عرض ادب و احترام خدمت سنگ صبوران دنیای مجازی...
سوالی که ازشما دارم رو در قالب خلاصه ای از زندگی عرض میکنم...
بنده ی حقیر به دلیل مشکلاتی که در کانون خانواده داشتم باعث شد که از درس که سوم دبیرستان رو تحصیل میکردم دور بشم و این سال رو مردود بشم.
علاوه ی بر اون یه بحرانی که در سنین 17 - 18 سال موج میزنه یه حالت افسردگی و روانی و پرخاشگری به من دست داد.
برخوردم با مادرم اصلا خوب نیست.
تفریح و فعالیتم خیلی کمه...
یه بیماری ای گرفتم که یه مشاور بهم گفت که اسم این بیماری آشنا پنداریست.
خلاصه اگر بخوام خدمت شما عرض کنم که این بیماری چیه؟عرض میکنم که همه چیزی رو که میبینید براتون آشناست وقتی که میبینید مثلا این چایی روی زمین میریزه احساس میکنید که قبلا هم این صحنه رو دیدید...درمان این بیماری رو نمیدونم خیلی داره آزارم میده.
با وجود این ها عادت دارم با خودم حرف میزنم .
مثلا در اتاق هنگامی که تنها هستم احساس میکنم در کنار همه ی اعضای خانواده هستم و در میان اون ها صحبت میکنم.یا در نماز .طوری نماز میخونم که انگار تعدادی از اعضای خانواده دارن به من نگاه میکنن.
حس هایی دارم که تقریبا من رو داره روانی میکنه.
قسمتی از مغزم داره از کار میوفته.
دیشب احساس کردم که مغزم مرده چون هیچ چیزی رو نمیتونستم تشخیص بدم.
خیلی حس های بدی دارم از همشون بدتر با خودم حرف زدن هست و بیخود و بی جهت فکر کردن...فکر کردن به مساله ای که اصلا اهمیت نداره.
چطور من این افکار رو از خودم دور کنم و چطور از بیماری ای که عرض شد خلاص بشم وازهمه مهمتر چطور با خودم حرف نزنم.
سپاس که حوصله کردید و مطالعه کردید.
امیدوارم در همه ی امور موفق باشید و سلامت و سرزنده...
یا علی مدد...منتظر پاسخ شما هستم.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
همان طور كه مي دانيد شرايط فعلي شما اقتضاي اين دارد كه درگام اول به يك دارودرماني از طريق مراجعه به روانپزشك اقدام نماييد تا پس از بالا آمدن سطح خُلقتان، زمينه براي مداخلات روان شناختي و روان درماني فراهم آيد.
احتمالاً بدون دارودرماني، روان درماني زياد براي شما موثر نيست و اگر به اين مهم تن دهيد قطعا حال شما بسيار بهتر خواهد شد. اين امكان وجود دارد كه همينك در حال مصرف داور باشيد كه در اين صورت نيز بايد براي يك داوردرماني بهتر به بهترين روانپزشكان مراكز استان ها يا شهر تهران مراجعه نماييد. تاثير دارو بعد از مدتي اشكار مي گردد نبايد زود از تاثير آن نااميد گرديد. عوارض دارودرماني بسيار كمتر از عوارضي است كه همينك از آن در رنجيد. دارو درماني را بسيار جدي بگيريد و حتي يك روز هم آن را به تأخير نيندازيد. بعد از دارو درماني از همان روانپزشك معالج مي توانيد جوياي روانشناس باليني كار آشنا گرديد. شرايط شما زياد دشوار نيست و صرفاً بايد به بهترين متخصصان مراجعه نماييد. مسلماً هر روانپزشك يا روان شناس باليني از عهده حل مشكل شما بر نمي آيد و كمي بايد با صبر و حوصله بيشتر و البته پيگيري جانانه به باتجربه هاي اين عرصه رهنمون گرديد.
موفق باشید.
