پاسخ:
در کتاب أمالي شيخ صدوق (ره) آمده که ابن عباس از رسول خدا (ص) نقل مي کند که خداوند عزوجل فرموده:
« لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ كُلُّهُمْ عَلَى وَلَايَةِ عَلِيٍّ -ع- مَا خَلَقْتُ النَّار» (1)
«اگر همه مردم بر ولايت علي (ع) متفق بودند من دوزخ را نمى‏ آفريدم»
طبق جستجويي که در منابع أهل سنت داشتيم اين حديث را در منابع آنها نيافتيم.

پي نوشت ها:
1. شيخ صدوق، أمالي الصدوق، تهران، كتابخانه اسلاميه، 1362ش، ص: 657.

اين حديث در منابع شيعه توسط شيخ صدوق (ره) در کتاب خصال (1) نقل شده و در آنجا اسامی روايان اين روايت ذکر شده است.
هر چند اين حديث از نظر بررسي هاي علم رجال و درايه ضعيف محسوب مي شود اما از آنجا که ناظر به مسائل أخلاقي است علماء نسبت به سند آن چندان حساسيتي نشان نمي دهند.
بسياري از مستحبات و مكروهات داراي دليل و روايتي قوي و قطعي نيستند. ولي در عين حال فقهاء به استحباب يا كراهت آنها فتوا داده اند و دليل اين مطلب هم اين است كه فقهاء در ادله مستحبات تسامح به خرج مي دهند و آن دقت هايي كه در كشف حكم الزامي به خرج مي دهند را در امور استحبابي لازم نمي دانند و علت اين تسامح هم روايات متعددي است به «اخبار من بلغ» مشهور شده است.
در يكي از اين أحاديث در حديث صحيحي هشام بن سالم از امام صادق(ع) نقل مي كند كه حضرت فرمود:« مَنْ سَمِعَ شَيْئاً مِنَ الثَّوَابِ عَلَى شَيْ‏ءٍ فَصَنَعَهُ كَانَ لَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ عَلَى مَا بَلَغَهُ»(2) «يعني كسى كه ثوابى را بر عملى بشنود و آن را بجا آورد، ثواب آن را ببرد. گر چه چنان كه به او رسيده نباشد.»
از سوي ديگر بايد توجه داشت که ضعف حديث به معناي جعلي بودن حديث نيست و نبايد اين دو (ضعيف بودن و جعلي بودن) را با هم خلط کنيم زيرا حديث ضعيف، حديثي است كه صدور آن از معصوم اثبات نشده، (گرچه ممكن است در واقع صادر شده باشد) ولي حديث جعلي حديثي است كه عدم صدور آن از معصوم اثبات شده است و نمي تواند از معصوم صادر شده باشد.
پي نوشت ها:
1. شيخ صدوق، خصال، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1362ش،ج‏1، ص: 165.
2. كليني، محمد بن يعقوب، كافي، اسلاميه، 1362ش، ج‏2، ص 87.

پاسخ:
زیارت عاشورا به چند طریق به دست ما رسیده که بنا بر یک طریق، حدیث قدسی محسوب می شود.
شیخ طوسی با سه سند این زیارت شریفه را نقل می‏ نماید:
1- عقبة ابن خالد از امام باقر(علیه‏ السلام)؛
2- صفوان بن مهران از امام صادق‏ (علیه‏ السلام) از پدرانش از پیامبر و جبرئیل و سرانجام از خدا؛ (بنابراین سند زیارت عاشورا حدیث قدسی است چون به عنوان کلام خدا معرفی شده است)
بنابراین نقل امام صادق (ع) می فرماید: من برای هر کس که از دور یا نزدیک به این زیارت اباعبد الله الحسین (ع) را زیارت کند و دعای بعد از این زیارت را بخواند، ضامنم که زیارتش قبول و سعی و تلاشش مورد قدردانی خدا بوده و...، بعد می فرماید این ضمانت را پدرم (امام باقر «ع») هم داده و از این ضمانت را از پدرش(امام سجاد «ع») هم نقل کرده و او هم این ضمانت را داده و از پدرش (امام حسین «ع») نقل کرده و او هم این ضمانت را داده و از برادرش امام حسن هم نقل کرده و او هم از پدرش امام علی نقل کرده و امام علی هم این ضمانت را داده و از پیامبر (ص) هم نقل کرده و پیامبر هم این ضمانت را از جبرویل نقل کرده و جبرئیل هم این ضمانت را از خدا نقل کرده که قسم خورده هر کس به این زیارت و دعای بعدش از دور یا مزدیک اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت کند زیارتش قبول و شفاعتش پذیرفته باشد و... و بر ای قسم ملائکه و ما را شاهد گرفته است. (1)
3- علقمه بن محمد حضرمی از امام باقر(علیه‏ السلام).
بیشتر رجال این سه سند مورد تأیید علمای علم رجال می‏ باشند و سند آن مورد قبول‏ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، شیخ طوسی است.

برای اطلاع بیشتر به:
میرزا ابوالفضل تهرانی ، شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور ، - ، امیر المونین ، 1370 ش ، مراجعه کنید.

پی نوشت ها:
1. شیخ طوسی محمد بن حسن ،مصباح المتهجد ، اول ، بیروت ، مؤسسه الفقه الشیعه ، 1411 ق ، ص781-782.

اگر چه برخی از این دستور ها مستند به روایات است. اما دلیل قطعی نیستند، بلکه نشان از اقتضاهایی است که شاید نتوانیم وجه علمی آنها را بیابیم. در هر حال با صدقه و دعا و توکل می توان از این اقتضاها در امان بود.
(مراد از اقتضا این است که این امور علت تامه و صدردصد نیستند. )
در وسائل الشیعه به احادیث مختلفی اشاره شده است از جمله، زفاف در شب های قمر در عقرب و شب های آخر ماه که ماه دیده نمی شود ، مکروه شمرده است، به این جهت که ممکن است فرزند سرنوشت خوبی نداشته باشد یا سقط شود، همچنین جماع در شب هایی که ماه می گیرد یا بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب و بعد از غروب تا از بین رفتن سرخی طرف مغرب (شفق) و در روزهایی که باد سیاه یا سرخ یا زرد می وزد، کراهت دارد.(1)
یا در حلیه المتقین اشاره شده است که در حال جماع به عورت زن خویش نگاه نکنید که باعث کوری فرزند می شود.(2)
این نهی ها هیچ کدام تحریمی نیستند، بلکه کراهت دارند. بهتر است رعایت گردد . اگر گاهی شخص ناچار یا نیازمند به این گونه جماع شد، با دادن صدقه خود و فرزند احتمالی را به خدا بسپارد که در پناه خدا محفوظ خواهند بود.
پی نوشت:
1.عاملی شیخ حر،وسائل الشیعه،موسسه آل البیت، قم، نوبت اول،سال 1409ق،ج14،ص80.
2.علامه مجلسی،حلیه المتقین، ناشر عصر جوان،چوبت اول سال 1384ش،ص 107.

خواهر گرامی ! ایامی را که در روایات نهی نشده، بارداری در آن ایرادی ندارد شما می توانید در هر ماهی غیر از روزهای نهی شده باردار شوید.

پاسخ:
پرسشگر محترم قرآن، پیامبر و امامان برای هدایت بشر به معارف حق، اخلاق انسانی و احکام سامان بخش به زندگی صحیح دنیا و آخرت انسان ها آمده اند و بیان و ترویج علوم طبیعی و تجربی و ... به عهده آنها نبوده با این وجود به مناسبت در این زمینه ها سخنانی گفته اند که همه اش حق و مطابق واقع بوده که پیشرفت علم تجربی از حقانیت آنها پرده برمی دارد.
سخنان معصومین در زمینه های پزشکی و بهداشتی از این قبیل است که اعجاب پزشکان و حکیمان و طبیبان حاذق را برانگیخته است. خوشبختانه سخنان معصومین در زمینه های طبی جداگانه جمع آوری شده و در مجموعه هایی منتشر گردیده از جمله:
محمد محمدی ری شهری، موسوعه الاحادیث الطبیه، قم، دار الحدیث ، 1425 ق.
در این مجموعه همه احادیث طبی از کتب حدیث گذشته جمع آوری شده و باب بندی گردیده و ارائه شده است.
حدیث مورد نظر به نقل از رسول خدا در فصل "الامساک قبل الشبع = خودداری از خوردن قبل از سیری" به شرح زیر آمده:
کل و انت تشتهی و امسک و انت تشتهی. (1)
زمانی که اشتها داری به خوری و زمانی که هنوز اشتهایت باقی است ، دست از طعام بدار.
و امام علی که می فرماید:
من أراد ألا يضره طعام فلا يأكل، حتى يجوع وتنقى معدته، فإذا أكل فليسم الله وليجید المضغ وليكف عن الطعام وهو يشتهيه (2)
هر کس می خواهد غذا به او ضرر نرساند تا گرسنه نشده نخورد و هنگان خوردن نام خدا ببرد و طعام را خوب بجود و در حالی که هنوز اشتها دارد دست از طعام بکشد.
روایات دیگری به این مضمون هست که می توانید مراجعه کرده و سند آنها را در کتب قدیم و تا معصوم ببینید.

پی نوشت ها:
1. ری شهری، موسوعه الاحادیث الطبیه، قم، دار الحدیث، 1425 ق ، ج 2 ، ص 443 .
2. همان.