اغوای شیطان

آيا شيطان چون رانده شد با انسان دشمني كرده؟ پس گناه ما چه بود كه خداوند شيطان را بر ما دشمن كرد و اگر شيطان نمي بود باز هم انسان در حيطه امتحان بوديا شايد خداوند با علم ذاتي خود كه دارد با برنامه ريزي كاملا حكيمانه شيطان رابه جنگ باما فرستاد؟ دوستان مي پرسم چون راه برگشتي نيست و ما انسانها چون گمگشتگاني در تاريكخانه دنياگه شمع در دست و گه در چاله افتيم و گاهي نوري از دور مارا به راه راست مي خواند (شايد شما باشيد) سئوالاتي بس بسيار در ذهن دارم كه براي شروع همين كوتاه سخن بس است بسيار ممنونم كه چنين فرصتي را براي تشنگان علم حقيقت بنا گذاشتيد

پرسش 1:
پاسخ:
باعرض سلام و تشکر از ارتباط شما با اين مرکز.
جواب در چندمحور بيان مي شود:
1- آري شيطان چون از رحمت الهي رانده شده و گمان مي‌کند آدم سبب رانده شدن او گرديده ،با آدم و فرزندانش دشمني مي کند .مي خواهد از طريق وسوسه آن ها را گمراه نموده و زمينه عذاب و جهنمي شدن شان را فراهم سازد تا انتقام خود را گرفته باشد. اين نکته اي است که در قرآن کريم به صراحت آمده ،مثلا از قول شيطان نقل شده که به خداوند گفت:
«قال: فبما اغويتني لاقعدن لهم صراطک المستقيم؛ (1) شيطان گفت: چون تو مرا گمراه کردي، من نيز بندگانت را از راه راست تو که شرع و آيين تو است ،گمراه گردانم».
2- خداوند نه تنها شيطان را با ما دشمن نکرده و مسلط ننموده ،بلکه در قرآن کريم به صراحت اعلام خطر فرموده که شيطان دشمن شماست. مبادا شما را گمراه کند و از راه راست منحرف سازد و گرفتار عذاب نمايد ،مثلا فرمود: «يا بني آدم لايفتننکم الشيطان کما اخرج ابويکم من الجنه؛ (2) اي فرزندان آدم !مبادا شيطان شما را فريب دهد، چنان که پدر و مادر شما را از بهشت بيرون کرد».
در آيه ديگر از دشمني شيطان با انسان چنين خبر داد: «ان الشيطان للانسان عدو مبين؛(3) شيطان دشمن آشکار آدميان است». بر اساس اين آيات به روشني معلوم مي‌شود که خداوند آدميان را از دشمني شيطان باخبر ساخته و راه هاي نجات از دام او را بدان ها گوشزد نموده است. ولي انسان با سوء اختيار خود به اعلام خطر خدا و هدايت انبيا توجه نکرده و به وسوسه هاي شيطان گوش مي‌دهد.
3- بر خلاف آنچه در پرسش آمده خداوند شيطان را به جنگ ما نفرستاده بلکه شيطان خودش به جنگ ما آمده، ولي نبايد تصور شود که راه برگشتي وجود ندارد، زيرا راه برگشت همواره باز است و آن توبه و استغفار و بازگشت به سوي خداوند است که هيچ گاه اين راه به روي هيچ کسي بسته نبوده و نيست . غير از شيطان هيچ کسي راه توبه و بازگشت به رويش بسته نيست. خداوند در آيات متعدد قران کريم به صراحت اعلام کرده کساني که مي خواهد از راه شيطان برگردد و به سوي خدا روي آورد، او را مي‌پذيرد حتي او را دوست مي‌دارد. از آن ميان فرمود: «قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ان الله يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور الرحيم؛ (4)
بگو اي بندگانم که بر نفس خود اسراف و ستم کرديد، از رحمت خدا نااميد مباشيد که خدا همه گناهکاران را مي‌بخشد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است». بنابراين نبايد هيچ کسي از رحمت الهي نااميد گردد .راه بازگشت همواره به روي همگان باز است.
پي‌نوشت‌ها:
1- اعراف (7) آيه .16
2-همان،آيه 27.
3- يوسف (12) آيه 5.
4- زمر (39) آيه 54..