آيه 97 سوره مؤمنون به شرح زير است:
رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطين
پروردگارا! از وسوسه هاي شياطين به تو پناه ميبرم!
همزات شيطان به معناي دفع او به سوي گناهان از راه گمراه كردن است. در تفسير قمي از امام عسكري (ع) نقل كرده كه فرمود همزه شيطان آن وسوسه هايي است كه در دلت مي اندازد (1).
در اين دو آيه پيامبرش (ص) را دستور ميدهد كه از اغواي شيطانها به پروردگار خود پناه ببرد و از اينكه شيطانها نزدش حاضر شوند به آن درگاه ملتجي شود و در اين تعبير اشارهاي هم به اين معنا هست كه شرك و تكذيب مشركين هم از همان همزات شيطانها، و احاطه و حضور آنها است.(2)
بنا بر اين همزات شياطين يعني وسوسه هايي كه شيطان به قلب انسان ها مي اندازد تا او را از توحيد و باور به خدا دور كرده و به شرك و گناه سوق دهد.
دعاي براي مهر و محبت و توسل و نذر براي اين كه محبت كسي (اگرنامحرم نباشد ) را جلب كند ، جايز است و منعي ندارد ولي نبايد به هر دستور غير معتبري عمل كرد و بايد با عبادت و نماز و نياز و ... از خدا محبت بندگانش را خواست.
يك نكته هم اين كه اگر كسي بخواهد محبوب خدا، اولياي خدا و بندگان مؤمن خدا شود، خوب است اما اگر بخواهد محبوب گناهكاران و ظالمان شود، اين مصداق همان وسوسه شيطان است كه به شرك باز مي گردد.
متوسل شدن به اين باطل كننده هاي سحر و جادو كه اعتبار شرعي ندارند و از امامان نرسيده اند و مؤثر دانستن آنها هم از همين وسوسه ها است كه غير خدا را مؤثر مي شمارد . سحر و جادويي اگر باشد ، باطل كننده اش فقط پناه بردن به خدا است و با تلاوت قرآن و عبادت و بندگي مي توان همه سحر و جادو ها را باطل كرد و دعاهايي كه در منابع معتبر از امامان رسيده و مؤثر دانستن غير اينها از اين اوراد و دستورهايي بي اعتباري كه داده مي شود ، از وسوسه هاي شيطان است.
پي نوشت ها:
1. علي بن ابراهيم، تفسير قمي، قم، دار الكتاب، 1367 ش ، ج 2، ص 93.
2. طباطبايي، الميزان، ترجمه، قم، انتشارات اسلامي، 1367 ش، ج 15، ص 93.
