با سلام در روایات هست که حین آمیزش نگاه به عورت زن مکروه است،حین آمیش یعنی کی؟موقع دوخول؟یا قبل دوخول؟

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
سخن خود را با ذكر رواياتي آغاز مي كنم:
پيامبر اعظم(ص) فرمودند:«هر مومني كه با همسرش آميزش نمايد، هفتاد هزار فرشته بال‌هايشان را براي آنها مي‌گسترانند و رحمت خدا بر آنان نازل مي‌گردد.»(1) نيز امام صادق(ع) فرمودند: «هيچ مباح و حلالي نزد خداوند، دوست داشتني تر از آميزش با همسر نيست. پس زماني كه مومن با همسرش نزديكي كرده و غسل جنابت مي‌كند، شيطان به گريه مي‌افتد و مي‌گويد: اي واي! اين بنده از پروردگارش اطاعت نموده و گناهانش بخشيده شده است.»(2)
- آداب آميزش با همسر:
1- بر خلاف اديانى كه زناشويى و روابط جنسى را مغاير با معنويات مي دانند، اسلام به آن به قداست مي نگرد و بدان ترغيب مي كند و براى آن اجر و پاداش بسيار قائل است.
از آنجا كه دين اسلام، آئين زندگي است، براي همۀ جنبه هاي زندگي انسان برنامه هايي ارائه كرده است؛ از جمله در مورد آميزش و مسائل زناشويي آدابي بيان نموده كه رعايت آن، در بهداشت فردي و اجتماعي، روحي و جسمي زن و شوهر، بچه دار شدن و سالم بودن آن، ازدياد محبت و غيره تأثير دارد.
2- نگاه كردن به عورت زن و حتي تمام بدن زن، براي شوهر جايز است و هيچ اشكالي ندارد، بلكه نوعي لذت بردن از زن است كه جايز است.
اما چيزي كه در روايات آمده، اين است كه در موقع نزديكي نگاه به عورت زن نكنيد، كه زمينه كور به دنيا آمدن فرزند -هنگامي كه قصد انعقاد نطفه داريد- را فراهم مي كند.
آميزش زن و مرد پاسخ به يك نياز فطري است. با اينكه اين كار، يك عمل طبيعي و غريزي است، ولي آدابي در اسلام براي آن بيان شده است كه سرپيچي از آن مايه تباهي فرزند مي شود.
در مورد كوري كودكان، در روايات يكي از زمينه هاي آن را نگاه به عورت معرفي مي كند.
امام صادق(ع) مي فرمايند: «در هنگام آميزش به آلت جنسي زن نگاه نكنيد كه بيم آن مي رود فرزند كور شود».(3)
- كراهت نگاه به عورت زن:
مراد نگاه كردن به بطن عورت زن در حين آميزش (دخول) است.
- حاصل سخن اينكه:
آنچه كه در روايات در زمينۀ نگاه به عورت همسر، مكروه شمرده شده است، هنگام دخول است، نه قبل از دخول، هرچند بهتر است هنگام جماع به قصد فرزنددار شدن از ابتدا نگاه نشود.
پي نوشت ها:
1. محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، قم، 1408 ق. ج 14، ص 154.
2. حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، مكتبة الاسلاميه، تهران. ج2، ص 179.
3. علامه محمدباقر مجلسي، حلية المتقين، تهران، كتابفروشي اسلاميه، چاپ افست، ص 70، فصل چهارم.
موفق باشید.