بخشی از پیام آیت الله سیستانی به مناسبت هفته وحدت :
شیعیان باید پیش از اهل تسنن به دفاع از حقوق اجتماعی و سیاسی سنیها بپردازند. گفتمان ما بر دعوت به وحدت استوار است و بنده بارها گفته و باز هم می گویم که نگویید سنیها برادرانمان هستند بلکه آنها نفس و جان ما هستند.
منتشر شده در سال 2007
منبع :
http://www.sistani.org/index.php?p=914883&id=684
تکلیف ما چی هست چجور برخوردی داشته باشیم.
برادر هستن یا دشمن شیعه؟
اگر غاصب خلافت هستند و قاتل دختر رسول خدا چگونه مشود با سنی ها برادر شد؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
دعوت به وحدت اسلامي توسط آيت الله سيستاني،ريشه درآموزه هاي ديني دارد، يعني در آيات و روايات مسلمانان به اين امر سفارش شده اند.(1)امام علي(ع) يكي از علل 25 سال سكوت خود در برابر خلفا را حفظ وحدت اسلامي ذكر نمود(2). مصلحان جهان اسلام، مانند سيد جمال الدين اسدآبادي، آيت الله بروجردي و امام خميني مسلمانان رابه همگرايي فرا خوانده و از آنان خواستند از طرح مسايل اختلافي دوري كنند. زيرا نتيجه اختلاف، عقب ماندگي وسلطه پذيري است. در قرآن آمده است: «و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم...» (3)؛ و نزاع (و كشمكش) مكنيد تا سست نشوند و قدرت (و شوكت و هيبت) شما از ميان نرود.
درجاي ديگر نيز قرآن مسلمانان را برادر خوانده(4) و به وحدت سفارش مي كند: «واعتصموابحبل الله جميعاً ولا تفرقوا...»(5)، و همگى به ريسمان خدا (قرآن و اسلام و هر گونه وسيله ارتباط ديگر) چنگ زنيد و پراكنده نشويد
بر اساس آيات و روايات متعدد، بايد مسلمانان اتحاد داشته باشند. متأسفانه برخي از مسلمانان مصالح جهان اسلام را ناديده گرفته، به اختلاف دامن مي زنند، غافل از اين كه طرح مسايل اختلافي جامعه اسلامي را دچار مشكل و عقب ماندگي مي نمايد. البته معناي وحدت اسلامي آن نيست كه شيعه ها سني و سني ها شيعه شوند و از اصول و عقايد خود دست بردارند. اين امر مشكل و حتي غير ممكن مي باشد. معناي وحدت اسلامي آن است كه مسلمانان در برابر دشمنان در صفوف فشرده متحد شوند. وحدت به اين معنا هم امكان پذير است وهم از ضروريات جامعه است.
اولين وظيفه ما اين است كه مباحث عقيدتي، مانند ولايت امام علي (ع) را به صورت علمي و گفتگو طرح نماييم كه مهم ترين راهكار جهت همگرايي مسلمانان،گفتمان علمي است، بدين معناكه نظريه پردازان و عالمان ديني فرقه هاي اسلامي در كنار هم قرار گيرند وگفتگوي علمي انجام دهند. در اين گفتگوها مسايل عقيدتي راحل كنند، براين اساس طرح وحدت اسلامي، با مسايل اعتقادي مانند، غصب ولايت علي(ع) منافات ندارد، و اتحاد شيعه و سني به معناي ناديده گرفتن اين مسايل نيست، افزون برآن گفتگوي علمي سبب مي شود كه شيعه وسني بيشتر با اصول و مباني يگديگر آشنا شوند و اين امراختلافات را كاهش مي دهد، زيرا خيلي از مسايل چالش ها بين مسلمانان ناشي از آن است كه فرقه هاي اسلامي از بعضي اصول و مباني يكديگر آشنايي كامل ندارند. بيشتر تعصبات مذهبي و قومي نيز ريشه در عدم آگاهي از مباني گروه هاي اسلامي دارد. طرح مسايل عقيدتي – درقالب سوال وجواب– بين علامه شرف الدين(از عالمان شيعي ) و شيخ سليم به بشري (از علماي اهل سنت)، نشان داد كه عالمان فرقه هاي اسلامي مي توانند مسايل كلامي را بدون نزاع و در گيري ها حل كنند.
دومين وظيفه ما حسن معاشرت با اهل سنت. در احاديث نيز به اين امر سفارش شده است. در صحيحه عبداللَّه بن سنان آمده كه «از امام صادق (ع) شنيدم كه مىفرمود: شما را به تقواى خداوند بلندمرتبه سفارش مىكنم و اين كه مردم را بر دوش خود حمل نكنيد كه خوار مىشويد. خداوند تبارك و تعالى در قرآن مىفرمايد: «وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً». (6) امام (ع) سپس فرمود: «بيماران ايشان را عيادت كنيد و در تشييع جنازهشان شركت كنيد و به آن ها و بر آن ها گواهى دهيد و در مساجدشان همراه ايشان نماز گزاريد». (7)
سومين وظيفه ما نيز اين است كه مسايل اختلاف بر انگيز را ناديده بگريم وبه نقاط مشترك توجه كنيم، زيرا يكي از عوامل وحدت بين شيعه وسني، توجه به نقاط مشترك مي باشد. مطمئناً مسائل مورد اتفاق ميان اين دو مذهب بسيار فراتر از موارد اختلاف مي باشد،اما غالباً مسائل مورد اختلاف مورد توجه قرار گرفته و مسائل و اعتقادات مشترك ناديده نگاشته مي شود، كه نتيجه آن ايجاد اختلاف و بد بيني است.
چهارمين وظايف ما توجه به گفتار و رفتار برزرگان دين مي باشد،به عنوان مثال آيت الله سيستاني مردم را به وحدت سفارش نموده است، مابايد اين عمل را الگوي خود قرار دهيم و با اهل سنت اتحادو برخورد مناسب با آنان داشته باشيم.
پي نوشت ها:
1. فيض الاسلام، نهج البلاغه، تهران، چاپ آفتاب خطبه 5 ، 47.
2. همان،خطبه 119.
3. انفال (8) آيه 46.
4. حجرات (49) آيه 10.
5. آل عمران (3) آيه 103.
6. بقره (2)،آيه 83.
7. شيخ حرعاملي، وسائل الشيعه، موسسه آل البيت قم،1409 هـ.ق، ج 5، ص 382.
موفق باشید.