زيرا اين قرآن در زماني نازل شد كه بشر هنوز به راز و رمز هاي بسياري در خلقت آگاهي نيافته بود و اين آيات در جامعه اي نازل شد كه از قافله علم و تمدن زمان بسيار عقب و تقريبا در جاهليت مطلق بودند. در آن زمان و در چنان جامعه اي قرآن راز و رمز هاي بسياري از خلقت را بيان كرد كه جز خداي عالم مطلق را بدان راه نبود.
آياتي كه بر نيروي جاذبه دلالت دارند كه مثل ستون هاي نامرئي جهان را بر اين نظم و ترتيب نگه داشته است:
اللَّهُ الَّذي رَفَعَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها(1)
خدا همان كسي است كه آسمانها را، بدون ستونهايي كه براي شما ديدني باشد، برافراشت.
آياتي كه بر زوجيت گياهان و حيوانات و زوجيت عمومي موجودات دلالت دارد:
وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فيها زَوْجَيْن (2)
و در آن از تمام ميوهها دو جفت آفريد.
وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْن(3)
و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكّر شويد!
آياتي كه بادها را لقاح دهنده گياهان و درخت ها و ابرها مي شمارد:
وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ (4)
ما بادها را براي بارور ساختن (ابرها و گياهان) فرستاديم.
و آيات فراوان ديگر كه با مراجعه به معجزات علمي قرآن در اينترنت مي توانيد موارد بيشتري ببينيد.
پي نوشت ها:
1. رعد (13) آيه 2.
2. همان آيه 3.
3. ذاريات (51) آيه 49.
4. حجر (15) آيه 22.
