من پسری هستم 17ساله که تا الان خیلی کناهان مانند استمنائ و دروغ وغیبت را به سادگی انجام می دادم وهمیشه توبه می کردم اما می شکستم اما الان با خواندن یک کتاب عزم خود را برای ترک گناه وانجام واجبات محکم گرفته ام می خواستم بدانم الان باید چه اذکار یا ادعیه هایی باید بخوانم تا گناهان قبلی ام پاک شود آیا این همه غیبت که کرده ام باید از همه آنها حلالیت بطلبم یا راه دیگری نیز وجود دارد؟
با تشکر
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر گرامي اين كه تصميم گرفته ايد ديگر گناه نكنيد بسيار خوب و ارزشمند است. بدانيد هيچ گناهي وجود ندارد كه حتي با توبه هم بخشيده نشود و خداوند بر اساس مهرباني و بخشندگي اش، در قرآن وعده داده كه تمام گناهان را مي بخشد خداوند در يكي از آيات فرموده است:«قل يا عبادي الّذين أسرفوا علي أنفسهم لا تقنطوا مِن رحمة الله إنّ الله يغفر الذّنوب جميعاً إنّه هو الغفور الرّحيم وأنيبواإلي ربّكم؛(1) اي بندگان خدا كه بر خود اسراف و ستم كردهايد، از رحمت خداوند نا اميد نشويد كه خدا همة گناهان را ميآمرزد واو بسيار بخشنده و مهربان است و به درگاه پروردگارتان انابه كنيد».
و خداوند در يك آيه ديگر قرآن فرموده كه همه گناهان را مي بخشد مگر شرك را، يعني شرك به خودش را نمي بخشد ولي مفسران گفته اند مراد اين است اگر با شرك از دنيا برود بخشيده نمي شود، ولي اگر توبه كند گناه شرك هم بخشيده مي شود خدا فرموده: إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء(2)خداوند (هرگز) شرك را نمىبخشد و پائينتر از آن را براى هر كس بخواهد (و شايستگى داشته باشد) مىبخشد.
آيه فوق صريحا اعلام مىكند كه همه گناهان ممكن است مورد عفو و بخشش واقع شوند، ولى" شرك" به هيچ وجه بخشوده نمىشود، مگر اينكه از آن دست بردارند و توبه كنند و موحد شوند. پس همه گناهان با توبه واقعي بخشيده مي شوند و توبه براي همه گناهان وجود دارد و موثر است.
اما در مورد گناه استمنا بايد از هر كاري كه موجب تحريك جنسي تان مي شود دوري كنيد مانند نگاه به صحنه هاي حرام و محرك، فكر كردن به افكار جنسي وتحريك كننده، دوري از وسايلي كه با آن ها متمايل به گناه مي شويد، و كلا هر كاري كه شما را تحريك مي كند.
در مورد غيبت هم بايد بگوييم كه اين گناه هم با توبه پاك مي شود، و بعد از غيبت ابتدا بايد توبه و استغفار كرد و از خدا طلب بخشش كرد و سپس به جبران اين كار در حد توان پرداخت.
در كنار اين كار، چون غيبت كننده هم حق الله مرتكب شده هم حق الناس، بايد از فرد مورد غيبت شونده هم حلاليت بخواهد، البته اگر به او دسترسي دارد و حلاليت خواستن موجب بيشتر شدن اختلاف و كدورت و فتنه نمي شود، اين حلاليت طلبيدن لازم است و اگر يكي از اين دو شرط نيست، حلاليت هم لازم نيست و همان توبه و جبران و هديه كردن خيرات براي آن فرد و انجام حسنات براي او كافي است.
پي نوشت ها:
1. زمر (39) آية 53.
2. نساء (4) آيه 48.
موفق باشید.






