رییس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با بیان این که ما نیازمند تغییر نگرش در نوع ادبیات خود هستیم، گفت: برای تأثیرگذار بودن در فضای مجازی باید متناسب با ابزار، محتوای خود را هم به روز کنیم. به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی، حجت الاسلام والمسلمین مخدوم در محل دومین نمایشگاه دستاوردهای پژوهشی و فناوری دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم اظهار داشت: در سازمان های ما استفاده از فناوری اطلاعات ادبیات لازم را پیدا نکرده است و نمی دانیم از فناوری اطلاعات چه می خواهیم. وی با اشاره به این که ذهنیت برخی از فضای مجازی فقط به عنوان محیطی برای نشر مطالب علمی شان است، خاطرنشان کرد: وب سایت ها محل عرضه محصولات با ساختارهای قدیمی نیست و ما باید متناسب با ابزار، محتوای خود را هم به روز رسانی کنیم. رییس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با بیان این که قالب برخی فضاهای جدید اینترنت به ما اجازه فعالیت پژوهشی را نمی دهد، افزود: فضای شبکه های اجتماعی به طرفی رفته است که ما بدانیم که این ابزار خاص، فرهنگ خاص خود را می طلبد و ما نیازمند به نوعی تغییر نگرش و تغییر در تفکر سیستمی در نوع ادبیات خود هستیم و باید بدانیم امروز از دریچه فناوری اطلاعات جور دیگری داده ها و اطلاعات را باید عرضه کنیم. وی با بیان این که امروز درست بر خلاف گذشته نسخه های چاپی به عنوان کالای لوکسی در کنار چاپ های دیجیتال قرار می گیرد، خاطرنشان کرد: اتفاقی که در این نمایشگاه آغاز شده، بسیار حائز اهمیت است و نشان می دهد که حوزه علمیه به این ضرورت توجه دارد. وی افزود: ما نیازمند این هستیم که مدل ذهنی حاکم بر ارائه های علمی مان را به سمت دنیایی که بر بستر فناوری اطلاعات طی طریق می کند، ببریم به این معنا که فناوری اطلاعات فقط یک ابزار نیست بلکه یک ریل گذاری است که ما جز این راه دیگری برای عرض اندام و ارائه مطالب خود نداریم. حجت الاسلام والمسلمین مخدوم با بیان این که ما در مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی محصولات خوبی را در حوزه فناوری اطلاعات ارائه کرده ایم، گفت: ما در سال های گذشته بیش از 100 محصول دیجیتال تولید کرده ایم و یکی از کارهای خوبی که انجام داده ایم، تقویم دسکتاپی است که به صورت کاربردی طراحی کرده ایم و سالانه بیش از یک میلیون بار دانلود و به روز رسانی می شود.

با توجه به درخواستهای مکرر پاسخگویان محترم، واحد پژوهش مرکز ملی پاسخگویی، پیشنهادهای رسیده را بررسی و آیین نامه اولین جشنواره پژوهشی پاسخگویان دینی را اصلاح و ابلاغ کرد.

به گزارش خبرنگار پاسخگو، حجت الاسلام والمسلمین سید ناصر موسوی رئیس واحد پژوهش مرکز ملی پاسخگویی گفت: با عنایت به فرصت باقی مانده تا هفته پژوهش، و اصرار بخش پژوهش گروه پشتیبانی علمی مرکز بر راه اندازی این جشنواره در هفته پژوهش سال جاری، آیین نامه اولین جشنواره پژوهشی پاسخگویان دینی تدوین و فراخوان آثار پژوهشی پاسخگویان اعلام گردید.
گرچه در دوره تدوین آیین نامه نیز با تعدادی از پاسخگویان و مدیران مرکز مشورت شده بود، ولی با در نظرگرفتن اینکه آیین نامه در مدت کوتاهی تدوین شد و مهلت ارسال آثار نیز کوتاه و با تعطیلات دهه آخر ماه صفر المظفر مصادف شده بود، احتمال وجود نقایصی در این امر مهم و بزرگ وجود داشت. پیشنهادهای رسیده پس از ابلاغ آیین نامه بویژه در دو-سه روز اخیر از طرف تعداد قابل توجهی از پاسخگویان عزیز در گروههای مختلف، باعث شد شورای پژوهش طی جلسه ای این پیشنهادها را بررسی و تا حد امکان برای جشنواره سال جاری اعمال گردد.
وی با اشاره به تسهیل شرایط شرکت در جشنواره برای پاسخگویان گفت: این جشنواره با هدف تعمیق فرهنگ پژوهش ، تقدیر از فعالیت های پژوهشی پاسخگویان، تجمیع و معرفی آثار پژوهشی پاسخگویان و تقویت پیوند پاسخگویی و پژوهشگری برگزار می شود. و بخش پژوهش درصدد است تا به صورت حداکثری شرایط مطلوب تری را برای جشنواره مهیا کند. بنابراین شرایط سهل تر شد تا آثار بیشتری از پاسخگویان عزیز در این جشنواره سهیم شوند.

لذا مقرر گردید :
1-پاسخگویان با یک سال سابقه بتوانند در این جشنواره شرکت کنند.
2-هیچ محدودیتی برای ارسال آثار وجود ندارد و همه آثار واجد شرایط آیین نامه که در پنج سال اخیر منتشر شده قابل ارائه است.
3-علاوه بر داوری، راهنمایی و مشاوره پایان نامه و رساله نیز امتیاز دارد.
4-نشست ها و کارگاههای اجرا شده در مرکز قابل قبول است.
5- پژوهشهای خرد یا پژوهشهای داخلی گروههای علمی که ناظر به نیازهای پاسخگویی و با هدف یکسان سازی پاسخها در اختیار پاسخگویان است، پس از تایید مدیر علمی گروه، قابل ارائه در جشنواره می باشد.

حجت الاسلام و المسلمین موسوی در ادامه افزود: ارزیابی و رتبه بندی پژوهشها توسط کمیته داوران متشکل از سه نفر از اعضای شورای پژوهش و مدیران علمی مرکز و دو نفر از اعضای حقیقی انجام خواهد شد.

وی خاطر نشان کرد: آثار علمی پاسخگویان در غرفه مرکز ملی در نمایشگاه دستاوردهای پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی نمایش داده خواهد شد.

ایشان در پایان از پاسخگویان محترم تقاضا کرد ضمن اخذ و مطالعه آیین نامه اصلاح شده و مصوب 15 آذر ماه 1395، با شرکت فعال در جشنواره ، آثار علمی منتشر شده خود را تا (18 آذر ماه 1395) تحویل نموده، تا مورد بررسی و داوری قرار گیرد.

دعوت به همکاری از واجدین شرایط، جهت تکمیل کادر پاسخگویی به سوالات و شبهات حدیثی در فضای تلفنی
مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات دینی جهت تکمیل کادر «کارشناسان پاسخگوی گروه حدیث» از میان واجدین شرائط با مشخصات ذیل پاسخ‌گو می‌پذیرد.
شرایط عمومی:
1- دارا بودن گواهی پایان دوره ی سطح دو تحصیلات حوزوی؛
2- حداکثر سن 40 سال؛
3- آشنایی لازم با نرم افزارهای علوم اسلامی؛
4- توانایی کاربری( آشنایی با مهارت های کامپیوتری و نرم افزاری)
شرایط اختصاصی:
1- اتمام دوره ی کارشناسی ارشد یا سطح سه تخصصی در رشته علوم حدیث
2- موفقیت در آزمون مصاحبه علمی؛
(ارزیابی توانایی علمی هر فرد، در پاسخگویی به شبهات و سوالات موجود در مباحث حدیثی)
3- دارا بودن سوابق تبلیغی و پژوهشی؛
(طلابی که دارای سوابق تبلیغی و پژوهشی قابل توجهی باشند، در صورت قبولی در مصاحبه علمی در اولویت پذیرش قرار خواهند گرفت)
واجدین شرایط می توانند با در دست داشتن کپی مدرک تحصیلی تا تاریخ 95/9/20 به ساختمان مرکز ملی پاسخ‌گویی واقع در سه راه سالاریه واحد پشتیبانی علمی مراجعه و یا با شماره تلفن 37174193 تماس حاصل نمایند.
لازم به ذکر است پس از بررسی مشخصات داوطلبان، از عزیزانی که بالاترین امتیازات را کسب نموده اند، به ترتیب اولویت جهت انجام مصاحبه حضوری دعوت بعمل و چگونگی دعوت به مصاحبه بر اساس اولویت های مورد نیاز از طریق تلفن یا پیامک به اطلاع خواهد رسید.

اولین جشنواره پژوهشی پاسخگویان دینی
با توجه به نزدیک شدن هفته پژوهش در آذر ماه، واحد پژوهش مرکز ملی پاسخگویی اولین جشنواره پژوهشی پاسخگویان دینی را برگزار می کنند.
به گزارش خبرنگار پاسخگو، حجت الاسلام والمسلمین سید ناصر موسوی رئیس پژوهش مرکز ملی پاسخگویی گفت: این جشنواره با هدف تعمیق فرهنگ پژوهش ، تقدیر از فعالیت های پژوهشی پاسخگویان، تجمیع و معرفی آثار پژوهشی پاسخگویان و تقویت پیوند پاسخگویی و پژوهشگری و با شرکت پاسخگویان مرکز ملی پاسخگویی و نمایندگی های مرکز در اصفهان و مشهد برگزار خواهد شد.
وی با اشاره به شرط شرکت در جشنواره برای پاسخگویان این است که حداقل دو سال از آغاز همکاری آنها با مرکز گذشته باشد گفت: پاسخگویان واجد شرایط باید آثار علمی منتشر شده خود را تا دهم آذر ماه به واحد پژوهش مرکز ملی (آقای صادقیان یا آقای خرمی) و در نمایندگی های مرکز به افراد معرفی شده تحویل دهند تا پس از بررسی آثار، پژوهشگران برتر تعیین و تقدیر شوند.
حجت الاسلام و المسلمین موسوی در ادامه افزود: ارزیابی و رتبه بندی پژوهشها توسط کمیته داوران مرکز انجام خواهد شد.
وی خاطر نشان کرد: آثار علمی پاسخگویان در غرفه مرکز ملی در نمایشگاه پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی نمایش داده خواهد شد.
ایشان در پایان از پاسخگویان محترم تقاضا کرد با شرکت فعال در جشنواره ، آثار علمی منتشر شده خود را در موعد مقرر تا (10 آذر ماه 1395) تحویل داده تا در بررسی و داوری آثار رسیده قرار گیرد.

اگر بخواهیم در جست و جوی ارتباط های مستقیم (و نه کلی و عمومی) بین امام حسین علیه  السلام و آیات قرآنی باشیم، آیات متعددی هستند که برخی اساساً بر قامت رعنای امام دوخته شده  اند و برخی، هرچند معنایی عام دارند، اما در قامت حضرت به  زیبایی، معنا و مصداق پیدا کرده  اند.
دسته ای از این آیات در سوره ی مبارکه ی اسراء قرار دارند که در این مقاله به آن ها اشاره می شود.
آیات 4 تا 8 (و قَضَینا الی بنی اسرائیلَ فی الکتابِ لَتُفسِدُنَّ فی الارضِ مَرَّتَینِ...) که ترجمه ی آن چنین است:
ما به بنى اسرائیل در كتاب (تورات) اعلام كردیم كه دو بار در زمین فساد خواهید كرد و برترى جویى بزرگى خواهید نمود. هنگامى كه نخستین وعده فرا رسد، مردانى پیكارجو را بر شما مى فرستیم (تا سخت شما را در هم كوبند، حتى براى به دست آوردن مجرمان) خانه ها را جست و جو مى كنند، و این وعده اى است قطعى. سپس شما را بر آن ها چیره مى كنیم و اموال و فرزندانتان را افزون خواهیم كرد و نفرات شما را بیشتر (از دشمن) قرار مى دهیم. اگر نیكى كنید به خودتان نیكى مى كنید، و اگر بدى كنید باز هم به خود مى كنید. و هنگامى كه وعده ی دوم فرا رسد (آن چنان دشمن بر شما سخت خواهد گرفت كه) آثار غم و اندوه در صورت هایتان ظاهر مى شود و داخل مسجد (اقصى) مى شوند، همان گونه كه در دفعه ی اول وارد شدند، و آنچه را زیر سلطه ی خود مى گیرند در هم مى كوبند. امید است پروردگارتان به شما رحم كند، اگر شما برگردید (و رفتارتان را تکرار کنید) ما نیز باز مى گردیم. و ما جهنم را زندان سخت كافران قرار داده ایم. در این آیات، سخن از دو انحراف اجتماعى بنى اسرائیل منجر به فساد و برترى جویى مى گردد به میان آمده است، كه به دنبال هر یك از این دو، خداوند مردانى نیرومند و پیكارجو را بر آن ها مسلط ساخته تا آن ها را سخت مجازات كنند و به كیفر اعمالشان برسانند.
این آیات به انسان ها درس عبرت می دهند تا بدانند خدا هیچ ظلم و ستم و تجاوز و فسادی را بدون مجازات نمى گذارد و هر ستمگری در همین دنیا دست کم به بخشی از کیفر اعمالش خواهد رسید.
آنچه از تاریخ بنى اسرائیل استفاده مى شود این است كه نخستین كسى كه بر آن ها هجوم آورد و بیت  المقدس را ویران كرد، «بُخت  نُصَّر» پادشاه بابل بود که هفتاد سال بیت المقدس به همان حال باقى ماند، تا یهود قیام كردند و آن را نوسازى نمودند. دومین كسى كه بر آن  ها هجوم برد، قیصر روم، «اسپیانوس» بود كه وزیرش «طرطوز» را مأمور این كار كرد. او به تخریب بیت  المقدس و تضعیف و قتل بنى  اسرائیل كمر بست، و این حدود یكصد سال قبل از میلاد مسیح علیه  السلام بود.(1)

منظور از «ثم رَدَدنا لکُم الکَرَّةَ علیهم» رجعت امام حسین است با هفتاد نفر از یارانش که وقتی اجل حضرت حجت فرا می رسد، امام حسین می آید و او را غسل و کفن و دفن می کند؛ سپس حضرت زمام امور را به دست می گیرد و آن  قدر حکومت می  کند که ابروانش (از شدت پیری) بر چشمانش سایه می افکند

اما در تفاسیر، روایاتی ذکر شده است که در آن ها این آیات به امام حسین علیه السلام تطبیق شده است. برای نمونه در تفسیر نور الثقلین آمده است:
در روضه ی کافی از امام صادق علیه  السلام نقل شده است که حضرت درباره ی این آیات فرمود: منظور از «دو بار فساد»، کشتن علی بن ابیطالب و تیر و نیزه زدن به پیکر امام حسن علیهما السلام است و منظور از «برتری جویی بزرگ»، کشتن امام حسین علیه  السلام است.
منظور از «وعدُ اُولاهما»، یاری و خونخواهی امام حسین است و منظور از «عباداً لنا اُولی بأسٍ شدید»، گروهی است که خداوند آن ها را قبل از قیام قائم بر می انگیزد که تک  تک دشمنان اهل بیت پیامبر را مجازات می کنند.
منظور از «ثم رَدَدنا لکُم الکَرَّةَ علیهم» رجعت امام حسین است با هفتاد نفر از یارانش که وقتی اجل حضرت حجت فرا می رسد، امام حسین می آید و او را غسل و کفن و دفن می کند؛ سپس حضرت زمام امور را به دست می گیرد و آن  قدر حکومت می  کند که ابروانش (از شدت پیری) بر چشمانش سایه می افکند.(2)
در روایتی دیگر امام صادق علیه السلام می فرماید: اولین کسی که به این دنیا رجعت می کند حسین بن علی و یزید بن معاویه و یاران او است که آن ها را دقیقاً به همان شکل جرم و جنایت خودشان مجازات می کند و می کشد، سپس امام صادق علیه السلام تلاوت فرمود: «ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَیْهِمْ...»(3)
روشن است كه هرگز مفهوم این احادیث، تفسیر این آیات در محتواى لفظی نیست؛ چرا كه این آیات با صراحت تمام از بنى  اسرائیل سخن مى  گوید؛ بلكه منظور این است كه مشابه همان فسادها و مجازات های بنی اسرائیل در این امت نیز رخ مى  دهد و این  که برنامه فوق هر چند در مورد بنى  اسرائیل ذكر شده اما یك قانون كلى است در همه اقوام و ملل و یك سنت جارى عمومى است در طول تاریخ بشر.(4)
آیه ی دیگری از سوره ی اسراء که معنای عامی دارد ولی بر امام حسین علیه السلام به عنوان مصداق تام و بارز، تطبیق شده است، آیه ی 33 است: كسى را كه خداوند خونش را محترم شمرده، نكشید، مگر به  حق. و آن كس كه مظلوم كشته شده، براى ولیّ اش سلطه (و حق قصاص) قرار دادیم اما در قتل زیاده روی نكند؛ چرا كه او مورد حمایت است: وَ لاتَقتُلُوا النَّفسَ الَّتى حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالحَقِّ  وَ مَن قُتِلَ مَظلُومًا فَقَد جَعَلنَا لِوَلِیِّهِ سُلطَانًا فَلَایُسرِف فى القَتلِ  إِنَّهُ كاَنَ مَنصُورًا.
از امام صادق درباره ی معنای این آیه سوال شد. حضرت فرمود: این آیه درباره ی حسین علیه  السلام نازل شده است و اگر برای قصاص او همه ی اهل زمین (همه ی کسانی که در قتلش شرکت کردند یا به این کار راضی بودند) کشته شوند، زیاده روی نخواهد بود.(5)
امام باقر علیه  السلام نیز در تفسیر این آیه می فرماید: «منظور حسین بن علی است که مظلوم کشته شد. ما نیز ولیّ دم او هستیم. هنگامی که قائم ما قیام کند، از او خونخواهی خواهد کرد.»(6)
آیه ی دیگر، آیه ی 71 است که درباره ی همراهی پیروان با امامشان در روز قیامت است: یَوْمَ نَدْعُواْ كُلَّ أُنَاسِ  بِإِمَامِهِمْ...: روزی که هر گروه از مردم را با امامشان فرا می  خوانیم.

روشن است كه هرگز مفهوم این احادیث، تفسیر این آیات در محتواى لفظی نیست؛ چرا كه این آیات با صراحت تمام از بنى  اسرائیل سخن مى  گوید؛ بلكه منظور این است كه مشابه همان فسادها و مجازات های بنی اسرائیل در این امت نیز رخ مى  دهد و این  که برنامه فوق هر چند در مورد بنى  اسرائیل ذكر شده اما یك قانون كلى است در همه اقوام و ملل و یك سنت جارى عمومى است در طول تاریخ بشر

امام باقر علیه  السلام در توضیح این آیه می  فرماید: «رسول خدا با گروه و قوم خود به صحنه ی محشر خواهد آمد و امام علی در میان شیعیان خود خواهد آمد و امام حسن را گروه او همراهی می کنند و امام حسین جلودار گروه حسینیان است. هر کس میان یاران و پشتیبانانش بمیرد آن گروه با وی محشور خواهند شد.(7)
نیز می فرماید: «هنگامی که این آیه نازل شد، مسلمانان از رسول خدا پرسیدند: مگر شما امام همه  ی مردم نیستید؟ حضرت فرمود: من رسول خدا هستم برای همه  ی مردم ولی بعد از من از اهل بیتم امامانی برای مردم از سوی خدا خواهند بود که سردمداران کفر و ضلالت و پیروانشان آنان را تکذیب و به آن  ها ستم خواهند کرد. هر کس که ولایت این ائمه را گردن نهد و از آن ها پیروی نماید، از من و با من است و به دیدار من خواهد رسید. آگاه باشید هر کس که به آن  ها ستم کند و آنان را تکذیب کند، از من و با من نیست و من از او بیزارم!»(8)
پی نوشت ها:
1. تفسیر نمونه، ذیل آیه
2. تفسیر نور الثقلین، ج 3، ص 13
3. همان
4. تفسیر نمونه، ذیل آیه
5. تفسیر نور الثقلین، ج 3، ص 16
6. همان
7. تفسیر الصافی، ج 3، ص: 20
8. همان

بعد از پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) اکثر مسلمین در خواب غفلت فرو رفتند، با توجه به علم داشتن به حقانیت اهل بیت پیامبر، در یاری ایشان کوتاهی کردند و با سکوت خود، با ظالمین همراهی کرده و اهل باطل را مدد رساندند؛ قرآن کریم علت انحطاط جامعه  آن روز را دو عامل معرفی می کند؛ یکی اعراض و کوتاهی از ذکر خدا که مصداق بارز آن نماز است و دوم پیروی از شهوات و دنبال زخارف دنیا رفتن؛ در یک کلام، اشرافی گری و عافیت طلبی؛ «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا[مریم/59] سپس جانشین آن مردم خداپرست قومى شدند که نماز را ضایع گذارده و شهوت هاى نفس را پیروى کردند و اینها به زودى کیفر گمراهى را خواهند دید».
خداوند متعال اولین علت انحطاط جامعه مسلمین را، ضایع و فاسد کردن نماز214546 می  شمارد، سهل انگاری در این فریضه  کبری که آمد، بلافاصله بعد از آن، شهوات رانی و حرام خواری هم می آید، به همین علت است که حضرت حق می فرماید: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ[ماعون/4] واى بر نمازگزارانى که... الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ[ماعون/5] در نماز خود سهل انگارى مى کنند.»
ادا نشدن حق نماز یعنی سهل  انگاری و اعراض از ذکر خدا،که نتیجه اش سختیِ معیشت و بی  برکتیِ رزق است: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً...[طه/124] و هر کس از یاد من اعراض کند همانا (در دنیا) معیشتش تنگ شود...»؛ درآمد هم که بالا باشد، باز خرجش به دخلش نمی رسد، دارائیش برکت ندارد، احساس کمبود می کند؛ این وعده ی خداست، زیرا یاد خدا که رفت، شیطان در قلبش راهبری و دنیا برایش جلوه  گری می کند، به تجملات و ثروت اندوزی حریص تر، مال حرام خوردن و حقوق اضافی و نجومی از بیت المال برداشتن برایش آسان می  شود؛ شکم ها که از مال حرام پر شد، دیگر سخن حق شنیده نمی  شود؛ اینجاست که رذیلت  ها جایگزین فضیلت  ها و ارزش  های والای انسانی، جای خود را به اشرافی گری و شهوترانی خواهد داد و مقدماتِ تکرار کربلا فراهم می شود.
آن هایی که در مقابل امام حسین (علیه السلام) آمده بودند، نماز می خواندند، روزه می گرفتند، روش رفتاری داشتند، کمونیست نبودند. کسانی بودند چه بسا به ظاهر رفتارشان، رفتار اسلامی بود، پس چه طور شد این ها اینگونه شدند؟

تأثیر لقمة حرام
یک لقمه حرام درون شکم رود، چهل روز نمازش قبول نمی  شود. پیامبر می -فرماید: «روی عن رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم): مَنْ أَکَلَ لُقْمَةَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاةٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَة» اگر کسی یک لقمة حرام بخورد، نمازش تا چهل روز قبول نمی شود. حالا گسترده تر از این هم از پیغمبر نقل شده است که حضرت فرمودند: «روی عن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): الْعِبَادَةُ مَعَ أَکْلِ الْحَرَامِ کَالْبِنَاءِ عَلَى الرَّمْل» عبادت همراه حرام خواری مانند بنا کردن بنا روی شن روان است.
روایت از امام باقر (علیه السلام) است که فرمودند: «إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَصَابَ مَالًا مِنْ حَرَامٍ لَمْ یُقْبَلْ مِنْهُ حَجٌّ وَ لَا عُمْرَةٌ وَ لَا صِلَةُ رَحِمٍ حَتَّى أَنَّهُ یَفْسُدُ فِیهِ الْفَرْجُ» کسی که مال حرام به دستش آمده است، نه مکه  اش، نه عمره  اش، نه صلة رحم  اش، هیچ کدام از آنها مقبول نیست و این لقمه، حتی روی نطفه  اش اثر می  گذارد.

تأثیر لقمة حرام در کربلا
دشمنان امام حسین نماز می  خواندند، روزه می گرفتند، به هیچ دردی نمی خورد! امام حسین روز عاشورا دو مرتبه سخنرانی کرد که در تاریخ هست؛ خوارزمی می نویسد: مرتبه دوم که آمد صحبت کند، تا شروع کرد، لشکر شروع کردند به های و هوی و جنجال کردن. هلهله کردند که حرفش را گوش نکنند. حضرت به آن ها خطاب کرد: «وَیلَکُم مَا عَلَیکُم أن تَنصِتُوا إلَیَّ فَتَسمَعُوا قَولِی» وای بر شما! چرا ساکت نمی شوید که حرف های مرا گوش کنید؟! سر و صدا، جار و جنجال راه انداختید که حرف های مرا گوش نکنید؟!
« وَ إِنَّمَا أَدْعُوکُمْ إِلَى سَبِیلِ الرَّشَادِ فَمَنْ أَطَاعَنِی کَانَ مِنَ الْمُرْشَدِینَ وَ مَنْ عَصَانِی کَانَ مِنَ الْمُهْلَکِینَ وَ کُلُّکُمْ عَاصٍ لِأَمْرِی غَیْرُ مُسْتَمِعٍ قَوْلِی» اگر حرف مرا گوش کنید شما را هدایت می کنم و اگر نشنوید، همه تان گناهکار خواهید بود. شماها یک دسته تان تطمیع شدید، به شما پول داده اند که به جنگ با من آمده اید. «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ» شکم هایتان الآن پر از حرام است. چون لقمه حرام خورده اید، چیزی نمی فهمید و هیچ عبادتی از شما اثر نمی کند و باعث نمی شود که به حرفای من گوش دهید. (بحارالأنوار 45)
روایت از امام باقر (علیه السلام) است که فرمودند: «إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَصَابَ مَالًا مِنْ حَرَامٍ لَمْ یُقْبَلْ مِنْهُ حَجٌّ وَ لَا عُمْرَةٌ وَ لَا صِلَةُ رَحِمٍ حَتَّى أَنَّهُ یَفْسُدُ فِیهِ الْفَرْجُ» کسی که مال حرام به دستش آمده است، نه مکه اش، نه عمره اش، نه صلة رحم اش، هیچ کدام از آنها مقبول نیست و این لقمه، حتی روی نطفه  اش اثر می گذارد.
چرا که عده ای که عمرسعد از کوفه آورده بود، غذاهایشان را همراه خودشان آورده بودند؟ تمام غذاهایشان از بیت المال مسلمین بود. چند روز که آنجا بودند، عمرسعد به آنها غذا می داد. از کجا این  ها را آورده بود؟ همه اش از بیت  المال مسلمین بود. مال مسلمین را به حرام آورده بود و در شکم این  ها می ریخت. لذا شکم همه از حرام پر بود. نماز می خواندند، ولی مال حرام مانع اثرگذاری نماز بود. اصلاً گوش نمی کردند؛ جار و جنجال راه می اندازند که صدای امام را نشنوند.

کلام آخر:
شهید محمد جهان آرا می گفت: بچه ها اگر شهر سقوط کرد خیلی جای نگرانی نیست دوباره فتحش می  کنیم، مراقب باشید ایمانتان سقوط نکند.
حسین بن علی ها بی سر، شیخ فضل  الله ها حلق  آویز، نواب صفوی ها ترور، خمینی ها و زکزاکی  ها شکنجه، تبعید و حبس شدند تا جوامع اسلامی بیدار شوند و بیدار بمانند.

منابع: 
سایت فارس 
بیانات حاج اقا مجتبی تهرانی 
کتاب «منزلت امام حسین (علیه السلام)» نوشته حجت الاسلام و المسلمین اسد الله محمدی نیا

به گزارش خبرنگار پاسخگو، ویژه نامه ماه محرم با عنوان خیمه عزای سیدالشهداء علیه السلام ، به مناسبت ایام سوگواری سالار شهیدان در انجمن گفتگوی دینی (http://www.askdin.com) منتشر شد.
کتابخانه حسینی با کتابهای همچون کتابشناسی محــــرم، کتاب زیارت ناحیه مقدسه امام ‏زمان عجل الله تعالی فرجه شریف، سخنرانیهای مکتوب محرم (ویژه اهل منبر)، زندگانى حضرت زينب سلام اللّه عليها(کتاب)، كتاب موبايل چهل حديث امام حسین علیه السلام، دانلود کتاب مرثیه و روضه خوانی ویژه مبلغین ومداحان، دانلود - شبهات محرم - پاسخهای برگزیده ویژه ماه محرم، غروب دهم - داستان مصور نبرد امام حسين (علیه السلام )در روز عاشورا، شبهات محرم، داستانهاي شگفت از زيارت عاشورا و تربت سيدالشهداعلیه السلام، غروب دهم داستان مصور نبرد امام حسين (علیه السلام )در روز عاشورا، مقتل امام حسین علیه السلام، مقتل علی اکبر، مقتل العباس، سیصد و سیزده نفر شهداء حسینی، سوگنامه كربلا (ترجمه لهوف )، حماسه حسيني، در دسترس استفاده عموم قرار دارد.
در بخش دیگری از این ویژه نامه, نرم افزارهای عاشورایی با توجه به مناسبت ایام عزاداری فهرست شده و امکان دریافت ایجاد شده است.
از جمله بخش های این ویژه نامه بخش پرسش ها و شبهات است که در این بخش سوالات و شبهات مختلف پیرامون قیام اباعبدالله الحسین و یاران وفادار ایشان مطرح و پاسخ گفته شده است.
نوای محرم و محرم به روایت تصویر نیز از بخش های چندرسانه ای این ویژه نامه می باشد.
برای مشاهده و استفاده از ویژه نامه خیمه عزای سیدالشهداء علیه السلام , اینجا کلیک کنید.

عاشورا پيامها و درسهايي دارد. عاشورا درس مي دهد که بايد براي حفظ دين فداکاري کرد. در راه قرآن بايد از همه چيز گذشت. درس مي دهد که در ميدان نبرد حقّ و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پيرو جوان، شريف و وضيع، امام و رعيّت، همه با هم در يک صف قرار مي گيرند و جبهه ي دشمن با همه ي تواناييهاي ظاهري، بسيار آسيب پذير است. همچنان که جبهه ي بني اميّه به وسيله ي کاروان اسيران عاشورا در کوفه آسيب ديد، در شام و در مدينه آسيب ديد، بالاخره هم به فناي جبهه ي سفياني منتهي شد. درس مي دهد که در ماجراي دفاع از دين، بيشتر از همه چيز براي انسان بصيرت لازم است. بي بصيرتها فريب مي خورند و در جبهه باطل قرار مي گيرند، بدون اين که خود بدانند. همچنان که در جبهه ي ابن زياد کساني بودند که از فسّاق و فجّار نبودند، بلکه از بي بصيرتها بودند.
اينها درسهاي عاشورا است. البتّه همين درسها کافي است که يک ملت را از ذلّت به عزّت برساند. همين درسها مي تواند جبهه ي کفر و استکبار را شکست بدهد. درسهاي زندگي سازي است (1)

استقامت حسيني
درمورد امام حسين عليه السلام استقامت به اين صورت است که او تصميم گرفت تسليم يزد و حکومت جابرانه ي او نشود. مبارزه از اين جا شروع شد؛ عدم تسليم در مقابل حاکميت فاسدي که راه دين را بکلّي منحرف مي کرد. امام که از مدينه حرکت فرمود، با اين نيّت بود. بعد که در مکّه احساس کرد ياور دارد، آن وقت اين را با قيام هم همراه کرد؛ و الّا جوهر اصلي اعتراض و حرکت در مقابل حکومتي بود که بر طبق موازين حسيني، اين حکومت قابل تحمّل و قابل قبول نبود. اوّل، امام حسين عليه السلام در مقابل اين حکومت ايستاد. هنوز خبري نبود و مشکلات خودش را نشان نداده بود. بعد، امام حسين عليه السلام با مشکلات يکي پس از ديگري مواجه شد: مسأله ي ناگزيري خروج از مکّه و سپس درگيري در کربال و فشاري که درحادثه ي کربلا بر شخص امام حسين عليه السلام وارد آمد.

عذرهاي شرعي سدّ راه انسان
يکي از چيزهايي که در کارهاي بزرگ جلوي انسان را سدّ مي کند، عذرهاي شرعي است. کار واجب و تکليفي را انسان بايد انجام بدهد، ولي وقتي انجام اين کار مستلزم اشکال بزرگي است - فرضاً عدّه ي زيادي کشته خواهند شد -در اين جا انسان احساس مي کند که ديگرتکليف ندارد. شما ببينيد در مقابل امام حسين عليه السلام از اين گونه عذرهاي شرعي که يکي پس از ديگري پديدار مي شد و مي توانست هر انسان ظاهر بيني را از اين راه منصرف بکند، چه قدر بود. اوّل، اعراض مردم کوفه و کشته شدن مسلم بود. در اين جا بايد امام حسين مي فرمود که ديگر عذر شرعي است و تکليف ساقط شد. ما مي خواستيم با يزيد بيعت نکنيم، ولي معلوم گرديد که در اين اوضاع و احوال نمي شود چنين کاري نکرد، مردم تحمل نمي کنند. پس، تکليف ساقط است و از روي اجبار و ناچاري بيعت مي کنيم.
مرحله ي دوم، خود حادثه ي کربلاست. در اين جا امام حسين مي توانست در مواجهه ي با يک مسأله، به صورت انساني که مي خواهد حوادث بزرگ را با اين منطقها حل بکند، بگويد اين زن وبچه دراين صحراي سوزان طاقت ندارند. بنابراين، تکليف برداشته است و طبيعتاً تسليم بشود و آن چيزي را که تا آن وقت قبول نکرده بود، قبول کند. يا بعد از آن که روز عاشورا شد و حمله ي اينها شروع گرديد و عدّه ي زيادي از اصحاب امام حسين عليه السلام به شهادت رسيدند، دراين جا مشکلات بيشتر خود را به امام حسين عليه السلام نشان مي داد و مي توانست آن بزرگوار بگويد که حالا ديگر معلوم شد که نمي شود مبارزه کرد و نمي شود پيش برد و نتيجتاً عقب بکشد. يا آن وقتي که معلوم گرديد امام حسين عليه السلام شهيد خواهد شد و بعد از شهادت او، آل الله و حرم اميرالمؤمنين و حرم پيامبر، در دست مردان نامحرم در بيابان تنها خواهند ماند، اين جا ديگر مسأله ي ناموس پيش مي آيد. امام حسين عليه السلام در اين جا هم به عنوان يک انسان غيرتمند مي توانست با خود بفرمايد که ديگر تکليف برداشته است. اگر اين راه را ادامه بدهيم و کشته بشويم، زنهاي خاندان پيامبر و دختران اميرالمؤمنين و پاکيزه ترين و طيّب و طاهرترين زنان عالم اسلام، به دست دشمنان و مردهاي بي سر و پايي که از شرف و ناموس هيچ چيز نمي فهمند، خواهند افتاد. پس، تکليف برداشته است.
برادران و خواهران! توجه کنيد، اين مطلب مهمي است که بايد در حادثه ي کربلا، بر اين اساس و از اين ديدگاه دقت بشود که اگر امام حسين عليه السلام مي خواست در مقابل حوادث بسيار تلخ و دشوار - مثل حادثه ي شهادت علي اصغر و اسارت زنان و تشنگي بچه ها و کشته شدن همه ي جوانها و حوادث فراوان ديگري که در کربلا قابل احصاست - با ديد يک متشرّع معمولي نگاه کند و عظمت رسالت خود را به فراموشي بسپرد، هر قدم به قدم مي توانست عقب نشيني کند و بگويد ديگر تکليف نداريم. حالا با يزيد بيعت مي کنيم، چاره چيست. «الضّروات تبيح المحذورات ». اما امام حسين عليه السلام چنين نکرد. اين، «استقامت » امام حسين است. استقامت، يعني اين.

استقامت در برابر عذرهاي شرعي
استقامت، همه جا به معناي تحمل مشکلات نيست. تحمل مشکلات براي انسان بزرگ آسانتر است تا تحمل آن چيزهايي که بر حسب موازين شرعي و عرفي و عقلي ساده، ممکن است خلاف مصلحت به نظربيايد. تحمل اينها از تحمل دشوارتر مشکلتر است. يک وقت به کسي مي گويند اين راه را نرو، ممکن است شکنجه بشوي. انسان قوي مي گويد شکنجه بشوم، چه مانعي دارد؟راه را مي روم. يا مي گويند نرو، ممکن است کشته بشوي. انسان بزرگ مي گويد کشته بشوم، چه اهميت دارد؟ مي روم. يک وقت صحبت کشته شدن و شکنجه شدن و محروميت کشيدن نيست. مي گويند نرو، ممکن است که گروهي از مردم به خاطر اين حرکت تو کشته بشوند. در اين جا ديگر پاي جان ديگران در بين است. نرو، ممکن است بسياري از زنان و مردان و کودکان، به خاطر پيش رفتن تو سختي بکشند. اين جاست که آن کساني که کشته شدن برايشان مهم نيست، پايشان مي لرزد. آن کسي پايش نمي لرزد که اوّلاً در حدّ اعلي بصيرت داشته باشد. و بفهمد چه کار بزرگي را انجام مي دهد. ثانياً قدرت نفس داشته باشد و ضعف نفس گريبان او را نگيرد. اين دو خصوصيت را امام حسين در کربلا نشان داد. لذا حادثه ي کربلا مثل خورشيدي بر تارک تاريخ درخشيد. هنوز هم مي درخشد و تا ابد الدّهر هم خواهد درخشيد (2)

پي نوشت ها :
1-ديدار با فرماندهان گردانها، دسته هاي عاشوراي نيروي مقاومت بسيج71/4/22.
2-روزنامه جمهوري اسلامي، 1375/3/16.
منبع : شخصيت و سيره ي معصومين(علیهم السلام)در نگاه رهبر انقلاب اسلامي(جلد 5)،( شخصیت و سیره امام حسین (علیه السلام))
،ناشر موسسه فرهنگي قدر ولايت - 1383