من نزدیک به یک ساله که وسواس پیدا کردم
همیشه نگرانم که این چیز نجسه یا پاک
به روانشناسم مراجعه کردم ولی هنوز کاملا خوب نشدم
با این کارام هم خودمو اذیت میکنم هم اطرافیانمو
هر موقع میرم دستشویی همش نگرانم که نکنه پاهام نجس بشن
خیلی زیاد دستامو پاهامو میشورم
قبلا هم درسام خیلی خوب بود ولی الان کل زندگی منو وسواسم پر کرده
خواهش میکنم کمکم کنید دیگه واقعا خسته شدم
دیگه تحمل این وضع ندارم
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
زمان زيادي از وسواس شما نمي گذرد و اين نكته خوبي است، چون هر مقدار كه زمان وسواس طولاني تر شود تبديل به يك عادت رفتاري و سپس يك شخصيت وسواسي مي شود كه درمان آن مشكل تر است. دقت داشته باشيد كه مسئله طهارت و نجاست، آن مقدار كه شما و امثال شما تصور كرده ايد مسئله مهمي نيست، به عبارت ديگر در دين اسلام، خيلي به آن اهميت داده نشده است، لذا توصيه بزرگان ديني ما هم اين است كه در مسئله طهارت و نجاست، اصلا دقت و حساسيت نداشته باشيد، و همه مراجع تقليد اين حكم را مي دهند كه اگر بتواني با كمي تحقيق، از نجس بودن يا پاك بودن چيزي مطمئن شوي لازم نيست كه اين كار را بكني و تحقيق كني، بلكه آن را پاك حساب كن و به آن اهميتي نده، اين نشان مي دهد كه افرادي كه وسواس دارند بيخودي و به خاطر يك مسئله كم اهميت، خودشان را به دردسر انداخته اند.
افراد وسواس، به خاطر وسواسي كه پيدا كرده اند در برخورد با اشياء مختلف، اولين چيزي كه به ذهنشان مي آيد اين است كه آن چيز نجس است يا پاك، در صورتي كه افراد معمولي كه وسواس نيستند اصلا اين چيزها به ذهنشان نمي آيد، حالا كسي كه وسواس است به خاطر اينكه اين حالت او درمان شود يك راه دارد، و آن اين است كه به اين چيزي كه به ذهنش مي آيد اصلا اهميتي ندهد و خيلي راحت و بدون نگراني از آن عبور كند، كه ائمه معصومين هم در روايات اسلامي همين راهكار را براي درمان وسواس ذكر كرده اند.
توجه داشته باشيد كه گمان به نجاست، تكليف آور نيست؛ بلكه در صورتى اجتناب لازم است كه انسان يقين به نجاست داشته باشد، يعني اگر 95 درصد هم احتمال نجاست داديد، تكليف اين است كه به همان 5 درصد عمل كنيد، يعني به اين مقدار احتمال نجاست هم اعتنا نكنيد. چطور است كه ديگران وقتي به دستشويي مي روند به اين راحتي احساس نجس شدن نمي كنند ولي شما با اندك مسئله اي فكر مي كنيد كه نجس شده ايد؟ علت اين مسئله اين است كه شما حساسيت زيادي به خرج مي دهيد. در زمان فعلي كه همه خانه ها در دستشويي از شيلنگ آب و آب كر استفاده مي كنند و تقريبا از آفتابه و آب قليل ديگر خبري نيست، نمي توان گفت كه هر آبي كه به بدن ترشح مي كند نجس است، چون حتما مي دانيد كه آب شيلنگ در وقت طهارت كردن در دستشويي، اگر قطع نشود و به صورت مستقيم به كف كاسه توالت هم بخورد و به بدن بپاشد، اين آبي كه پاشيده است، اصلا نجس نيست و پاك است.
همان طور كه مىدانيم در زمان پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) با اين كه آب لوله كشى و امكانات بهداشتى فعلى موجود نبوده است، مسلمانان به طور عادى زندگى مى كردند و در خصوص طهارت و نجاست مشكل خاصى نداشتند. نقل شده است كه يكي از امامان معصوم قبل از اينكه به دستشويي بروند مقداري آب تميز با دست خودشان به رانهاي مباركشان مي پاشيدند، تا وقتي كه در دستشويي متوجه شدند كه آبي به ران پايشان پاشيده است، پيش خودشان بگويند كه حتما همان آبي است كه خودم به پايم پاشيدم، لذا آن آب را پاك مي گرفتند، و پايشان را آب نمي كشيدند و از دستشويي خارج مي شدند. ببينيد كه خود معصومين در مواجهه با اين مسائل چطور عمل مي كرده اند، و از اين راه، اين مسائل را به ما ياد داده اند. يعني بايد كاري كرد كه به دردسر نيفتيد، نه اينكه برعكس عمل كنيد تا همه زندگي اتان را وسواس بگيرد. مجموع آن چيزي كه از روايات اسلامي به ما گفته شده است و مراجع تقليد هم به همان حكم مي دهند اين است كه در طهارت و نجاست، تا آنجا كه مي توانيد بايد كاري كنيد كه از زير بار نجس گرفتن فلان چيز، فرار كنيد، به عبارت ديگر با يك احتمال كوچك در مورد پاك بودن فلان چيز، بايد آن را پاك گرفت و به احتمال قوي تري كه آن چيز را نجس مي گيرد نبايد اعتنا كرد. روايتي در كتب حديثي ما هست كه شخصي خدمت امام معصوم رسيد و گفت كه يك روز من در اتاقي را باز كردم، ناگهان سگي از اتاق بيرون پريد، و ديدم كه پوزه سگ ماستي بود. سپس وقتي كه به داخل اتاق رفتم، ديدم كه يك كاسه ماست چكيده در آنجاست كه اندازه يك پوزه سگ درون آن خالي است، حالا اين ماست پاك است يا نجس؟ حضرت فرمودند كه پاك است، چون كه شايد آن سگ در جاي ديگر پوزه اش را ماستي كرده است و آن ظرف ماست هم جاي دهان يك گربه در آن باشد؛ تو كه خودت چيزي نديدي، پس نجس نيست. حالا ما اگر اين اتفاق برايمان مي افتاد مانند امام معصوم حكم مي كرديم؟ يا اينكه كار را بر خودمان سخت مي كرديم و آن ماست را نجس مي دانستيم؟
افراد وسواسي معمولا مسائل شرعي را خوب بلد نيستند، لذا بيخود و بي جهت همه جا را نجس فرض مي كنند، شما مسائل خودتان را از يك روحاني سوال كنيد و از پيش خودتان چيزي را نجس نگيريد، شما مي توانيد با شماره 096400 از واحد احكام اين مركز سوالتان را بپرسيد، و مطمئن باشيد درست همان است كه آنها مي گويند.
اين كه به روان شناس مراجعه كرده ايد كار خوبي كرده ايد، اگر به حرف هاي روان شناس عمل كنيد و تمريناتي كه توصيه مي كند را انجام بدهيد مطمئن باشيد كه درمان مي شويد. مطمئن باشيد كه كار درست و صحيح اين است كه اين وسواس ها را كنار بگذاريد، اصلا دين هم چنين توصيه هايي نكرده است، لذا شما وقتي كه در مورد طهارت و نجاست چيزي، شك كرديد هميشه جانب پاك بودن آن چيز را بگيريد و به وسوسه ها و نگراني هايتان اعتنايي نكنيد، مطمئن باشيد هيچ اتفاقي نخواهد افتاد.
روان شناسان بعضي از تكنيك ها را براي درمان وسواس به كار مي گيرند، كه البته اينها بايد زير نظر روان شناس انجام شود. چون شما به روان شناس مراجعه كرده ايد و احتمالا اين چيزها را به شما گفته است لذا ما ديگر آنها را ذكر نمي كنيم.
به احتمال زياد شما اضطراب هم داريد، بايد اين اضطرابتان را درمان كنيد تا بتوانيد در مقابل افكار وسواسي مقاومت كنيد. با خريد نوار و يا كتاب تن آرامي (ريكلسيشن) تمارين تن آرامي را روزي يكي دوبار انجام دهيد. اين گونه كتابها را مي توانيد از طريق اينترنت خريداري كنيد. به عنوان مثال بخش وسواس كتاب دو جلدي رفتار درماني شناختي ترجمه حبيب الله قاسم زاده يا كتاب وقتي اضطراب حمله مي كند ،نوشته ديويد برنز ترجمه مهدي قرچه داغي را تهيه و طبق آن عمل كنيد. تمرينات ريلكسيشن را مي توانيد در اينترنت نيز جستجو كنيد. اگر ميزان اضطرابتان زياد باشد بايد دارو هم مصرف كنيد، كه البته تشخيص اين مسئله به عهده روان شناس است.
هر روز صبح بعد از نماز صبح اين ذكر را 40 مرتبه بگوييد: (اعوذ بالله القوي و بمحمد الرضي من شر كل شيطان غوي)
موفق باشید.
