سلام،چطور می توان گناه یک فرد زناکار را بخشید
چطور می شود زنای زناکار را نادیده گرفت و مثل خداوند بخشنده بود
چطور می شود که در خود شکست و از هم نپاشید...
چطور می توان از این حال بد ، از این شکستن ، چشم پوشی کرد؟
اصلا این کار را باید کرد؟؟باید گذشت؟باید بخشید؟
اصلا حدیثی ، کلامی ، آیه ای در این رابطه وجود دارد که من را آرام کند؟؟؟
اگر می شود به من بگویید که خیلی های دیگر هم هستند که با این موضوع کنار می آیند.به من بگویید که فقط من نیستم که شکسته ام...
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسش گر گرامي ما نمي دانيم چه كسي از نزديكان شما اين كار را كرده و چه نسبتي با شما دارد ولي مي گوييم:
اگر چه گناه زنا يكي از گناهان كبيره و بزرگ است و حتي اگر زني شوهردار مرتكب اين گناه شد شوهرش مي تواند او را طلاق دهد،ولي به طور كلي وظيفه اخلاقي ما اين است كه:
اگر آن فرد توبه كرده و از كارش پشيمان شده است و ديگر تصميم به اصلاح و جبران گرفته است، ما نيز او را ببخشيم و از گناهش درگذريم و حتي به رويش هم نياوريم. چرا كه خداوند هم همين گونه از ما خواسته است:«ِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ »(1) آنها بايد عفو كنند و چشم بپوشند آيا دوست نمىداريد خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است.
و در حديثي پيامبر اعظم(ص) فرمودند :«إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مَنْ كَانَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ فَلْيَدْخُلِ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ مَنْ ذَا الَّذِي أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ فَيُقَالُ الْعَافُونَ عَنِ النَّاسِ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ... بِغَيْرِ حِساب.(2) وقتي روز قيامت مي شود منادي ندا مي دهد هر كس اجر او بر عهده خداوند است وارد بهشت بشود گفته مي شود چه كساني اجرشان بر عهده خداوند است؟ ندا مي شود: كساني كه از مردم در مي گذرند بدون حساب وارد بهشت مي شوند.»
و اگر توبه نكرده و پشيمان نيست و اصرار بر گناه دارد ،بايد او را نهي از منكر كرد و با انذار از عواقب اخروي و دنيوي اين گناه، از اصرار بر گناه بازداشت. اگر اين گناه از همسر انسان سر زده باشد در صورت عدم توبه همسر، انسان مخير است بين طلاق و عفو.
در ضمن اگر اين گناه از سوي همسر انسان سرزده باشد، انسان بايد مراقبت خود را از همسرش بيشتر كند، مخصوصا در برخورد با نامحرمان بيشتر از همسرش مواظبت كند، و با بررسي گذشته و رفتارهاي خود و همسرش، ببينيد چه علتي باعث انجام اين گناه شده و آن علت را حل كند. مثلا اگر بدون قيد و بند بودن روابط، باعث ايجاد اين گناه شده، روابط را كنترل كند، و اگر كم توجهي و كم مهري و خوب راضي نكردن همسرش، زمينه ساز گناه شده (كه البته هيج يك از اين ها توجيهي براي گناه همسرش نيست. ولي زمينه گناه رافراهم مي كند)،سعي كند در اين زمينه ها بيشتر از قبل تلاش كند. به هر حال بايد راه هاي گناه را ببندد و بيشتر از قبل مواظب همسرش باشد.
دو تذكر مهم:
1- تا وقتي از اين گناه مطمئن نشديد نبايد عكس العملي نشان دهيد و نسبت به اين گناه بايد يقين صد در صد داشته باشيد.
2- هيچ گاه عجولانه تصميمي نگيريد.
پي نوشت ها :
1. سوره نور(24) آيه 22.
2. علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بيروت - لبنان، 1404 ه.ق، ج 64، ص 266.
موفق باشید.
