با سلام و عرض ادب
میگویند در روایات مختلف نقل شده : من اکثر ...، من داوم... ، من الزم... ذکر الاستغفار یا اسغفر الله ،یعنی کسی که زیاد ذکر استغفار کند خدا او را از هر غم و غصه و تنگنائی نجات میدهد میخواستم بفرمائید که باید بگویداستغفر الله یا بگوید استغرالله ربی و اتوب الیه در ضمن این روایات را هم برایم محبت کنید بفرستید با تشکر فراوان خدا خیردنیا و اخرت بهتون بده یا علی
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
استغفار به گونه ها و ذكر هاي مختلفي صورت مي گيرد و اين دو عبارت ذكري است كه از سوي معصومين (عليهم السلام) به ما رسيده و به عنوان يكي از بهترين اذكار براي درخواست مغفرت الهي مي باشد. البته به يقين ذكري كه كامل تر و جامع تر باشد بيشتر مورد سفارش قرار مي گيرد كه استغفرالله ربي و اتوب اليه مي باشد و سفارش مي شود آن را بخوانيد.
1- استغفرالله: از خداوند متعال كه پروردگار من است طلب آمرزش مي كنم.
2- استغفرالله ربي و اتوب اليه اين است: از خداوند متعال كه پرودگار من است، طلب آمرزش مي كنم و به سوي او توبه و بازگشت مي نمايم.
هر دو نوع از استغفار در روايات ما وارد شده است كه به آن اشاره مي كنيم. اما بيشترين روايات در ذكر استغفار بهمراه توبه نوع دوم آن مي باشد.
1-سَمِعَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ رَجُلًا يَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فَقَالَ ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ أَ وَ تَدْرِي مَا حَدُّ الِاسْتِغْفَارِ الِاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّيِّينَ وَ هُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَى سِتَّةِ مَعَانٍ أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَى مَا مَضَى وَ الثَّانِي الْعَزْمُ عَلَى تَرْكِ الْعَوْدِ إِلَيْهِ أَبَداً وَ الثَّالِثُ أَنْ تُؤَدِّيَ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ حَتَّى تَلْقَى اللَّهَ أَمْلَسَ وَ الرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى كُلِّ فَرِيضَةٍ ضَيَّعْتَهَا فَتُؤَدِّيَ حَقَّهَا وَ الْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى اللَّحْمِ الَّذِي نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ وَ الْمَعَاصِي فَتُذِيبَهُ وَ السَّادِسُ أَنْ تُذِيقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ كَمَا أَذَقْتَهُ حَلَاوَةَ الْمَعْصِيَةِ فَعِنْدَ ذَلِكَ تَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّه:(1)
حضرت امير المؤمنين(ع) شنيد كه مردى مي گويد استغفر اللَّه سپس فرمود: مادرت بعزايت بنشيند تو حد و اندازه استغفار را مي دانى؟ استغفار درجه و جايگاه عليين و بلند پايگانست و آن نامى است كه شش معنى دارد:
1- پشيمانى بر افعال و كردار گذشته.
2- تصميم اينكه دگر برگشت بآن كردار نكنى.
3- حقوق مردم را بخودشان برگردانى تا خدا را پاك و پاكيزه ملاقات كنى.
4- هر واجبى كه از تو فوت شده قضايش را بجا آورى.
5- گوشتى كه از حرام و معصيت روئيده قصد كنى كه به ناراحتى عبادت آبش كنى.
6- بچشانى بدن را الم و زحمت اطاعت همان طورى كه شيرينى گناه و معصيت را چشاندهاى.
2-كان رسول الله(ص) (يستغفر الله في كل يوم سبعين مرة يقول أستغفر الله ربي و أتوب إليه(2) و همانا رسول خدا(ص) در هر روزى هفتاد مرتبه استغفار مي كرد و مي گفت: استغفر اللَّه ربى و اتوب اليه
اما روايتي را كه شما اشاره كرديد اين چنين آمده است:
َ قَالَ (ص) : مَنْ أَكْثَرَ الِاسْتِغْفَارَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِب:(3) روايت شده كه رسول خدا(ص) فرمود: كسى كه بسيار استغفار و طلب آمرزش كند خداوند براى او نسبت به هر غم و اندوهى گشايش و فرجى قرار مي دهد؛ و براى هر سختى و فشارى راه نجات و آسايش بهره او گرداند، و روزى مي دهد او را از راهى كه اميد نداشته و گمان نمي برده است.
پي نوشت:
1. ارشادالقلوب إلى الصواب، شيخ حسن ديلمى، ناشر شريف رضى، چاپ: قم، سال 1412 ق، نوبت اول، الباب الحادي عشر في التوبة و شروطها، ج1، ص 46.
2. همان، ص 47.
3. جامع الأخبار، تاج الدين شعيرى، ناشر انتشارات رضى، چاپ قم، سال چاپ 1405 ق، نوبت چاپ اول، ص57.
موفق باشید.
