سلام.ميخاستم بدانم جناب محي الدين شيعه هستند يا از اهل تسنن چرا شخصيتي مثل جناب حسن زاده آملي كرامات خود را كتمان نمي كنند ودر كتابهايشان صريح بيان ميكنند ولي شخصيتي مثل ايت الله بهجت ره كتمان مي كنند.
با سلام و قدردانی از ارتباط تان با این مرکز
اظهار نظر درباره شیعه و سنی بودن شخصیت های جهانی که عقاید آنان ابهام دارد، مشکل می باشد. نمی توان قاطعانه گفت که فلان شخصیت سنی است یا شیعه. محی الدین عربی نیز از جمله شخصیت‌هایی است که شیعه و سنی بودن او ابهام دارد. از این رو نمی توان گفت که وی شیعه است یا سنی. مبهم بودن مذهب محی الدین موجب شده است که برخی او را سنی و برخی دیگر وی را شیعه بدانند. برخی دیگر تنها به بیان ابعاد شخصیت ابن عربی پرداخته و درباره شیعه و سنی بودن وی اظهار نظر ننمایند زیرا اینان باور دارند که شیعه و سنی بودن ابن عربی در هاله ابهام می باشد. حق نیز همین مبنا است که نمی‌توان ابن عربی را سنی یا شیعه خواند. در این جا به دیدگاه های مختلف درباره شیعه و سنی بودن محی الدین عربی اشاره می‌شود:
اسلام شناس و عرفان پژوه نامدار ژاپنی پروفسور ایزوتسو مینویسد: ابن عربی، هیچ گاه به گونه رسمی به آیین تشیع درنیامد(1) دکتر مصطفی کامل الشیبی مینویسد: اگر با نظری ژرف بنگریم، خواهیم دید که ابن عربی بسیاری از مبانی تفکر خود را از، شیعه گرفته است.(2)
علامه طباطبایی میفرماید: محیالدین بسیار به تشیع نزدیک بود. اصولا در صدر اول و زمانهای پیشین، مسأله تشیع صورت دیگری داشت، و غالباً بزرگان از علما و عرفا در حقیقت شیعه بودهاند ،ولی ناچار از نقط نظر ضرورت تقیه میکردند.(3)
آیتالله جوادی آملی مینویسد: داوریهای گوناگون در پیرامون ابنعربی از صاحبان مذاهب فراوان است. مکتب ابنعربی نشان میدهد که مکتب عرفانی وی بر مبنای اهل تسنن مطرح نشده، بلکه بر مبنای دقیق امامیه پایهگذاری شده است.(4)
در مجموع می توان گفت: شیعه و سنی بودن محی الدین عربی دقیقا معلوم نیست.
در رابطه با نقل كرامات توسط جناب حسن زاده آملي ممکن است جهت مصالحی باشد که وی چنین تشخیص داده و كتمان توسط ايت الله بهجت نیز جهت مصالحی است که وی چنین تشخیص داده است . بدیهی است که هردو نفر هدفشان تزکیه نفس وارشاد دیگران بوده که هر کذام راهی را برگزیده اند. روش های تبلیغی وخودسازی متفاوت وگوناگون است که هر فرد راهی را انتخاب می کند .
پی نوشتها:
.1 زندگی و اندیشه ابن عربی، توسی هیکوایزوتسو، ترجمه دکتر همایون همتی، کیهان فرهنگی، فروردین 72.
3.الصلة بین التصوف و التشیع، دکتر مصطفی کامل الشیبی، ص 376 نقل از کتاب المسائل، مقدمه دکتر سید محمد دامادی، ص 31؛ دنباله جست و جو در تصوف ایران، ص 119 و 120 به نقل از کربن.
3 .مهر تابان، یادنامه علامه طباطبایی، محمد حسین حسینی تهرانی مشهد 1423 ص 263.
4 .آوای توحید، آیتالله جوادی آملی، ص 82، با تلخیص.
