با عرض سلام و خسته نباشید .
بنده چند وقتی است دچار یک بیماری اخلاقی شده ام، اینکه زمانهایی که در خانه کنار پدر و مادرم هستم اصلاً حوصله ندارم و سرحال نیستم ولی وقتی بیرون از خانه در محل کار یا جمع دوستان و یا مهمانی هستم کاملاً اکتیو و سرحال می شوم . این موضوع بسیار بنده را آزار میدهد و بارها سعی در رفع آن کرده ام ولی بازاین حالت به سراغم آمد .
در مورد علتش هم فکر می کنم به خاطر سهل انگاری ها و ساده اندیشی های والدینم باشد . از آنجایی که ما یک خانواده مذهبی هستیم آنها بیشتر در مورد مسائل دینی ادعا دارند و فقط برای اطرافبان خوب سخنرانی میکنند ولی موقع عمل خودشان سهل انگاری میکنند و هنگام تذکر من بجای توجه ، بی اعتنایی عاید من میشود .بعلت همین مورد که من دائماً حرفها و عملها و برخوردهای آنها از نظرم می گذرد یک مقدار نسبت به آنها بی تفاوت شده ام و احساس ناخوشایندی نسبت به آنها پیدا کرده ام . من خودم میدانم که انسان به هیچ وجه نباید دل پدر و مادرش را بیازارد ولی من با بی محلی ها و تذکراتم فکر میکنم این کار را انجام میدهم . آیا تذکر دادن به آنها را کنار بگذارم ؟
لطفاً کمکم کنید وظیفه خود را در قبال والدینم بدانم و چه کنم با آنها بیشتر گرم بگیرم و صمیمی شوم . (لطفاً در پاسخ آیات و روایات فراموش نشود)
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگرگرامي، من در راستاي پاسخ به پرسش شما چند كلامي در باره ي وظيفه فرزندان در برابر والدين عرض مي نمايم:1- از ايجاد تغيير و اصلاح در رفتار آنها مأيوس نباشيد.2- شيوه برخورد مستقيم با آنها را كنار بگذاريد.3- برخورد شما با آنها بايد ارزانى كننده محبت، در بردارنده عشق و گوش بفرمان بودن و خدمت كردن و دلدادن و حريم قائل شدن باشد و از هر برخورد مستقيمى كه نتيجهاى غير از اين داشته باشد اجتناب كنيد و هرگز مرتكب رفتارى كه پيامى غير از موارد بالا دارد، نشويد. 4- تمام اعضاى خانواده بخصوص فرزندان بايد چنين برخوردى با پدرو مادر داشته باشند و از صف آرائى و ايجاد ائتلاف و برانگيختن احساسات خصمانه عليه يكديگر سخت پرهيز نمايند و نبايد به شكلى رفتار كنند كه پدر و يا يكي از اعضاء احساس كند همگى بر عليه او متحد شدهاند، بلكه همه اعضاء بايد نسبت به يكديگر احساس صميميت، رفاقت و احترام داشته باشند. 5- بايد به حريم خصوصي آنها آنها احترام گذاريد. 5- بهترين وسيله براى زمينه سازى جهت تأثير بر روى رفتار پدرو مادرتان محبت نمودن به آنها، تحويل گرفتن و احترام گذاردن به آنها است آنهم احترام بدون قيد و شرط و به عنوان پدر و مادر خانواده. 6- براى تأمين اهداف رفتارى خود در مخصوصا ىر مورد پدر از روش غيرمستقيم استفاده كنيد و آن هم دو مكانيزم دارد: الف- ابتدا خودتان را به اخلاق نيك بيآراييد تا او از عمل شما متأثر گردد نه از حرف شما و اين بهترين شيوه اصلاح بزرگترها است، همان گونه كه در رفتار بزرگان دين اين شيوه و برخورد با بزرگتر بكار گرفته شده است. ب- از طريق افرادى كه مىتوانند بر روى والدين تان تأثير بگذارند (مانند روحانى محل و...) بطوري كه پدرو مادرتان متوجه نشود، اقدام نماييد. چون والدينتان از آنها حرف شنوى دارد و آنها به شيوهاى غير مستقيم و غير حساسيت برانگيز، مىتوانند با وي صحبت نمايند.
در خاتمه تاكيد مجدد ما اين است كه حرمت ايشان را كاملاًمراعات فرماييد. تربيت فرزند براي پدر و مادر زحمت و رنجي فراوان دارد بارداري، شيردادن و عدم آسايش شبانه ي مادر وكوشش و تلاش و كسب و كار براي تهيّه خوراك و پوشاك و تأمين وسايل زندگي توسط پدر. بنابراين جاي تعجّب نيست كه پدر و مادر ازنظر اسلام مورد احترامي فوقالعاده قرار گيرند و فرزندان مكلف به اطاعت از دستورات پدرو مادر شوند. پدر و مادري كه رنج تربيت و پرورش فرزند را در طول ساليان طولاني تحمّل كردهاند، و فرزند نيز بايد با اطاعت از دستورات آنان و نيكي و محبت نسبت به آنان، گوشهاي از زحمات ايشان را جبران كند. خداوند بنابر عدالت و نظمي كه در جهان هستي حكمفرما كرده است اراده نموده كه پيدايش فرزندان و همچنين تربيت و پرورش آنان با رغبت، ميل و علاقه پدر و مادر انجام گيرد. اين محبّت برخلاف علاقه و توجّه فرزند به پدر و مادر است كه پس از مدّتي خود را از پدر و مادر بينياز ميبينند. و چون برخورد فرزند با پدر و مادر اينگونه است اسلام هميشه در مورد نيكي و محبّت به پدر و مادر بسيار تأكيد نموده و سفارش مينمايد كه فرزند محبت و رابطه صميمي خود را با پدر و مادر حفظ نمايد. ولي سفارش فرزند به پدر و مادر در حاشيه دستورات مذهبي قرار گرفته زيرا فطرت و طبيعت پدر و مادر ضامن رعايت حقوق فرزندان خواهد بود. مهمترين حقّي كه در منابع براي فرزند برگردن پدر و مادر ذكر شده، انتخاب نامي شايسته براي فرزند، تربيت نيكوي او و سپس ازدواج فرزند است كه اين سفارشات همه به سود فرزند است. خداوند احترام به پدر و مادر را در رديف اطاعت از خود قرار داده و اطاعت از آنان را همانند اطاعت خود واجب نموده تا بدين وسيله اهميّت وظيفه فرزند نسبت به پدر و مادر مشخص شود.
امر به معروف و نهي از منكر يكي از بهترين موضوعات مطرح شده دين اسلام است. دعوت به گفتار آرام و پسنديده و برخورد ملايم و مناسب مي تواند انجام گيرد . اما تجربه ما به عنوان مشاور خانواده نشان داده است كه خيلي از مواقع فرزند يا فرزندان با نيت خير و فقط به دليل اطلاع كم از ماهيت مشكل در گير و دار جبهه گيري هاي خانواده قرار گرفته اند و وضعيت و خيم تر شده است.
به عبارتي در مقابل والدين قرار گرفتن بر خلاف تعاليم اسلامي است و توهين به ايشان گناهي نابخشودني است. قرآن همواره به احسان به والدين و رفتار نيكو با آنان سفارش نموده است.
چنانچه تمايل به بهبود رابطه با پدر و مادر خود داريد سعي كنيد موقعيتهاي بيشتري براي تفريح با آنها ايجاد كنيد.قدم زدن در پارك، با هم رفتن براي خريد، جلسات صحبت هفتگي و....
و توصيه ي نهايي ما اينست كه اگر در تهران زندگي مي كنيد در رابطه با مشكل خانوادگي خود با دكتر يونسي مشورت نماييد ايشان يكي از متخصصان خانواده درماني مي باشد و تجارب عيني زيادي در اين خصوص دارد. شماره تلفن كلينيك ايشان به قرار زير است.02144015879 و 02144030585
در پايان مطالعه يك كتاب بسيار مفيد به شما معرفي مي شود تحكيم خانواده، تاليف آيت الله محمدي ري شهري انتشارات حوزه نمايندگي ولي فقيه در امور حج و زيارت
موفق باشید.
