سلام
من دو ماه ست که نامزد کردم.به تازگی متوجه شدم که نامزدم نماز صبح که باید مرد بلند بخواند را آرام میخواند و اینکه گاهی اوقات نمازش را تند میخواند.در برنامه ای تلوزیونی شنیدم که گفته شد اگر فرد نمازش را تند بخواند، نمازش قبول نیست.نمیگویم من از همه جهت کاملم.این راهنمایی برای بهتر شدن خودم و شیوه نماز خواندن خودم هم میخواهم.
خواستم به او بگویم و تذکر دهم یا علتش را بپرسم، ولی گفتم از افراد خبره کمک بگیرم تا درست راهنمایی کنم و طوری که موثر باشد.
لطفا مرایاری کنید و بگویید چه راهی پیش گیرم تاایشاننمازش را هم آرامتر و آنهایی که باید بلند خوانده شود،بلند بخواند
ممنونمیشوم اگر هرچه سریعتر پاسخم را ببینم تا بلکه زودتر خود را اصلاح کنیم
لطفا
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
احتمالا منظورتان از آرام خواندن، خواندن نماز به گونه اي است كه صداي ايشان جوهره نداشته است، و الا چنان چه جوهره داشته باشد، هر چند صداي او كم باشد نمازش صحيح است.
چنان چه به اين نتيجه رسيديد كه نمازهاي ايشان از نظر شرعي مشكل دارد، بهترين راه اين است كه ايشان را با مسأله آشنا سازيد.
البته اين مهم بايد با ظرافت خاص انجام گيرد. بايد مواظب باشيد تا لطمه اى به شخصيت افراد وارد نشود.
بهتر است ابتدا به صورت كنايه و غير مستقيم به او متذكر شويد. تذكرتان در ميان جمع نباشد. با زبان نرم و لطيف با او برخورد كنيد. (1) با زبان خوش و شيرين به او متذكر شويد.(2)
سعي كنيد از توصيه اي كه نوعي نگاه از بالا به پايين مي‌باشد در مورد نماز و مسايل ديگر به همسرتان كه باعث موضع‌گيري منفي وي مي‌شود ، بپرهيزيد ، زيرا اثر معكوس خواهد داشت.
هر شخصي يك نقطه پذيرش و به قول معروف «رگ خوابي» دارد. براي اينكه بفهميد از چه راهي بايد ايشان را با مسأله آشنا سازيد بايد سعي كنيد اين رگ خواب و نقطه پذيرش را در ايشان به دست آوريد. متناسب با آن، راهي موثر را انتخاب كنيد.
البته خدا را شكر گزار باشيد كه همسرتان اهل نماز است اما شايد به علت نداستن مسئله نمازش را چنين مي خواند بهتر است در خصوص تذكر عجله نكنيد و دنبال فرصت مناسب باشيد.
اما نكته اي براي خود شما:
خواهر گرامي؛
مومن موظف است شرايط كمال نماز خود را تا حد ممكن تحصيل كند. توجه در نماز و حضور قلب از مهم ترين شرايط كمال است. در آيات و روايات زيادي به اين نكته اشاره شده كه نماز كامل و حقيقي نمازي است كه با حضور قلب و خلوص نيت و همراه با يقين باشد. از امام رضا (ع) نقل شده است:
لا صلاة الا باسباغ الوضو‌ء و احضار النية و خلوص اليقين و افراغ القلب و ترك الاشتغال و هو قوله"فاذا فرغت فانصب و الي ربك فارغب.(2)
بنابراين نماز كامل بايد با وضوي كامل، با حضور قلب،خلوص يقين، خالي بودن فكر و ذهن و قلب از توجه و اشتغال به دنيا باشد، همان طور كه خطاب به پيامبر آمده : «هنگامي كه فارغ شدي، به نماز بايست و به سوي پروردگارت بشتاب».
اما بدان معنا نيست كسي كه از روي عادت هر روزه و گاهي بي توجه به خدا نماز مي خواند و نمازش اين ويژگي ها را ندارد، بي اثر و بي فايده است ، بلكه مي توان مراتب متعددي براي نماز و نمازگزار تصور كرد. مسلماً هر چه درجه و مرتبة كمال معنوي بالاتر باشد و در آن توجه بيش تر، نماز بهتر و از درجه اي بالاتر برخوردار خواهد بود.
بزرگان براي به دست آوردن حضور قلب در نماز عواملي را ذكر كرده اند كه در صورت تمايل در مكاتبات بعدي اين باره سخن مي گوييم.
مطالعه كتاب نماز از ديدگاه قرآن و حديث اثر سيد حسين راد لاهيجي از انتشارات دفتر نشر اسلامي را توصيه مي كنيم.
پي‌نوشت ها:
1. اسراء (17) آيه 53.
2. طه (16) آيه 43.
3. علامه مجلسي ، بحارالانوار، مؤسسه الوفاء ، بيروت ، 1404 ه ق ، ج 81، ص 243
موفق باشید.
