پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز.
از اسم های خداوند در دعاها اسم "ضارّ" است که با اسم "نافع" با هم می آیند؛ "ضارّ" به معنای ضرر زننده در مقابل "نافع" به معنای نفع رسان است.
خداوند هم ضرر زننده به متجاوزان و ستمگران است از این رو در جایی دیگر آمده : "یا ضارّ المعتدین= ای ضرر زننده به متجاوزان " (1) مثل این که خدا با کید کنندگان و مکاران کید می کند :
«وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرين؛ (2) و آنان مکر و حیله کردند و خدا هم (با آنان ) مکر و حیله کرد و خداوند بهترین حیله کنندگان است».
همچنان که یکی دیگر از اسم های خدا "مضلّ" در برابر "هادی" است و در جای خود توضیح داده شده که خداوند ابتداءا هدایتگر است و اما کسانی را که به هدایت خدایی دل ندهند و نپذیرند ، از باب کیفر گمراه می کند و آنان را از هدایت و دستگیری و عنایت خود محروم می کند.
یکی دیگر از اسم های خدا "یا من جعل الشمس سراجا و القمر نورا" است .
در قرآن آمده: «هُوَ الَّذي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً ؛ (3) او كسى است كه خورشيد را روشنايى و ماه را نور قرار داد».
«وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً؛ (4) ماه را در ميان آسمان ها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است!».
در این دو آیه خورشید و ماه را به یک صورت تصویر نکرده است. در مورد خورشید دارد که "ضیاء" و "سراج" است . سراج منبع نور است . "ضیاء" شیء نورانی را گویند که نورش از ذات خودش می باشد ، ولی ماه را "نور" نامیده است. این که خورشید را "سراج و ضیاء" نامیده و ماه را "سراج و ضیاء" ننامیده ، معلوم می شود که نور خورشید از خودش است . خورشید منبع نور و روشنایی و حرارت است مانند چراغ ؛ ماه گر چه نورانی است اما منبع نور و روشنایی نیست، بلکه نور آن از جای دیگر است و آن فقط منعکس کننده نور است.
پی نوشت ها:
1. یونس (10) آیه 5.
2. نوح (71) آیه 16.
3. کفعمی ، مصباح ، سوم ، بیروت ، اعلمی ، 1403 ق ، 354.
4. انفال (8) آیه 30.
