زوج و زوجه

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
كلمه "زوج" به عنوان همسر اسم جنس و جمع آن "ازواج" است و مذكر و مؤنث ندارد و بر مذكر و مؤنث اطلاق مي شود.
در آيه هاي زير "زوج" به زن اطلاق شده، توجه كنيد:
وَ إِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدالَ زَوْجٍ مَكانَ زَوْجٍ وَ آتَيْتُمْ إِحْداهُنَّ قِنْطاراً فَلا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئاً (1)
و اگر تصميم گرفتيد كه همسر ديگرى به جاى همسر خود انتخاب كنيد، و مال فراوانى (بعنوان مهر) به او پرداخته‏ايد، چيزى از آن را پس نگيريد!
فَإِنْ طَلَّقَها فَلا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّى تَنْكِحَ زَوْجاً غَيْرَهُ (2)
اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار ديگر) او را طلاق داد، از آن به بعد، زن بر او حلال نخواهد بود مگر اينكه همسر ديگرى انتخاب كند.
همچنين كه جمع اين كلمه هم بر مذكر و مؤنث دلالت دارد:
وَ لَهُمْ فيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ (3)
و براى آنان همسرانى پاك و پاكيزه است.
در آيه بالا منظور از "ازواج" همسران اعم از زن ومرد است.
البته در برخي كتب لغت آمده كه اهالي منطقه حجاز به زن، زوج مي گويند (بدون هاء) و اهالي ساير مناطق زوجه مي گويند(4) و لذا آنچه در روايات آمده مي تواند طبق كاربرد ساير اعراب باشد و لذا منعي ندارد.
اما اعراب جمله دعا:
اَللّهُمَّ ارزُقنِي زَوجَهً صالِحَهً
پي نوشت ها:
1. نساء (4) آيه20.
2. بقره (2) آيه230.
3. بقره(2) آيه25.
4. طريحي، مجمع البحرين، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ج2، ص 308.
موفق باشید.