سلام. دوست سنی من که حنفی است بسیار به ابوبکر و عمر و عایشه حساس است، تا قبل از این بسیار به شیعه احترام می گذاشت ولی پس از خواندن کتاب کشف السرار امام خمینی صفحات 112 و 119 و 122-126 نظرش کلا عوض شده و میگه که در این کتاب به اعتقاداتش توهین شده و شما باید در داشتن مذهب خودتون شیعه 12 امامی تجدید نظر کنید وقتی رهبرتون به ما توهین میکنن. من واقعا نمیدونم چی باید بگم و چه طور توضیح بدم. لطفا کمک کنید جوری توضیح بدم که اعتقاداتش بیشتر از این تحریک نشه. ایشون خیلی در حال حاضر عصبانی هستند و مدام به من میگویند که نگران هستند من به جهنم بروم!!!
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در مورد پرسشي كه مطرح نموديد و نوع برخوردي كه مي توان با اين دوست عزيز داشت بايد عرض كنيم كه قضاوت در مورد رفتارهاي مختلف افراد بايد در ظرف زماني و مكاني خاص خود باشد و انسان نمي تواند موقعيت هاي خاص و شرائط ويژه صدور برخي افعال و گفتارها را در قضاوت خود ناديده بگيرد.
مساله كتاب "كشف الاسرار" و ضرورت نوشتن اين كتاب به هجمه شديد برخي مخالفان تفكر شيعه بلكه تفكر اسلامي مانند كسروي و شريعت سنگلجي و امثال آن ها بر مي گردد كه در تلاشي هماهنگ بر عليه مقدسات و تعاليم ديني مردم دست به نشر كتاب زدند و در نتيجه آن امام راحل درس هاي خود را تعطيل كرده و در مدت چند ماه كتاب كشف الاسرار را به رشته تحرير درآوردند.
در واقع جزئيات و فقرات اين كتاب ناظر به كتاب ضد ديني مخالفان بوده و براي مخاطب خاص كه همان جامعه شيعه باشد نوشته شده است و اگر تعابيري مخالف با باورهاي اهل سنت در آن ديده مي شود بدان جهت است كه گمان نمي رفت اين كتاب در اختيار اهل سنت قرار بگيرد و الا امام راحل در تعابير و سخنراني هاي عمومي خود در سال هاي بعد همواره تلاش مي نمودند كه نكته اي برخلاف وحدت امت اسلامي و اعتقادات ساير فرقه ها بر زبان نياورند.
در نتيجه اگر عالمي از عالمان اهل سنت نسبت به يكي از بزرگان شيعه نظر منفي داشته باشد و مثلا امام راحل يا ديگر مراجع را بخاطر اعتقاد به برتري امام علي عليه اسلام بر ساير صحابه پيامبر يا بخاطر جائز دانستن توسل به ائمه و زيارت قبور آن ها از دائره مسلمانان - به زعم خوذ - خارج بداند و بر فرض ادله درون مذهبي هم بر اين ادعا داشته باشد، تا زماني كه اين امر را در فضاي دروني مذهب و محيط فرقه اي خود مطرح نمايد ايرادي بر آن نيست و يك شيعه حق ندارد اين را توهين به مذهب خود و بزرگان دين خود تلقي نمايد.
البته اگر اين امر در شكل عمومي و گسترده مطرح شود عملي صحيح نخواهد بود و اهانت به مقدسات بزرگان ساير مذاهب امري صحيح نيست تا جايي كه در قرآن اهانت به مقدسات بت پرستان و توهين و دشنام دادن به خدايانت دروغين آن ها نيز مورد نهي قرار گرفته است.(1)
در مورد به جهنم رفتن شما نيز بد نيست به ايشان تذكر بدهيد كه شما نيز همين نگراني را در مورد ايشان داريد و در صورت تمايل مي توانند با شما به گفتگويي عالمانه بنشينند كه در اين باب اگر به كارشناسي خبره دست رسي نداريد مي توانيد كتابي مانند "المراجعات" علامه شرف الدين را معيار بحث قرار دهيد تا روشن شود كه خطر جهنم چه كساني را بيشتر تهديد مي كند.
پي نوشت:
1. انعام (6) آيه 108.
موفق باشید.
