با سلام
من به خواستگاری دختری رفتم که با وجودی که دخت مومن و خوبی بود چون ترک زبان نبود خانواده ام موافق نبودن و به اصرار من جلو آمدن، در مدت نامزدی(البته عقد نبودیم) بارها خانواده ام او را اذیت کردند و تحقیر کردند و ایشان به خاطر علاقه ای که به من داشت و اصرارهای من و علاقه ای که من به او داشتم صبوری کردو لی درست 3روز مانده بود به مراسم عقد من دیگر کم آوردم و به خاطر مادرم که تنها دلیل مخالفتش ترک نبودن این دختر معصوم بود و به من گفت از من راضی نمیشه و برای به دست آوردن دل مادرم زیر همه قول قرارهایم زده و ایشان را ترک کردم،با این کار ضربه بدی از لحاظ آبرو و روحی به این خانوم خرد و دچار افسردگی شدید شدبارها برای من پیغام فرستاد که بهاو راترک نکنم و کمکش کنم ولی من به خاطر مادرم و اینکه خود دختر هم کمتر آسیب ببینه هرگز از او سراغی نگرفتم و حالا نمیدانم چه بر سر او آمده ،آیا کار من حق الناس بوده؟اگر او مرا حلال نکتد من چطور میتوانم این حق راجبران کنم؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
با توجه به آن چه براي ما نوشته ايد بهتر بود قبل از هر اقدامي مشكل اختلاف نظر خود با خانواده حل مي كرديد و سپس اقدام به خواستگاري مي كرديد. بر فرض كه به خواستگاري رفتيد تا بعد از آن بتوانيد مادر و خانواده تان را راضي مي كرديد، بهتر بود قبل از هر اقدامي، با تاخير در مراسم ازدواجتان، به دور از تصميم بي دليل و به تعبيري غلط ، با مشورت بزرگ ترهاي فاميل، در رها كردن آن خانم عجله نمي كرديد و با استفاه از واسطه ها نظر مادرتان را جلب مي كرديد.
به هر حال با توجه به آن چه كه نوشته ايد به نظر مي رسد اقدام عجولانه شما سبب ورود لطمه به آبرو و حداقل روحيه دختر خانم شده است و از اين جهت مقصر هستيد و بايد از ايشان حلاليت بطلبيد و در صورت امكان دليل كارتان رابگوييد و او را توجيه كنيد كه ازدواج با ايشان موجب آزار و اذيت بيشتر ايشان مي شده است و ضربۀ بيشتري به او مي زده است. لكن در طلب حلاليت بايد به نكته اي توجه كنيد و آن اين كه بر طلب حلاليت از حق الناس، نبايد مفسده اي بر رضايت طلبي از او مترتب شود، يعني طلب حلاليت از او موجب افتادن در گناه، يا ايجاد فتنه، دلخوردگي و اذيت مجدد وي نشود. حال اگر حلاليت خواستن باعث كدورت و ناراحتي شديد و مفسده مي شود و يا دسترسي به او ندارد، بايد براي وي دعا و استغفار كنيد و به نيتشان كار خير انجام دهيد و ثواب آن را براي او هديه كنيد و از گناه خويش نيز توبه نماييد. با توبه حقيقي، خداوند گناهان را مي بخشد. (1)
پي‌نوشت:
1. زمر (39) آيه 54.
موفق باشید.
