با سلام و احترام. من باردار هستم و فرزندم پسره. چون پسره در بعضی از امور دینی طبیعتا پدرش رو الگوی خودش قرار می ده، مثل نحوه ی وضو گرفتن مردانه، یا نماز رو با صدای بلند خواندن یا ... .
مشکل من اینجاست که شوهرم نمازش رو غلط می خونه؛ یعنی نمازش بعضی از شرایط صحت رو هم نداره. مثلا اینکه ذکر رکوع یا سجده رو تا هنگام بلند شدن از رکوع یا سجده ادامه می ده (یعنی اذکار رو در حال حرکت می گه انگار حولش کردن یا پونذ زیرش گذاشتن)، در سجده نوک انگشتان شست پاهاش رو مدام جابه جا می کنه و از روی زمین بر می داره، اذکار نماز رو تلاش می کنه که درست بگه اما چون فکش یه کم جلو است خیلی موفق نیست.
من اوایل چند بار بهش تذکر دادم و واقعا هم بهتر شد، اما می ترسم بیشتر از این بهش فشار بیارم.از طرفی هم نگران این هستم که نماز خوندن فرزندم هم مثل نماز پدرش عیب و ایراد داشته باشه.
من بعضی وقت ها با اغماض و استفاده از تکنیک "انشاءالله گربه است" به همسرم در نماز اقتدا می کنم اما واقعا در طول نماز همش حرص می خورم.
می خواستم راهنمایی ام بفرمایید که به چه روشی نماز همسرم رو بهتر کنم که هم از تذکرات پی در پی خسته نشه و هم تاثیر مثبتی روش بذارم تا نمازش درست بشه و با خیال راحت بتونم بهش اقتدا کنم.
با تشکر
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
دغدغه نماز و عبادت و تربيت فرزند نشان دهنده سلامت فطرت توحيدي شما و فروزندگي نور ايمان درقلب تان است. ان شاء الله همواره اين نور فروزنده تر گردد. به دو نكته توجه كنيد.
1- هر چيزي كه از حدش بگذرد به ضد خود تبديل مي شود. نصيحت و موعظه، تذكر و ياد آوري، ايراد و اشكال گرفتن، امر و نهي كردن، حتي محبت و مهرباني نسبت به فرزند، همسر، اقوام و خويشان يا ديگران مفيد است، اما اگر از حد لازمش بگذرد، نه تنها فايده ندارد. بلكه زيان و مفسده هم دارد. اگر به گُل و گياه تشنه به اندازه لازم آب داده شود، رشد مي كند. اما اگر آب بيش از حد نياز باشد باعث پوسيده شدن و از بين رفتن ريشه آن مي شود و در نتيجه آب زيادي گُل و گياه را از بين مي برد. در تربيت فرزند ، يا شاگردان و اصلاح رفتار و اخلاق بزرگترها نيز بايد اين اصل مهم رعايت شود. انسان هر اندازه در نصيت و تذكر دادن به ديگران يا همسر و فرزند قصد و نيت خير خواهانه، دلسوزانه و مشفقانه داشته باشد وقتي تكراري شد نه تنها بي اثر مي شود، بلكه باعث ناراحتي و تنفر طرف مقابل مي شود، اگر چه ناراحتي دروني خود را به زبان نياورد. بنا بر اين از تذكر و راهنمايي مكرر اجتناب كن. نقش اساسي و كليدي در تربيت فرزند را مادر در دست دارد. به بيان ديگر پي ريزي و قالب بندي اساس تربيت در دوران كودكي است. معمولا اين دوران و فرصت در اختيار مادر است. نقش پدر در تربيت را نفي نمي كنيم، اما آن مقداري كه مادر در تربيت فرزند نقش دارد پدر ندارد.
2- طبيعت انسان نصيحت ها و هدايت ها و آموزش هاي غير مستقيم را زودتر و بهتر مي پذيرد تا آن كه مستقيم به او گفته شود كه شما اشتباه مي كنيد، و يا كار و عمل يا حرف تان خطا است. بنا براين به جاي تذكرهاي مستقيم و پياپي بايد به سه اصل مهم الف- تدريجي بودن آموزش، ب- گذشت و مرور زمان، ج - استفاده از فرصت هاي غير مستقيم توجه نمود، و با صبر و حوصله منتظر نتايج آن بود. پس ناراحت نماز همسرت و تأثير منفي آن روي تربيت فرزند به دنيا نيامده ات نباش. شوهرت به مرور زمان و با رفتن به مساجد و شركت در نمازهاي جماعت و جمعه و جلسات بيان احكام شرعي، خواندن رساله توضيح المسائل مراجع تقليد، خواندن و مطالعه كردن كتاب هايي در مورد نماز و احكام و اهميت آن به تدريج نمازش را اصلاح خواهد كرد. بنا بر اين به جاي تذكر مكرر اين فرصت ها و زمينه ها را براي شوهرت فراهم نما، تا خود با ميل خويش و به صورت طبيعي اهميت و ارزش نماز را بشناسد، وبه نقش و جايگاه آن در دين و زندگي آشنا شود. در آن صورت خودش همت مي كند نماز را هم صحيح و هم با آرامش بخواند .
3- وقتي قرائت يا طمأنينه نماز كسي مشكل داشته باشد ، يا ذكر ركوع و سجود را در راه بگويد، نمي توان به او اقتدا كرد ، مگر آن كه با اجراي اين برنامه بخواهيد شوهرتان بيشتر به درست خواندن نماز اهميت بدهد، و در خلوت نمازي را كه به او اقتدا كرديد، دوباره بخوانيد. و يا بدون آن كه نيت اقتدا كنيد، نمازت را همراه او بخوانيد به گونه اي كه او خيال كند شما اقتدا كرده ايد، در حالي كه اقتدا نكرده باشيد.
موفق باشید.
