مذهبی

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر عزيز! پاسخ سوالتان را با ذكر آيه اي از آيات الهي آغاز مي كنيم: «مَن يَعشُ عَن ذِكرِ الرَّحمنِ نُقَيِّض لَهُ شَيطاناً فَهُوَ لَهُ قَرينٌ«(1) هر كس از ياد خدا رويگردان شود، شيطان را به سراغ او مي فرستيم؛ پس همواره قرين اوست.
همينكه به اين فكر افتاده ايد كه بخشي از اوقات زندگي تان را به فكر خداي متعال بگذاريد، نشان از فطرت خداجويي شما دارد.
- شرايط و ضوابط فكر كردن به خداي متعال:
در مورد فكر كردن به خدا از سه زاويه بايد بحث كرد:
1- فكر در ذات الهى:
[تفكر در ذات خداوند ممنوع!]
ادراك بشر محدود است، و به ذاتى كه از همه محدوديت ها بالاتر است، راه ندارد. انسان از فكر كردن در ذات خدا به خاطر نقصان فهم، راه به جايي نمي برد و ممكن است به خاطر همين ضعف و محدوديت، به مشكلاتي همچون گفته هاي شما برسد.
پس فكر و انديشه بشر، به «ذات غيبى» او راه ندارد و به جز سرگردانى يا انحراف و گمراهى، بهره ديگرى نخواهد داشت. احتمالاً اينگونه افكار است كه شما را ناراحت كرده است، زيرا فكر كردن در ذات و چيستي خدا، هيچ نتيجه اي به دنبال ندارد. اگر كسي در اينگونه امور قدم پيش بگذارد حيران مى شوند و يا به گمراهى و خطا مى رود و علاوه بر نرسيدن از آن دور هم مى شود: «يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْماً»(2) آنچه را پيش رو دارند، و آنچه را پشت سر گذاشته اند مى داند، ولى آن ها به او علم ندارند.
2- فكر در نعمت ها و عنايات الهي:
[فكر كردن درباره خداوند اضطراب مومنان را كاهش مي دهد.]
انديشيدن درباره خداوند ممكن است سبب شود تا مومنان كمتر درباره اشتباهات خود ناراحت شوند. آناني كه با انديشه هاي مذهبي زندگي مي كنند، در مقايسه با ديگران [ناباوران به خداوند] واكنش كمتر قابل توجهي به مشكلات و اضطرابات نشان مي دهند.
پژوهشگران گويند: مغز كساني كه درباره مذهب و خداوند فكر مي كنند، آرامش بيشتر و اضطرار كمتري نسبت به خطاهاي اضطراب آور واكنش نشان مي دهد.
ضمناً تمام دردها و ناراحتي هاي ما به خاطر غفلت از خداست. همه مشكلات ما ناشي از دوري از خداست. هر مقدار خداي مهربان در زندگي ما پر رنگ تر باشد، احساس آرامش و خوشبختي بيشتري داريم.
3- چگونه در مورد خداي متعال فكر كنيم؟
به مقوله هايي كه اشاره مي كنيم فكر كنيد تا به نتايج مثبت در زندگي تان برسيد:
از نظر قرآن، خداوند «متعال» است: يعنى او از هرچه در وهم و فكر ما آيد، بالاتر است و هرگز نمى توانيم حقيقت او و جمال و جلال او را - آن گونه كه هست - دريابيم. خداوند، يكى است و جز او خدايى نيست؛ او يكتا و يگانه است و هيچ چيز مثل و مانند او نيست. او پادشاه راستين جهان هستى، پاك از هر عيب، سلامت بخش، مراقب بر همه چيز، عزيز، اصلاح گر، ترميم كننده و شايسته بزرگى است(3) و او بر هر كارى تواناست.(4)
او خدايى است «بخشنده و مهربان» و اين دو صفت، چنان در او متجلّى است كه تمامى سوره هاى قرآن را با آن آغاز كرده است (بسم الله الرحمن الرحيم) و آن چنان خدايى است كه مهربانى و بخشايش را بر خود فرض كرده است!(5)
خداوند، در غايت بزرگى و عظمت است؛ اما به انسان از رگ قلب نزديك تر مى باشد و حتى وسوسه هاى نفس او را نيز مى داند.
او خدايى است آمرزنده و نيرومند، توبه پذير، دوست دار، داراى نعمت، داراى رحمت، بسيار توبه پذير، و داراى فضل بزرگ.(6)
خداوند، آفريننده جهان هستى و آسمان ها و زمين، صاحب اختيار، مالك و مدبّر همه شؤون و پروردگار همه عالميان است. او هيچ شريكى ندارد؛ نه در آفرينش و سلطنت و نه در ربوبيّت، حكم كردن، شفاعت و هيچ كمال ديگر.
غير از خداوند، هر كس نصيب و بهره اى از «كمال» دارد، از او وام گرفته است.
دست رحمت و قدرت الهى، گشوده است و هر گونه كه بخواهد مى بخشد و روزى مى دهد. هر جا كه باشيم او با ماست و به آنچه مى كنيم، داناست. در واقع به هر جا روى مى كنيم، خدا آنجا است. او خدايى است كه دعاها را مى شنود و اجابت مى كند.(7)
- نكتۀ پاياني: نحوۀ نگاهتنان را به خداي متعال تغيير دهيد تا با نتايج خوب مواجه شويد.
پي نوشت ها:
1. زخرف(43) آيل 36.
2. طه(20) آيه 110.
3. حشر(59) آيه 23.
4. بقره(2) آيه 284.
5. انعام(6) آيه 12.
6. آل عمران(3) آيه 74.
7. غافر(40) آيه 60.
موفق باشید.