انسان دارای دو بعد جسمانی و روحانی است و هرکدام، نیازهایی دارند که باید به تناسب، به آنها پاسخ داده شود. دین با نگاه ارزشمندی انسان، برای هر دو راه حل داده است.

در احادیث شریف، همانطور که دانش آموزان نسبت به استاد، وظایفی دارند به صورت متقابل، استاد هم نسبت به شاگردان وظایفی دارد که باید مراعات نماید.

توبه از همه گناهان به یک صورت است و آن هم به معنای پشیمانی قلبی از گناه و تلاش برای جبران است. آنچه تفاوت دارد روش جبران آن است که نسبت به هر گناهی تفاوت دارد.

خداوند جسم نیست پس زمان و مکان برای او معنی ندارد و آیاتی از قرآن مانند عرش و نزدیک بودن از رگ گردن و امثال آن ناظر به تسلط خداوند متعال واحاطه او بر عالم است.

وقتی در دین اسلام برای کوچک‌ترین عرصه‌های زندگی انسانی برنامه و دستور وجود دارد پس به‌طریق ‌اولی اسلام برای عرصه سیاست و مدیریت جامعه برنامه و دستور دارد.

تفریح یک نیاز اصیل و لازم برای همه انسان‌ها است و دارای دو شرط است: اول اینکه همراه اندیشه و رشد باشد و دوم اینکه انسان را به گناه و تباهی نکشاند.

عزاداری برای امام حسین علیه السلام سنت جاری مسلمانان از همان صدر اسلام تاکنون بوده است ولی وهابیت، هر آنچه مخالف تفکرات خود باشد را بدعت شمرده و محکوم می کند.

مسئله قمه زنی مسئله نوپدید و جدید است که حداکثر قدمتی 500 ساله دارد و موافقت با آن، دلایل کافی و قابل قبولی ندارد بلکه ادله بسیاری عدم جوازش را اثبات می کنند.