نشانه های ظهور و وظایف فعلی ما

پرسش: نشانه هاي ظهور و وظايف فعلي ما
با سلام
در ابتدا اشاره ميكنم به حوادث سوريه و رواياتي كه جديدا در حال اشاعه است كه باعث شبهه و نگراني ميگردد.خلاصه مطلب مربوط به نشانه هاي خروج سفيانيست و ادله هايي هم ارائه ميگردد مانند :
محمدتقي بهلول مدعي شده كه در جريان سفر خود به سوريه در زمان رياست جمهوري حافظ اسد در اين كشور، با شخصي كه نامش عثمان بن عنبسه بوده و شباهت بسياري به سفياني در روايات داشته، ملاقات كرده‌است[۱۹][۲۰]:

من براي زيارت حضرت زينب و حضرت رقيه به سوريه رفته بودم و در حدود بيست روز در آنجا بودم. حافظ اسد مرا دعوت نمود و به خانه خود برد و از من پذيرايي نمود و از آنجا مرا به ارتش سوريه برد و گفت كه براي ارتش سوريه صحبت كنم، من هم به منبر رفته، براي آنها سخنراني كردم. وقتي كه از منبر پايين آمدم يك منصب داري داخل شد. در آن وقت عده‌اي گفتند: «جاء سفياني؛ يعني سفياني آمد». ديدم او يك سرتيپ ارتش سوريه‌است. من با او شروع به صحبت كردن كردم و اسم كوچك او را پرسيدم. گفت: اسمم عثمان بن عنبسه‌است. ديدم خودش است و او از لحاظ قيافه‌اي همان خصوصياتي را داشت كه در روايات از سفياني آمده‌است.

همچنين پيش بيني ميشود كه در نهايت در بحران سوريه كودتايي نظامي مسائل را تمام كرده و كودتا كنندگان اول به اسرائيل و بعد از چرخش مواضع كشتاري بي نظير از مسلمانان مي كنند .

و اينكه آيت الله خامنه اي به نسل جوان فعلي وعده ديدن ظهور را داده اند.

با توجه به نشانه هاي موجود اولا وظيفه ما نسبت به اين سخنان چيست؟
آيا ميتوان اين مباحث را باور كرد ؟

پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در برخي روايات بعضي امور به عنوان نشانه‏هاي ظهور ذكر شده، از جمله درآمدن پرچم‏هاي سياه از خراسان، خروج مغربي در مصر(1)، ليكن از اين امور نمي‏توان قضاوت نمود كدام يك حتمي و كدام يك غير حتمي است، اما در عين حال در روايات نشانه‏هاى ظهور به دو دسته نشانه‏هاى حتمى و نشانه‏هاى غير حتمى تقسيم شده‏اند. علائم حتمى آن هايى هستند كه تحقق شان بدون هيچ قيد و شرطى الزامى است؛ اما علائم غير حتمى، نشانه‏هايى هستند كه ممكن است تغيير يابند و يا به كلى حذف شوند.
در اين جا در ابتدا به برخي از نشانه هاي حتمي اشاره مي شود:
- خروج سفياني - خروج يماني - قتل نفس زكيه - صيحه آسماني -كسوف (2)
نشانه هاي غير حتمي زياد مي باشند، از جمله:
-در آمدن پر چم هاي سياه- جنگ هاي خونين.(3) -زياد شدن گناهان و مفاسد اخلاقى(4)
ازآن رو كه نمي دانيم كدام يك از علايم محقق شده است ؟ نيز نمي دانيم كه كدام يك از علايم بر حوادثي كه امروزه اتفاق مي افتند، تطبيق مي نمايد. نمي توان در باره دور و نزديك بودن ظهور امام زمان (ع) اظهار نظر كرد، زيرا اين امر از اسرار الهي است. تنها خداوند مي داند كه حضرت كي ظهور مي نمايد. در روايات از تعيين زمان ظهور نهي شده است .كساني كه وقت و زمان ظهور امام زمان را تعيين مي كنند، دروغگويان محسوب شده اند. شيخ طوسي در كتاب غيبت از فضل بن يسار روايت نموده است: از امام باقر(ع) پرسيدم: آيا ظهور امام زمان وقت معيني دارد؟ فرمود: «آن­ها كه وقت را تعيين كنند، دروغگويند، دروغگويند، دروغگويند.»(5)
علما نيز نظرشان همين است كه براي ظهور امام زمان نشانه هايي بيان شده است كه هر گاه محقق شد، امام زمان ظهور خواهد نمود. همين طور علما باور دارند كه ما از زمان ظهور امام و دور و نزديك بودن آن آگاهي نداريم.
مصداق سازي صحيح نيست و آثار منفي در پي دارد، چرا كه اگر پس از مدتي مشخص شود از باب نمونه فلان شخص مصداق سيد حسني يا سفياني نبوده، و يا پادشاه عربستان را مصداق براي علامت خاصي از ظهور دانستيم و پس از مردن او توقع ظهور امام زمان را داشته باشيم. اما مطابق انتظار ما رقم نخورد، ممكن است برخي نسبت به آموزه‌هاي ديني و مهدويت، بوي‍ژه نشانه هاي ظهور دچار شك و ترديد شوند، يا آن كه در مسير مهدويت به خطا و اشتباه رفته و از مسير اصلي باز بمانند .
همچنين اين موضوع سبب مي‌شود تا مخالفان، از آن عليه شيعه و امام زمان سوء استفاده كنند، بايد از تعيين مصداق پرهيز نمود، به خصوص با توجه به اين كه تعيين وقت ظهور و حتى نزديك بودن ظهور به صورت تقريبي نيز مورد مذمت و نكوهش قرار گرفته است.
آنچه از مرحوم بهلول نيز نقل شده خالي از اشكال نيست و نمي توان پذيرفت. هيچ كس چه عالم يا غير عالم حق ندارد زمان ظهور گرچه تقريبي معين كند. در ضمن همواره بايد منتظر ظهور بود. و خود را براي ان اماده كرد.
در باره مسايل مربوط به امام زمان (ع) از جمله نشانه هاي ظهور، به منابع زير مراجعه فر ماييد:
- امام مهدي(ع) از ولادت تا ظهور، محمد كاظم قزويني.
- موعود نامه، مجتبي تو نه اي.
- دادگستر جهان، ابراهيم اميني.
- مهدي انقلابي بزرگ، ناصر مكارم شيرازي.
پي نوشت ها:
1. سيد محمد صدر، تاريخ الغيبة الكبري، بي تا، ج 2، ص 472.
2.مجله حوزه، ويژه امام زمان (عج)شماره 70ـ 71، ص 224-تا 262 ؛موعود نامه، مجتبي تونه اي، انتشارات مشهور، قم، 1388، ص731-732.
3. مجله حوزه، ويژه امام زمان، ش 70ـ 71، ص 268-تا 272
4. همان، ص‏273.
5. مهدي موعود (ترجمه جلد سيزدم بحار)، ترجمه علي دواني، دارالكتب الاسلاميه، تهران، ص 862 - 863.
پرسش: 2 . و اينكه اگر همه چيز در آينده براي ما انسانها مشخص است با حكمت خدا در تناقض است و انسانها را نسبت به آينده متوهم خواهد كرد و باعث ترس و هراس مي گردد جواب اين شبهه و ترس چيست و چه بايد كرد ؟

2 . و اينكه اگر همه چيز در آينده براي ما انسانها مشخص است با حكمت خدا در تناقض است و انسانها را نسبت به آينده متوهم خواهد كرد و باعث ترس و هراس مي گردد جواب اين شبهه و ترس چيست و چه بايد كرد ؟

پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
اشتباه پرسش شما آن است كه بين علم و آگاهي پيشين خداوند و اراده و خواست او تفاوتي قائل نشديد. آنچه در معارف ديني ما مورد اتفاق است و ترديدي در آن نيست، علم پيشين خداوند به همه امور است. در نتيجه به يقين خداوند مي داند هر فرد در طول زندگي خود به چه كيفيت و چگونه رفتار خواهد نمود و سرانجام وي چه خواهد شد؛ اما اين امر غير از آن است كه بگوييم خداوند اين گونه خواسته است و فرد نمي تواند از خواست خداوند تخطي بورزد.
در واقع اين علم پيشين الهي هيچ تأثيري در چگونگي رفتار بندگان نخواهد گذاشت، چنان كه اگر دو اتومبيل با سرعت زياد به سوي هم در حركت باشند، خلبان هلي‌كوپتري كه بر بالاي مسير اين ها حركت مي‌كند، مي‌داند كه تا چند لحظه ديگر اين دو اتومبيل با هم برخورد و تصادف مي‌كنند. ولي تصادف زاييده علم خلبان نيست‌، بلكه زاييده سرعت زيادي است كه راننده‌ها با انتخاب خود برگزيده‌اند. اگر سرعت را انتخاب نمي‌كردند، تصادف پيش نمي‌آمد.
اين امر مانند آگاهي پزشكي است كه به طور قطع مي‏داند فلان بيمار در آينده دچار فلان وضعيت جسمي خواهد شد ، يا با توجه به وضع فعلي اش روند بهبودي يا پيشرفت بيماري اش به كجا منتهي مي گردد. دانستن اين مسايل از طرف پزشك تأثيري در به وجود آمدن يا نيامدن بيماري و روند خاص پيشرفت يا درمان آن ندارد. بيماري فرد، مسير طبيعي خود را طي مي كند.
آيا اگر معلمي از قبل بداند كه كدام دانش آموز در امتحان نمره بدي مي آورد، در امتحان او تاثيري خواهد داشت يا نشان دهنده تعيين شده بودن نتيجه از قبل است؟ مسلما خير، زيرا نتايج ضعيف دانش آموز معلول علت هاي خاص خود مانند كاهلي و تنبلي است كه اطلاع قبلي معلم ربطي به آن ها ندارد؛ به همين شكل علم خداوند به حوادث آينده هم نه ما را مجبور به حركت به سمت همان اهداف مي كند و نه بيانگر رقم خورده بودن همه چيز از قبل است.
در واقع در يك بيان ساده مي توان گفت كه خداوند آنچه كه ما انجام مي دهيم را مي داند نه آنكه ما آنچه خداوند مي داند را انجام مي دهيم. در نتيجه شما به يقين نمي توانيد غير از آنچه خدا مي داند را انتخاب كنيد، اما اين امر به مجبور شدن شما نمي انجامد، زيرا خداوند همان چيزي را مي دانست كه شما با اختيار خود انتخاب خواهيد كرد. پس اين امر با حكمت خداوند نيز منافاتي ندارد و باعث ترس و توهم بشر هم نخواهد شد.
جهت آگاهي بيش تر مي‌توانيد به كتاب علم پيشين الهي و اختيار، نوشته محمد سعيدي مهر؛ همچنين كتاب انسان و سرنوشت، نوشته استاد مطهري مراجعه فرماييد.

موفق باشید.