lotfan darbareye hadde peshesh dar masihiat tozih dahid.az enjil barayam jomle'i biavarid.dusti masihi faransavi daram ke miguyad dar enjil hich hadde moshakhkhasi az hejabe zanan nayamade va be hamin dalil ,u dar faranse lebase kami mipushad.man dust daram ura ba dine khodash ershad konam.u miguyad lebase yaghe baaz dar faranse jalbe tavajjoh nemikonad.baraye hamin tahrik konande nist,pas gonah nist.vali man ghabul nadaram.aya muye zanane masihi ham bayad pushande shavad?hadde hejabe anha chist.kollan har juri ke mitavanid beguyid ura ghane konam.ura dust daram va dust nadaram jahannami shavad..
ba tashakkore faravan
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در خصوص مساله حجاب پيش از هر چيز بايد به اين نكته توجه داشت كه چنان كه از برخي متون ديني و تاريخي استفاده مي‌شود «اصل حجاب» زنان ميان اقوام و ملل مختلف مطرح بوده و سابقه طولاني دارد، گرچه نحوه بهرهگيري از حجاب، حدود و احكام آن بر حسب سنت و آداب جوامع متفاوت بوده است.(1) براين اساس نمي توان به جزئيات حجاب در اديان -از جمله مسيحيت - اشاره نمود.
در مجموع مي توان گفت: در واقع حجاب نه دستوري خاص در شريعت اسلام بلكه دستور عمومي براي همه شرايع قبلي نيز بوده است و در اديان يهود و مسيحيت صراحتا به مسئله حجاب اشاره شده است.
حجاب در شريعت موسي(ع):
«ويل دورانت» راجع به قوم يهود و قانون تلمود مي‌نويسد: «اگر زني به نقض قانون يهود مي‌پرداخت، مثلاً بي آن كه چيزي بر سر داشت، به ميان مردم مي‌رفت و يا در شارع عام نخ مي‌ريسيد يا با هر سخني از مردان درد دل مي‌كرد يا صدايش آن قدر بلند بود كه چون در خانهاش تكلّم مي‌كرد، همسايگانش مي‌توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهريه او را طلاق دهد».(2)
از كتاب مقدس نيز بر مي‌آيد كه در عهد سليمان(ع) زنان علاوه بر پوشش بدن، «بُرقَعْ» (روبند) به صورت مي‌انداختند.(3) همين سنت در زمان ابراهيم(ع) رايج بود و در متون تاريخي نقل شده نامزد اسحق «رِفْقه» ابتدا كه اسحق را ديد، برقع به صورت انداخت.(4)
حجاب در شريعت عيسي(ع):
آن چه از حجاب در شريعت موسي(ع) بيان شد، در شريعت حضرت عيسي(ع) نيز وجود دارد، چون عيسي گفت: «فكر نكنيد كه من آمدهام تا تورات و نوشتههاي پيامبران را منسوخ نمايم، بلكه آمدهام تا آنها را به تحقق برسانم».(5)
زنها در قرنهاي اوليه مسيحيت تنها با چادر مي‌توانستند در مراسم عبادي شركت كنند، زيرا گيسوان شان فريبنده به شمار مي‌رفت و مي‌گفتند حتي فرشتگان ممكن است در موقع اجراي نماز از ديدن آنها حواس شان پرت شود!(6) «پاولوس» فرمان داد زنان بايد حجاب داشته و سر خود را بپوشاند.(7)
پي‌نوشت‌ها:
1. مجله پيام زن، ش 19، ص 69 - 71؛ ش 20، ص 80 - 83.
2. ويل دورانت، تاريخ و تمدن، انتشارات علمي و فرهنگي ، تهران ، 1378 ش ج 4، عصر ايمان.
3. كتاب مقدّس، عهد قديم. ترجمه وليم گلن، دار السلطنه لندن، 1856ميلادي، سفر نشيد الاناشيد، باب 5.
4. همان، سفر تكوين، باب 24.
5. عهد جديد، انجيل متي، باب 20.
6. تاريخ تمدن، ج 9، ص 242، به نقل از مجله پيام زن، ش 20، ص 80 - 83.
7. جلال الدين آشتياني، تحقيق در دين مسيح، نشر نگارش تهران، 1379 ش، ص 286.
موفق باشید.
