این حدیث از حضرت مهدی(عج) که (( بعد از غیبت صغری هرکس بگوید که مرا دیده کذاب است)) چقدر معتبر است؟

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر محترم اين سوالي كه گفتيد كاملا واقعيت دارد و كلام حضرت ولي عصر امام زمان (ع) به آخرين نائب خاص خودشان علي بن محمد سمري فرمودند كه در ذيل مي آيد:
وَ أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ الْمُكَتِّبُ قَالَ‏ ...بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ يَا عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِيَّ ...سَيَأْتِي شِيعَتِي‏ مَنْ‏ يَدَّعِي‏ الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْيَانِيِّ وَ الصَّيْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر...: (1) هنگام فوت آخرين نايب امام زمان(ع) علي بن محمد سمري توقيع شريفي از جانب امام زمان (ع) دريافت مي كند كه امام در اين توقيع مي‏فرمايد:...به زودي مي آيد كه چه بسا افرادي از شيعيان ادعا كنند كه مرا مشاهده نموده اند، آگاه باشيد هر كس قبل از خروج سفيان و صيحه آسماني، چنين ادعايي كند درغگو و افترا زننده است...
امام (ع) در اين حديث به دو نكته اشاره مي‏كنند:
يكي اخبار از آينده كه پس از من عده‏اي پيدا مي‏شوند و مشاهده و ارتباط با من را ادعا مي‏كنند( ادعا).
دوم دروغ‏گو بودن مدعي است (مشاهده).
مشاهده به معناي ديدن امام (ع) و ارتباط با او است. ادعا به معناي اعلان و انتشار و با خبر كردن مردم از مسأله است.
ممكن است كسي با امام (ع) ملاقات داشته باشد همان‏گونه كه براي برخي علما نقل مي‏كنند ولي آن را ميان مردم بازگو نكرده و در سينه خود پنهان كرده باشد و اطرافيان از قرائن و يا در زمان‏هاي بعد متوجه ارتباط او با امام زمان (عج) شوند. چنين كساني مشمول حديث نخواهد بود؛ چون مدعي نيست، بنابراين بين مضمون حديث با داستان ملاقات برخي صالحان با امام تعارض و ناسازگاري وجود ندارد.
حضرت آيت ا... صافي گلپايگاني مي فرمايد:"ادعاي ارتباط خاص با حضرت حجت در زمان غيبت آن بزرگوار دروغ است و شركت در مجالسي كه در آن چنين ادعاها مي شود ،حرام است و مؤمنين بايد بي اساس بودن چنين ادعا را براي مردم بيان كنند كه گمراه نشوند. (2)
مرحوم حضرت آيت ا... فاضل لنكراني مي فرمايد:" فعلاً موظف هستيم به تكليف خود در زمان غيبت كه فقهاي عظام براي ما معين مي كنند، عمل كنيم (كساني كه ادعاي ديدار مي كنند) معمولاً انگيزه هاي مادي وگاهي سياسي دارند.
مؤمنين بايد مواظب اين توطئه ها باشند و در دامان اين افراد سودجو ومغرض نيفتند. (3)
نتيجه آن كه رواياتي كه دلالت بر منع ملاقات دارند، ناظر بر اين است كه جلوي هر گونه سوء استفاده از ادعاي ديدن امام زمان گرفته شود. هر كس ادعاي رؤيت امام را نكند. با توجه به اين كه اين توقيع شريف هنگام فوت آخرين نايب امام زمان صادر شده و قرينه هاي كه در توقيع است ،مراد از دروغ‏گو بودن مدعي مشاهده بعد از صدور توقيع، ادعاي ارتباط و نيابت از جانب حضرت است.
كتب قابل استفاده در اين زمينه خدمت شما معرفي مي گردد:
1- كمال الدين و تمام النعمه، ابن بابويه، محمد بن على‏،ناشر اسلاميه‏، چاپ تهران‏، 1395 ق‏، نوبت دوم،‏ ج2، ص 516.
2- الغيبة للحجة،شيخ طوسى، محمد بن الحسن‏، ناشر دار المعارف الإسلامية، چاپ ايران، قم‏، 1411 ق‏، نوبت اول،‏ ص95.
3- بحارالانوار علامة المجلسي، بيروت، ناشر دار إحياء التراث العربي سال چاپ 1403ق، ج 51، ص360.
4-سيماي آفتاب، حبيب الله طاهري، (قم انتشارات زائر، چاپ اول، 1380)، ص 179 با اندكي تصرف.
5- مهدي منتظر، محمد جواد خراساني،(تهران بنياد پژوهشهاي علمي فرهنگي نورالاصفيا، چاپ اول، 1371)، ص 93.
6- چشم به راه مهدي ،جمعي از نويسندگان،(قم دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، چاپ دوم، 1378)، ص 69 ـ 44.
پي نوشت ها:
1. شيخ طوسى، محمد بن الحسن، الغيبة (للطوسي)/ كتاب الغيبة للحجة، دار المعارف الإسلامية قم، چاپ اول، 1411ق، ص395؛ علامة المجلسي، بحار الأنوار، بيروت، ناشر دار إحياء التراث العربي سال چاپ 1403ق، ج 51، ص360.
2. مسائل جديد، صافي گلپايگاني، ج3، ص 223.
3. جامع مسائل، فاضل لنكراني، ج1، ص 493.
موفق باشید.