اگر براي حذف فردي که اطمينان داريم فاسد است از يک دستگاه دولتي يا خصوصي ولي به دليل باند بازي نتوانيم اثبات نماييم با طرح فساد در قالب موضوعي که ممکن است در مکان يا زمان ديگر اتفاق افتاده باشد ولي اطمينان داريم که مشابه آن عمل انجام شده گناه کرده ايم اگر گناه کرده ايم و آن فرد داراي اعتبار و پشتيبانان فاسدي مثل خود باشد که اگر برويم بگويم حلال کن حتي جانمان به خطر افتد چه کار کنيم با عذاب وجدانم چه کنم تا حالا همچين کاري نکرده ام خيلي پريشانم کمکم کنيد.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در آموزه هاي اسلامي دو اصل مهم دستوري و تربيتي بسيار مهمي براي حاكميت فكر و فرهنگ اسلامي در اجتماع آمده است كه توجه مسلمانان به آن دو سبب سامان يافتن بسياري از نا بساماني هاي اجتماعي مي باشد.
اصل اول: همان گونه كه حب و علاقه افراطي سبب انحراف از محور عدالت و توحيد است، بغض و كينه و دشمني افراطي نيز انسان و اجتماع را از محور عدالت و توحيد دور مي سازد. قرآن كريم در آيه 135 سوره نساء به مؤمنان هشدار داده كه براي اقامه و اجراي قسط و عدالت پيوسته در حال قيام و اقدام باشيد، و خدا را در هر حال شاهد و ناظر اعمال و نيات خود بدانيد. هيچ چيزي، خواه علاقه به خويشتن باشد و يا علاقه به پدر و مادر و خويشان شما را از محور عدالت خارج نكند، و تحت عناويني مانند حفظ آبروي خود، يا والدين و اقوام و يا كمك و حمايت از فقير و يا به عكس شما را به شهادت دروغ و يا اقدامات نادرست و غير مشروع وادار نسازد.
و در آيات 2و 8 سوره مائده در مورد بغض و دشمني افراطي اخطار نموده است، و آن را يكي از عوامل انحراف از عدالت و توحيد شمرده، و تأكيد مي كند كه تقواي الهي و قيام براي خدا اقتضا مي كند كه حتي نسبت به دشمنان خود يا دشمنان پيامبر و اسلام نيز كارهاي خلاف عدالت و انصاف انجام ندهيم.
اصل دوم: از نظر اسلام براي رسيدن به يك هدف، بايد هم هدف مقدس و مشروع باشد، و هم وسيله و راه و ابزار رسيدن به آن مورد تأييد اسلام باشد.
بنا بر اين بر پايه دو اصل مذكور و آيات قرآن نظير آيه شريفه اي كه مي فرمايد: اي كساني كه ايمان آورده ايد! همواره براي خدا قيام كنيد و از روي عدالت شهادت و گواهي دهيد، دشمني با فرد يا جمعيتي شما را به سمت گناه دروغ و ترك عدالت نكشاند، عدالت پيشه كنيد كه به تقوا و پرهيزگاري نزديك تر است. از (عذاب) خدا بترسيد و بدانيد هركاري كه مي كنيد خدا از آن آگاه است.(1) نمي توان به بهانه آن كه فلان شخص به نظر شما يا هر كسي فاسد و فاسق است، و يا حتي واقعا اين گونه است، و يا دشمن اسلام و مخالف با مقدسات ديني است، او را از راه دروغ، تهمت، صحنه سازي و يا هر راه نادرست ديگري از ميدان خارج كرد. بلكه بايد هم يقين به وقوع عين جرم و فسق ( نه مشابه آن ) از طرف آن فرد داشته باشيد ، و هم براي اثبات آن دلايل قانوني و محكمه پسندي داشته باشيد. در غير اين صورت اگر طرف ادعاي شرَف كند ، و مدعي نشر اكاذيب و تهمت از طرف شما شود ، قاضي به حكم اسلام موظف است شما را به كيفر قانوني و اسلامي برساند. چنان كه اگر دو نفر عادل و پرهيز گار بگويند ما با چشم خود ديديم كه فلاني با فلاني عمل خلاف عفت انجام مي دادند، و تمام علايم و نشانه ها و قراين ارائه شده بر صدق گفتارشان دلالت كند، با اين وصف چون براي اثبات عمل خلاف عفت چهار شاهد عادل مي خواهد، و اين ها دو نفر بيشتر نيستند، قاضي موظف است بر آن دو شاهد عادل حد قذف و تهمت اجرا كند. همين طور اگر شما نتوانيد حرف خود را مستدل اثبات كنيد، به حكم شرع و قانون شما محكوم هستيد، و اقدام شما به پيروي از هواي نفس و برخاسته از كينه توزي و انتقام تلقي خواهد شد.
پي نوشت ها :
1. مائده ( 5)، آيه 8.
موفق باشید.
