سوره ماده گوساله(بقره) آیه 223 صفحه 36

زنانتان کشتزار شما هستند. هرجا که خواهید به کشتزار خود درآیید. و برای خویش از پیش چیزی فرستید و از خدا بترسید و بدانید که به نزد او خواهید شد. و مومنات را بشارت ده.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ‏ شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لِأَنفُسِكمُ‏ْ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلَاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِين ؛(1) زنان شما، محل بذرافشانى شما هستند. پس هر زمان كه بخواهيد، مى‏توانيد با آنها آميزش كنيد. و (سعى نمائيد از اين فرصت بهره گرفته، با پرورش فرزندان صالح) اثر نيكى براى خود، از پيش بفرستيد! و از خدا بپرهيزيد و بدانيد او را ملاقات خواهيد كرد و به مؤمنان، بشارت ده.
(حرث ) مصدر و به معناي زراعت و به زميني كه در آن كشت و زرع مي‌شود، گفته مي‌شود. از مقدم داشتن جمله "نساء كم حرث لكم" بر امر به آميزش و مجدداً تعبير به حرث، معلوم مي‌شود منظور توسعه در موضوع آميزش از نظر زمان يا مكان است(هر وقت و هر جا) نه از نظر اعضا و اندام زنان.
بر اساس اين آيه، جامعه انساني براي دوام نوع و بقاي نسل محتاج زنان است، زيرا خدا شگل گيري انسان را در طبيعت رحم قرار داده، طبيعت مردان را راغب به زنان فرموده، ميان مردان و زنان دوستي و مهرباني بر قرار كرده و غرض تكويني اين است كه وسيله اي براي بقاي نوع فراهم شود. و هم چنين به ضرورت وجود زن براي بقا و استمرار نسل انسان اشاره شده است.
از آن جا كه اغلب مردان در معرض اين هستند كه زنان را وسيله كامجوئي و شهوتراني قرار دهند، خداوند به آن ها خطاب مي فرمايد: اشتباه نكنند كه اصل فلسفه روابط زناشوئي براي حفظ نسل و ادامه حيات بشري است . اگر لذت و جذابيت خاصي در زن و زناشوئي قرار داده شده ، براي ترغيب مردان و زنان به اين امر و تحمل مشكلات فرزند داري است، به اين سبب، آن كه مستحق تذكر است، مرد است كه به او گفته شود: زن كشتزار و محل ايجاد و تولد بشر است. گمان نكند زيبائي و جذابيت زن به هدف شهوتراني نهاده شده، بلكه جذابيت و زيبائي و لطافت او مقدمه اي است تا مايه رغبت شود و غنچه نوزاد در آغوش لطيف او آرامش يابد و رشد كند.
علاوه بر اين كه قيوميت و فاعليت مرد در امر زناشوئي امري تكويني است. اغلب اوست كه به خاطر نياز بيش ترش به نزديكي با همسر يا علل ديگر، تصميم هاي زماني و مكاني را در اين امر مي گيرد، به همين خاطر خداوند متعال او را در آزادي و انتخاب زمان و مكان رابطه زناشوئي مخاطب قرار مي دهد.(2)
نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ‏ شِئْتُمْ:
در اينجا زنان تشبيه به مزرعه شده‏اند، و اين تشبيه ممكن است براى بعضى سنگين آيد كه چرا اسلام درباره نيمى از نوع بشر چنين تعبيرى كرده است در حالى كه نكته باريكى در اين تشبيه نهفته شده، در حقيقت قرآن مى‏خواهد ضرورت وجود زن را در اجتماع انسانى نشان دهد كه زن وسيله اطفاء شهوت و هوسرانى مردان نيست، بلكه وسيله‏اى است براى حفظ حيات نوع بشر، اين سخن در برابر آنها كه نسبت به جنس زن همچون يك بازيچه يا وسيله هوسبازى مى‏نگرند، هشدارى محسوب مى‏شود.
وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ:
اشاره به اين كه هدف نهايى از آميزش جنسى، لذت و كامجويى نيست. بلكه بايد از اين موضوع، براى ايجاد و پرورش فرزندان شايسته، استفاده كرد، و آن را به عنوان يك ذخيره معنوى براى فرداى قيامت از پيش بفرستيد، اين سخن هشدار مى‏دهد كه بايد در انتخاب همسر، اصولى را رعايت كنيد كه به اين نتيجه مهم، يعنى تربيت فرزندان صالح و نسل شايسته انسانى منتهى شود.
َ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ:
از آنجا كه مساله آميزش جنسى، مساله‏اى است مهم، و با پرجاذبه‏ترين غرايز انسان سر و كار دارد، خداوند در اين جمله‏هاى آخر، مؤمنان را به دقت در اين امر، و پرهيز از هر گونه گناه و انحراف، دعوت فرموده و به آنها هشدار مى‏دهد كه بدانيد همگى به ملاقات پروردگار خواهيد شتافت و تنها راه نجات ايمان و تقواى در سايه ايمان است. (3)
در تشبيه بايد ديد وجه شبه چيست؟ اگر شما شخصي را تشبيه به شير مي كنيد وجه شجاعت شير را در نظر داريد نه جنبه حيوانيت و درندگي شير.
در پايان از حضرتعالي كه ظاهرا علاقمند به قرآن مجيد هستيد انتظار مي رود كه از نام خوب استفاده نمائيد و تعبير فارسي آن كه در عرف دور از شان مي باشد بكاربرده نشود(سوره ماده گوساله) و بهتر است از همان نام بقره بكار ببريد.
پي نوشت ها:
1. بقره(2) آيه 223.
2. تفسير الميزان، علامه طباطبايي، ترجمه موسوى همدانى، ناشر دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسين حوزه علميه قم، سال 1374 ش، نوبت پنجم، ج 2، ص 301 ـ 309، با تلخيص.
3. تفسير نمونه، مكارم شيرازى ناصر، ناشر دار الكتب الإسلامية، چاپ تهران، سال 1374 ش، نوبت اول، ج‏2، ص 140.
موفق باشید.