ (3) يعني همان طور که براي يک زن زشت و ناپسند است، دوست پسر داشته باشد، براي يک مرد نيز به همان اندازه زشت و ناپسند است که براي خود دوست دختر انتخاب کند و با يکديگر در ارتباط دوستانه باشند. بنابراين، هر دو موظف اند اصول اخلاقي و شرعي را رعايت کنند و حريم عفت و پاکدامني را حفظ نمايند و نمي توان به بهانه آشنايي دختر و پسر با يکديگر و به منظور ازدواج و... گرفتار لغزش شوند؛ زيرا اين حيطه، حيطه اي است بسيار حساس و خطرناک و اگر در ابتدا نيز قصد سوء نداشته باشند، در ادامه کار آن چنان نيروهاي شيطاني و انحراف کننده قوي و زياد است که ناخودآگاه به آن سو کشيده مي شوند.
5. تجربه نشان داده است گفتگوهاي مستقيم، هر چند با رعايت اصول اخلاقي و شرعي و با نيت خير و اصلاح باشد، کم کم و به تدريج به انحراف کشيده شده است و علاقه و عشق ناشي از احساسات وهيجانات مانع از بررسي و تحقيق کافي شده است و بسياري از عيوب، نقايص و ضعف ها از ديد يکديگر مخفي و پوشيده مانده و در نتيجه، در کسب موفقيت در اين امر مهم و حياتي نقش منفي بازي کرده، بلکه به جاي موفقيت، شکست را نصيب فرد کرده است.
بنابراين، سخن ما اين است كه:
اگر شرايط مادي و معنوي ازدواج براي شما فراهم است و فرد مورد نظر را براي همسري مناسب مي بينيد، اي مسئله را با خانواده خود در ميان بگذاريد. در غير اين صورت، ادامه اين دوستي به صلاح شما نيست و به ضرر هر دو طرف، به خصوص دختر تمام مي شود.
در ضمن، براي اين كه ايشان فردي دين دار و مقيد باشند و ازگناه دوري كنند، انگيزه دروني، محيط رشد و تولد بسيار مؤثر بوده و شما با خويشتن داري و خودكنترلي با معرفي كتاب ها و برنامه هاي مذهبي به ايشان مي توانيد كمك كنيد.
اميد است با حفظ پاکدامني و عفت خود، رضايت خداوند را جلب کنيد.

پی نوشت ها:
1. قيامت (75)، آيه 14.
2. مائده (5)، آیه 5.
3. نساء (4)، آیه 25.

با سلام و عرض ادب:

1ـ انتخاب رهبر که مشخص است ولی انتخاب ولی فقیه مطلقه با کیست؟ 2ـ آیا با امام زمان است؟ 3ـ آیا با مجلس خبرگان رهبری که منتخب مردم اند هست؟ 4ـ اگر با مجلس خبرگان هست چه طور می توان گفت بین اکثر علما و مراجع اجماع وجود دارد حال آنکه بسیاری از علما و مراجع شاخص اصلا در انتخابات خبرگان کاندیدا نمی شود و کلا در مجلس حضور ندارند؟ 5ـ آیا رهبر حکومت و ولی فقیه یکی هستند؟ 6ـ آیا احتمال دارد روزی ولی فقیه شخصیتی باشد و رهبر کشور و حکومت شخصی دیگر؟ 7ـ درآخر با امید تحقق پیدا نکردن موضوعیت این سؤال، اگر خدا ی ناکرده درفقدان رهبر عزیز فعلی مجلس خبرگان با بی درایتی و یا بی بصیرتی اکثر مردم دست افرادی مشکل دار بیفتد و خدای ناکرده رهبری مثلا اصلاح طلب یا متمایل به غرب و امثال اینها که خلاصه با معیارهای اصیل اسلامی و انقلابی فاصله داشته باشد ( مثل آقایانی که الآن در سیاست کم هم نیستند) وضعیت برخورد مؤمنین و ارادتمندان به انقلاب و امام چیست؟ آیا باید از تمامی اوامر طبعیت کرد؟ آیا باید اعلام موضع کرد؟ و در آخر آیا باید با او بیعت کرد یا خیر؟ درآخر طول عمر و افزونی توفیقات حضرتعالی را از خداوند متعال مسئلت دارم التماس دعای شدید.

پاسخ:
بنا بر باور همه مسلمانان به ویژه شیعه در عصر غیبت حضرت مهدی (عج)، باید احکام الهی اجرا گردد. به هیچ عنوان نباید تعطیل شود. برای اجرای احکام، نیازمند شخصی است که آگاه به احکام الهی باشد. چنین شخصی فقیه و اسلام شناس است. بنابراین یکی از شرایط اساسی ولی فقیه، فقاهت و آگاهی به احکام الهی است.
چون عدالت یک اصل اساسی در حکومت اسلامی است و باید تمام احکام وقوانین بر اساس عدالت برپا و اجرا شود، شرط دوم ولایت فقیه، داشتن عدالت است. داشتن مدیریت برای اداره جامعه، شرط طبیعی هر حاکم است؛ بنابراین شرایط اساسی ولایت فقیه امور ذیل می باشد:
اجتهاد مطلق، عدالت، قدرت مدیریت و رهبری .شرایط دیگر مانند شجاعت، آگاهی به شرایط عصر و زمان نیز برای رهبری (ولی فقیه) لازم است.
در قانون اساسی جمهوری اسلامی، همین شرایط برای رهبری ذکر شده است.
اگر در جامعه اسلامی کسی دارای این شرایط باشد، یا در داشتن شرایط بر دیگران برتری داشته باشد،حق ولایت و رهبری در جامعه اسلامی دارد. بر مردم جامعه اسلامی لازم است که چنین شخصی را به عنوان رهبر جامعه اسلامی بپذیرند.
ولی فقیه به صورت فردی از سوی امام زمان انتخاب نشده، چون در عصر غیبت کبرى، امام زمان نائب خاص ندارد، بلکه بر اساس روایتی که از حضرت نقل شده، فقها نمایندگان عام حضرت هستند. روایت این است:
وأمّا الحوادث الواقعة فارجعوا فها إلى رواة حدیثنا...؛(1)
در موضوعات و کارهایی که پیش می‌آید ،به کسانی که سخنان ما را نقل می‌کنند (با سخنان ما آشنایی دارند) مراجعه نمایید.
از این روایت و روایات و ادله دیگر استفاده می‌شود که در عصر غیبت مردم باید به فقها و ولی فقیه مراجعه کنند. دستور آنان را انجام دهند.
انتخاب و عزل رهبر:
نحوه تعیین و انتخاب چنین شخصی به دو صورت قابل تحقق است:
1- به صورت مستقیم از طرف مردم صورت گیرد؛
2-عده ای از کارشناسان دینی که قدرت تشخیص شرایط رهبری دارند و می توانند بهتر شخص مورد نظر را شناسایی کنند، به این کار اقدام نمایند.
در جمهوری اسلامی ایران برای این که این عمل به صورت قانونی صورت گیرد، این انتخاب از طرف خبرگان رهبری (کارشناسان دینی) صورت می گیرد . برای این که نقش مردم در انتخاب و قبول رهبر تضعیف نگردد، انتخاب اعضای فقهای خبرگان رهبری نیز توسط مردم صورت می گیرد. شخصي كه مورد تاييد اكثر خبرگان باشد، به عنوان رهبر و ولي فقيه برگزيده مي شود.
حضور تمامي فقها و علما در خبرگان و اتفاق نظرشان عملي نيست. در هر صورت مخالفاني وجود دارند اما از آن رو كه ميزان راي اكثريت مي باشد و براي جلوگيري از وقوع هرج و مرج كه امر حكومت بايد به دست يک فرد شايسته باشد، منتخب اكثريت به عنوان رهبر برگزيده مي شود.
خبرگان که منتخبان مردمند، علاوه بر کشف و تعیین رهبر، وظیفه نظارت و در صورت لزوم عزل رهبری و اعلام عزل او را بر عهده دارند. چنانچه موردی ثابت شود که موجب ساقط شدن ولایت گردد، بر خبرگان رهبری است که رهبر را عزل و به اطلاع مردم برسانند.
رهبری نیز از آن جهت که به وسیله خبرگان رهبری انتخاب می شود، منتخب مردم می باشد. این جاست که جایگاه خطیر خبرگان روشن می شود. مردم باید با هوشیاری خاص و تحقیق کامل نماینده خود را روانه مجلس خبرگان رهبری نمایند. تا آزادانه اظهار نظر نمایند.
این نوع انتخاب ضریب اشتباه رهبری و نمایندگان مجلس خبرگان را بسیار پایین می آورد. از یک سو نوع حکومت قابل اعتماد مردم می شود. از طرفی دیگر مورد رضایت پروردگار عالم نیز می باشد.
در فقه سياسي جمهوري اسلامي ايران ولي فقيه و رهبري با وجود تفاوت هاي مفهومي در يك مصداق و فرد بايد جمع باشد.
برای آگاهی بیش تر به کتاب ولایت فقیه از آیت الله جوادی آملی مراجعه نمایید.

پی‌نوشت‌:
1. علامة المجلسي، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، 1403 - 1983 م ، ج 53، ص 181.

مطلب ارسالی شما بعد تایید مدیریت در سایت نمایش داده خواهد شد.

با سلام آیا ترشحات حاصل شده هنگام ملاعبه و بازی جنسی در زن غسل جنابت را براو واجب می کند ؟ و اینکه تعریق زن در این هنگام نجس است و تماس بدن همسر با زن در این هنگام بدن مرد را هم نجس می کند ؟ آیا شنیدن صدای قرآن در ایام ماهانه برای زنان حرام است ؟ - مرجع اینجانب حضرت آیت الله خامنه ای می باشد . باتشکر .

پرسشگر گرامی با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز
عرق زن در حال ملاعبه و در حال جنابت نجس نیست و جایی را نجس نمی کند.
ترشحات هنگام ملاعبه غسل ندارد مگر در اوج لذت بیرون آمده باشد.
زن با دو چیز جنب می شود و هرگاه جنب شود، باید غسل جنابت کند:
1 - داخل شدن آلت تناسلی مرد به جلو یا عقب زن که اگر به اندازه ختنه گاه یا بیش تر داخل شود، زن و مرد هر دو جنب می شوند، گرچه منی خارج نشود.
2-بیرون آمدن منی ، چه در خواب باشد یا در بیداری.
اگر زن بر اثر تحریک های جنسی به قدری تحریک شود که به اوج لذت و شهوت جنسی برسد و در آن حال مایعی از او خارج شود ،جنب می شود. اگر به اوج لذت نرسد و مایع خارج شود و یا به اوج لذت برسد، ولی مایعی خارج نشود و یا شک کند که مایعی خارج شد یا نه ،جنب نمی شود و غسل لازم نیست.
زن اگر یقین به خارج شدن منی پیدا کند ،جنب می شود. اگر یقین پیدا نکند ،جنب نمی شود. بنابراین مواقعی که زن بر اثر تحریک های شهوانی مقداری لذت می برد و در آن حال رطوبتی از او خارج می شود ،چون به اوج شهوت نرسیده، جنب نمی شود . رطوبت خارج شده هم پاک است . وضو و غسل را باطل نمی کند.(1)
اوج لذت و شهوت به حالتي گفته مي شود که در آن حال معمولا انسان از خود بي خود مي شود و لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال، انسان احساس تخليه شدن و ارضا مي کند. حالت شهوتش تمام و بدنش سست مي شود . حالت تحريک آميزي که قبل از تخليه شدن داشت، ديگر آن حالت را ندارد. مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
پی نوشت:
1.آیت الله خامنه ای، استفتاآت، سوال 171.

تاريخ دقيق واقعه عاشورا: چه ساعت، روز، ماه و سالی (قمري و شمسي) است؟

پاسخ:
تاریخ شهادت امام حسین (علیه السلام) طبق ماه های شمسی، از دو راه قابل بررسی است:
1. از راه زیج،
2. با روش ریاضی و بدون مراجعه به جدول زیج، یعنی از طریق محاسبه از آغاز مبدأ سال اول هجری تا روز عاشورا. درنتیجه می توان چنین اظهار نظر کرد که روز عاشورای سال شصت و یکم هجری، برابر با روز دوشنبه بیستم مهرماه سال پنجاه و نه شمسی (59/7/20) بوده است.(1)

پي نوشت:
1.پژوهشی درباره تاریخ شمسی عاشورا،زمانی قمشه ای، علی،مجله تاریخ در آینه پژوهش، شماره.

مطلب ارسالی شما بعد تایید مدیریت در سایت نمایش داده خواهد شد.

صفحه‌ها