آيا دختري كه قبلاباپسري صحبت مي كرده وباهاش ارتباط داشته ولي الان نه؛ آيا طبق آيه قرآن نمي تونه يه همسرمذهبي ومومن انتخاب كنه يا نبايدآدم مومن ومذهبي خواستگارمذهبي براش بياد؟
مي دانيد صرف علاقه مندي به نامحرم و قصد ازدواج داشتن در آينده، مجوز ارتباط با نامحرم خارج از چهارچوب شرع اسلام و ضرورت نيست. اگر كسي چنيني ارتباطي داشته، وظيفه اش توبه به درگاه الهي است. خداوند متعال راه توبه و برگشت را به روي همه انسانها گشوده است. آنان ميتوانند با توبه و استغفار، گناهان گذشتة خود را جبران كنند. پس از توبه و انابه به درگاه خدا ديگر بار راه تقوا و عبادت را پيش گيرند. (1)
خواهر گرامي؛
ظاهرا منشا سول شما شايد آيه 3 سوره نور است كه مي فرمايد : الزَّانِي لاَ يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لاَ يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذلِكَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ؛ مرد زنا كار، جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمي كند. در اين خصوص خوب است بدانيد:
بنابر يكي از دو بياني كه مفسرين در تفسير اين آيه بيان كرده اند، كسي كه ارتباط نامشروع داشته، اگر توبه كند، مي تواند با مومن ازدواج كند. ايشان مي فرمايند اين آيه يك حكم شرعي را بيان ميكند، به اين ترتيب كه مؤمنان حق ندارند با افرادي كه مشهور به بدكارگي هستند، پيش از آن كه توبه كنند، ازدواج نمايند، اين كار( يعني ازدواج با فردي كه به بدكاره بودن شهرت يافته و توبه نكرده) بر مؤمنان حرام است. اما اگر، فرد بدكار، توبه كند، ازدواج با او براي مؤمنان اشكالي نخواهد داشت. اين بيان، هم موافق شأن نزول، و هم موافق برخي از احاديث اهلبيت است. (2) بنابراين كسي كه ارتباط نامشروع داشته، اگر توبه كند ،مي تواند با مومن ازدواج كند .
با توجه به اين نكته:
توصيه مي كنيم به هيچ وجه خود را ناپاك ندانيد، دختر مؤمني هستيد كه به هر دليلي دچار يك رفتار ناپسند گشتهايد. هيچگاه خودتان را مساوي با رفتار ناشايست خود ندانيد. در پيشگاه خداوند عزيز و دوست داشتني هستيد. اگر توبه حقيقي نماييد قطعا بخشيده مي شويد. هر چه زودتر ازدواج كنيد. از اين رابطه براي ديگران حتي والدين و همسر آينده تان جدا بپرهيزيد. حتي آن را در ذهن خودتان نيز مرور نكنيد. در خصوص ازدواجتان اگر سوال داشتيد در مكاتبات بعدي بفرماييد.
در صورت تمايل براي مشاوره با مشاوران اين مركز با شماره 09640 بدون كد و هزينه تماس حاصل نماييد.
پينوشتها:
1. زمر (39) آيه 54.
2. فضل بن حسن طبرسي، تفسير مجمع البيان، تحقيق محمد جواد بلاغي، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372 ش، ج7، ص 197.