اخلاقی در حوزه غرور

بسم الله- باسلام به محضر مرجع معظم تقلید حضرت آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته
در خصوص غرور چندی پیش چند سوال ارسال نمودم پاسخ نفرمودید تقاضا دارم با توجه به اهمیت موضوع راهنمایی بفرمایید:
وقتی فردی در معنویات رشد می کند دچار این احساس می شود که به دلیل انجام عبادت و اخلاص به این مرتبه رسیده است و از این موضوع خوشحال می شود. از طرفی علمای اخلاق می فرمایند که همه ی اینها از لطف خداست خب این شبهه پیش می آید که اگر لطف خداست چرا مشمول نیست و به بقیه این توفیق نمی رسد و انسان در وادی غرور خواهد رفت که به دلیل عبادت و و... این رشد پیش آمده. اگر بگویند آن عبادت اولیه هم لطف خداست انسان با این سوال مواجه می شود که چرا به بقیه این نرسیده است؟ اگر جواب این باشد که به بقیه هم لطف خداوند بوده و استفاده نکرده اند باز هم مشکل پیش می آید و انسان در ضمیر خود از اینکه خودش از این فرصت استفاده کرده و از بقیه مردم بالاتر است در این مراتب دچار غرور می شود.