عدالت خدا و احساس پوچی در زندگی

پرسش: عدالت خدا و احساس پوچي در زندگي
سلام و خسته نباشيد
1-مگر خداوند نگفته بين هيچ كدام از پيامبرانش تفاوت قائل نشده و همه يك اندازه اند. پس چرا ما در قرآن از بين 124000 پيغمبر فقط نام و داستان تعداد محدودي را مي بينيم و الباقي حتي نامشان نامعلوم است چه برسد به زندگي و نحوه تبليغاتشان.
پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
آنچه كه قرآن مي فرمايد از عدم تفاوت بين پيامبران در رابطه با هدف و مقصد فعاليت هاي تبليغي آنها است كه همان تبليغ و اعتلاي كلمه توحيد و دورسازي مردم از شرك و بت پرستي مي باشد. علاوه آنكه آنچه كه از عدم فرق بين پيامبران در قرآن آمده است نسبت به ايمان مومنين به آنها است. يعني قرآن از زبان مومنين مي گويد كه ما در ايمان به پيامبران خدا بين هيچ كدام فرقي نمي گذاريم و همه را به عنوان پيامبر خدا مي شناسيم و ايمان داريم. بنابراين مي فرمايد:
« آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ... » " پيامبر، خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ايمان دارد. و همه مؤمنان، به خدا و فرشتگانش و كتابهايش و پيامبرانش ايمان دارند. ميان هيچ يك از پيامبرانش فرقى نمى‏نهيم ..." (1)
لكن به شهادت آيات ديگر قرآن پيامبران با هم در مراتب معنوي متفاوت مي باشند و برخي بر ديگري فضيلت دارد.« تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجات...»" بعضى از آن رسولان را بر بعضى ديگر برترى داديم. برخى از آنها خدا با او سخن مى‏گفت و بعضى را درجاتى برتر داد…»(2)
اما در رابطه با علت اين كه چرا نام بسياري از پيامبران در قرآن نيامده است؟ به يكي از مواردي كه مي توان اشاره كرد اين مطلب مي باشد كه قرآن كتاب هدايت است، بنابراين هر چه كه در اين رابطه بتواند بيشترين كمك را به انسان بكند، در قرآن كريم گنجانده شده است. به همين خاطر اسم برخي از پيامبران و سرگذشت آنها مانند حضرت موسي(ع) بيش از هر پيامبر ديگري در قرآن آمده است و برخي ديگر كمتر و حتي بسياري از آنها نيامده است.
و اينكه سرگذشت كدام پيامبر و قوم او به هدايت جامعه بشري كمك بيشتري مي كند به علم خدا برمي گردد و ما در اين رابطه نمي توانيم به تشخيص صحيح برسيم.
پي نوشت:
1. بقره(2)، آيه 285.
2. همان، آيه 253.
پرسش: عدالت خدا و احساس پوچي در زندگي
2- چرا خدا بعضي ها را در ترك گناه يا انجام خير از كودكي بيشتر ياري مي كند و بعضي را از همان كودكي در مسير گناه قرار مي دهد آيا نعوذ بالله اين بي عدالتي نيست /اگر بگوييم نطفه تاثير گذار است خوب من چه تقصير دارم كه از كودكي مسير گناه و اطرافيان نيز مرا به گناه دعوت كرده اند و در حال حاضر كه 23 ساله ام ترك بسياري از گناهان بسيار سخت است و همچنين با تحمل اين سختيها مثل اشخاصي كه از آغاز پاك بوده اند و مانده اند نمي توان شد (مانند بهجت ره يا علامه ها) تازه اگر اين دل سياه و الوده ديگر قابليت پذيرش حق را داشته باشد در حالي كه بسيار از خودم بيزارم و نمي خواهم ديگر بيش از اين زندگي كنم و حال پوچم و احساس پوچي مي كنم و فكر مي كنم خدا اصلا حالش از من و نماز خواندنم به هم مي خورد و حق هم دارد و آيا اگر خدا واقعا بخواهد بندگانش را هدايت كند با يك خواب يا روياي صادقه يا حتي اتفاقي در روز و شب در وجود او مي تواند به او ياري رساند كه حداقل انسان به ايمان واقعي برسد چند شبي است نماز شب خوانده ام و روز را روزه شده ام. اما هيچ درك نمي كنم و نمي فهمم چه بگويم كه اين قدر بيچاره ام.......
ببخشيد من هم از خواندن اينطور نوشته هاي طولاني عصبي مي شوم. اما چه كنم كه دلم خون است
در ضمن من گنهكارترينم و خيلي محتاج دعاي شما بنده پاك و بي رياي خدا هستم به خداوندي او قسم مي دهم شما را كه برايم دعاكنيد شايد شما به خاطر شما ادمم كند هر چند كه ديگر از اصلاح خودم نااميدم. با تشكر-
پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در ابتدا بايد اين نكته را متذكر شويم كه اين حالت شما نشانه خوبي است از عنايات خداي متعال به شما، چرا كه احساس درد و لزوم درمان و حركت به سوي كمال و اصلاح نفس از اولين قدم هاي رشد و اصلاح است. بسيار افرادي هستند كه دچار انواع نقايص و گناهان و رذايل نفساني هستند، ولي دچار چنين سوالاتي نيز نشده اند.
ترس و عشق تو كمند لطف ماست زير هر يا رب تو لبيك هاست
جان جاهل زين دعا جز دور نيست زآنكه يا رب گفتنش دستور نيست
لكن بايد دانست كه هيچ فردي بدون تلاش و به صورت امتيازگيري بدون ملاكي صحيح، از عنايات ويژه خداي متعال برخوردار نمي شود. حتي معصومين عليهم السلام نيز ملكه عصمت را بر مبناي تلاش و مجاهدتي كه خداي متعال در زندگيشان از آنها سراغ داشته است و نيز به خاطر مسووليت هدايتي كه بر عهده آنها قرار داده است، به دست آورده اند.
چه برسد به علما و بزرگاني كه شما از آنها نام برده ايد. البته اين به معني عدم تاثير محيط و رفتارهاي اطرافيان به خصوص پدر و مادر در تربيت و رشد و اصلاح نفساني شخص، نمي باشد. لكن اولا اين امور تعيين كننده نهائي در نوع رفتار انسان نيست. بلكه در حد تاثير گذار مي باشند و انتخاب نهائي سرنوشت هر فرد به دست خود او است و ثانيا تمام اين امور در حساب و كتاب خداي متعال در بررسي اعمال و رفتار او و عنايات خداي متعال تاثير گذار بوده و مورد ملاحظه قرار مي گيرد. به همين دليل عبادت فردي كه در محيطي ناسالم رشد يافته، ولي در مقابله با آن محيط با تلاش خود در مسير الهي خودش را قرار داده است از ميزان ارزش بسيار بالاتري نسبت به همان عبادت از طرف فردي كه در محيطي مناسب قرار دارد، برخوردار است.
بنابراين هيچ وقت و تحت هيچ شرائطي از رحمت و عنايات خدا مايوس نشويد كه يأس از رحمت خدا جزو بزرگترين گناهان است.« وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ »"و از رحمت خدا، مايوس مشويد، زيرا تنها كافران از رحمت خدا مايوس مي شوند."(1)
اين حالت را عنايتي از طرف خداي متعال بدانيد و با توجه به آن سعي در اصلاح نفس بر آئيد و مطمئن باشيد كه خداي متعال كمك هاي خود را در پي تلاش شما نازل خواهد كرد اين وعده الهي است: « وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ »"كساني را كه در راه ما مجاهدت كنند، به راههاي خويش هدايتشان مي كنيم، و خدا با نيكوكاران است."(2)
پي نوشت:
1. يوسف (12)، آيه 87.
2. عنكبوت (29)،آيه 69.

موفق باشید.