با عرض سلام و قبولی طاعات و عبادات
با توجه به این مطلب که اگر کسی غیبت کسی را بکند اعمال نیک 40 روز شخص به کسی غیبتش را کرده منتقل میشود و اگر اعمال نیکی نداشت گناهان شخص غیبت شده به وی منتقل میشود.
حال سوال این است:
1- اعمال 40 روز گذشته شخص منظور است یا اعمال 40 روز آینده ی وی؟
2- اگر کسی در سن 15 سالگی تا آخر عمرش هر روز یکبار غیبت اشخاصی را بکند و با توجه به اینکه با غیبت اول ثواب 40 روز شخص به نفر اولی که غیبتش را کرده منتقل شده و برای غیبت های بعدی دیگر اعمال خیری ندارد که منتقل شود پس باید گناهان غیبت شدگان برای او بیاید. آیا می شود نتیجه گرفت که در نامه ی اعمال این شخص چیزی جز گناه وجود ندارد؟
3- چه مقدار از از گناهان آن اشخاص منتقل می شود؟
4- با عرض پوزش، کسی که به راحتی به دیگران فحش ناموسی می دهد (مادر ق...) آیا سر پل صراط تمام آن زنان از وی سوال می کنند که چرا چنین فحش و تهمتی را به ما زدی؟ مجازاتش چیست؟ توبه اش چگونه است؟
با کمال تشکر از سایت و پاسخگویی جنابعالی
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر گرامي اين كه اگر كسي غيبت كسي را بكند اعمال نيك 40 روز شخص به كسي كه غيبتش را كرده منتقل مي شود، حرف درستي نيست، يعني عدد 40 روز عدد درستي نيست، بدانيد غيبت موجب انتقال نيكى هاى شخص غيبت كننده، به نامه اعمال كسى كه از او غيبت شده است، مى شود. و گناهان غيبت شده به غيبت كننده منتقل مي شود، ولي اين گونه نيست كه اعمال نيك 40 روز شخص منتقل شود.
روايتي كه اين مطلب را تاييد مي كند اين است: پيامبر اكرم (ص) فرمود: يوتى باحد يوم القيامه يوقف بين يدى الله و يدفع اليه كتابه فلايرى حسناته فيقول الهى ليس هذا كتابى فانى لاارى فيها طاعتى فقال ان ربك لايضل و لاينسى، ذهب عملك باغتياب الناس، ثم يوتى بآخر و يدفع اليه كتابه فيرى فيها طاعات كثيره فيقول الهى ما هذا كتابى، فانى ما عملت هذه الطاعات، فيقول ان فلانا اغتابك فدفعت حسناته اليك. [1]
شخصى را روز قيامت به پيشگاه الهى مى آورند و نامه عملش را به او مى دهند. متوجه مى شود از كارهاى خوب او در نامه عملش خبرى نيست. مى گويد: خدايا! اين نامه عمل من نيست. در آن عبادت هايم را نمى بينم. به او گفته مى شود: خداوند هيچ گاه كار كسى را فراموش و عوض نمى كند. اعمال تو با غيبت كردن از بين رفته است. ديگرى را مى آورند و نامه عملش را به او مى دهند. مى بيند كه خوبى هاى بسيارى در آن وجود دارد. مى گويد: خدايا! چنين طاعاتى را انجام نداده ام. به او گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد، در نتيجه حسنات او به تو رسيد.
در اين روايت در مورد مقدار غيبت و عدد 40 روز كار نيك، سخني گفته نشده است.
پس سوال اول و دوم تان كه بر اساس عدد 40 پرسيده شده، جوابش مشخص هست كه اصلا اين گونه نيست كه اعمال 40 روز منتقل شود، بلكه اعمال خوبش منتقل مي شود و اعمال بد غيبت شده به نامه عمل او منتقل مي شود.
خداوند نوع و مقدار مجازات را تعيين مي كند، اگر چه غيبت زياد و كم حكمش متفاوت است، همان گونه كه غيبت انسان هاي بسيار، با غيبت يك نفر نيز حكم متفاوتي دارد. و مقدار گناهان انتقالي و مجازاتش بر عهده خداوند است، و از روايت فقط همين مطلب بردشت مي شود.
منابعي براي مطالعه بيشتر:
1. سيد عبد ا... شبر، كتاب الاخلاق، ترجمه محمدرضا جباران، ناشر: مؤسسه انتشارات هجرت
2. آيت ا... مهدوي كني، اخلاق عملي، ناشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ هفتم، سال 1376 ه.ق.
3. امام خميني (ره)، چهل حديث، چاپ دوازدهم، ناشر: مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني (ره).
4. ملا احمد نراقي، معراج السعاده، چاپ هشتم، ناشر: انتشارات دهقان.
در مورد كسي كه به راحتي به ديگران فحش ناموسي مي دهد بايد بگوييم كه، اين فرد علاوه بر حق الله، مرتكب حق الناس هم شده است، و بايد علاوه بر توبه و طلب بخشش از خدا وند، از افرادي كه به آن ها فحش داده نيز حلاليت بطلبد، مگر اين كه حلاليت طلبيدن موجب آغاز يا بيش تر شدن اختلاف شود كه در اين صورت حلاليت لازم نيست. و فحش و ناسزاگويي يكي از گناهان بزرگ است كه پيامبر اكرم (ص)فرموده:« إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاش (2) كه ورود به بهشت بر هر كسي كه فحش و ناسزا گويد، حرام است.»
پي نوشت:
1. محدث نورى، مستدرك الوسائل، ناشر مؤسسه آل البيت، قم، سال نشر1408 ه.ق، ج 9، ص 121، ح 10418.
2. ثقة الاسلام كلينى، الكافي، 8 جلد، دار الكتب الإسلامية تهران، 1365 ه.ش، ج2، ص323
موفق و موید باشید
