با سلام و عرض ادب
من پسری 23 ساله هستم. که یک مشکل بزرگی دارم و آن هم سهل انگاری در نماز می باشد.
حدودا قبل از سن تکلیف و بعد از آن همیشه نمازم را بموقع و بصورت جماعت میخواندم و مکر هم بودم. تقوای الهی داشتم. لحظه ای نبود که به ذکر الهی مشغول نباشم. همیشه و در همه حال با خدا بودم. تا جایی که بهترین دوستم به من میگفت اگر مرجع تقلید بودی یقینا از تو تقلید میکردم. نمیدانید آن موقع ها چقدر آرامش روحی داشتم. چقدر به خدا نزدیک بودم . چقدر خدا را احساس میکردم. چقدر خدا دوستم داشت.
ولی....
ولی همه اینها تا زمانی بود وارد دانشگاه شدم. از ترم اول کم کم نمازم قضا شد و الآن که ترم ششم هستم دیگر خبری از نماز نیست. اگر هم بخوانم شاید در ماه مضان.
نمیدانم که چرا ایطور شد.
دیگر ماه رمضان امسال به مسجد نرفتم نماز نخواندم قرآن هم ختم نکردم. ماه محرم هم که بدتر از آن شد. دیگر نه از ذکر الهی خبری هست نه از نماز جماعت و نه از آن آرامش روحی. الآن خیلی با خدا دورم. انگار با گناهانم باعث شده ام که خدا از من ناراضی باشد
.
خیلی وقت هست که تصمیم دارم به همان روزهای سابق بازگردم ولی انگار شیطان با زنجیر دست و پای مرا بسته است. دیگر ان عشق الهی سابق در وجودم نیست. بخدا نمیخوام اینجوری باشم. چطور باید دل از دنیا بکنم و تعادل قبل رو برقرار کنم. بخدا پشیمانم.
خدا کمکم کن

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
از اين كه مي خواهيد با ياد خدا به آرامش برسيد، خوشحاليم و شما را ستايش مي كنيم. در پاسخ لازم است به دو نكته توجه كنيد:
قرآن مجيد، عامل آرامش را در ذكر و ياد خدا مي داند:"ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ آگاه باشيد تنها با ياد خدا دلها آرامي مي گيرد."(1) از سوي ديگر غفلت از خدا منشأ ناآرامي دل است. قرآن مجيد مي فرمايد: "مَن أعرض عن ذكري فإنّ له معيشة ضنكاً؛ هر كس از ياد من روي بگرداند، زندگي سختي در پيش خواهد داشت."(2)
اگر مي خواهيد به آرامش قبل برسيد، بايد عامل آرامش كه ذكر و ياد خداست، پيدا كنيد. چگونه انتظار داريد به آرامش برسيد، در حالي كه نماز را بر اساس آيات قرآن و روايات، بهترين وسيله براي شناخت پروردگار و بالاترين ذكر و عامل آرامش است، را ترك مي كنيد؟ قرآن كريم ذكر و ياد خدا را در اقامه نماز مي داند(3) اگر مي خواهيد به آرامش و اطمينان قلبي قبل برگرديد، بايد مداومت بر نماز داشته باشيد. در هيچ شرايطي نماز را ترك نكنيد.
برادر گرامي؛
سستي مسلمان در نماز مي تواند علت هاي مختلفي داشته باشد. نماز عملي است كه در مجموعه عقيده توحيدي، داراي معنا و فلسفه خاصي است. انسان طبق فطرتش همواره به چيزي كه برايش اهميت دارد، توجه و اهتمام مي ورزد. يكي از علل ترك نماز يا سستي در انجام آن عدم آشنايى با فلسفه نماز است. امام علي (ع) مي فرمايد: "الناس أعداء ما جهلوا؛ (4) انسان ها دشمن چيزي هستند كه به آن جهل دارند". اگر انسان بداند چرا نماز مي خواند و نماز چه آثاري و بركاتي در زندگي دنيا و آخرت او دارد و ترك نماز چه عواقب و نتايجي خواهد داشت، قطعا نماز را ترك نخواهد كرد.
كسي كه سستي و كاهلي مي كند و نماز نمي خواند يا گاهي مي خواند و گاهي نمي خواند، بايد با تدابيري مشكل ضعف ايمان و سستي در نماز را براي خويش حل كند.
از اين رو مي بايست در آغاز زير بناهاي فكريتان را مورد بررسي قرار داده و در اصلاح آن بكوشيد. زيرا ديدگاه فرد در مورد خداوند، جهان هستي، انسان، معاد و ... اموري است كه داراي نتيجه مستقيم بر عملكرد فرد است. پس بايد در تقويت و اصلاح اين مباني بكوشيد.
در گام اول لازم است با مطالعه كتب مذهبي بيشتر با فلسفه نماز آشنا شويد. منابع جهت مطالعه مناسب است:
نماز عارفانه، جواد محدثي، پرورش در پرتو نيايش، حسنعلي نوري ها، نماز زيباترين الگوي پرستش، غلامعلي نعيم آبادي، نماز از ديدگاه قرآن و حديث، موسوي لاهيجي، نماز، حسين انصاريان.
و در گام دوم، با دقت در رفتار و كردار خويش، علل سستي خود را در نماز جستجو كنيد و آنها را رفع كنيد. ارتباط خويش با دوستان نمازخوان را بيشتر كنيد.
توصيه مي كنيم ضمن تماس با بخش تلفني اين مركز به شماره (09640) در اين زمينه راهنمايي بيشتر بگيريد.
پي نوشت ها:
1. رعد (13) آيه 28.
2. حديد (57)، آيه 23.
3. طه (20) آيه 14.
4. علامه مجلسي، بحارالانوار، مؤسسه الوفا، بيروت، 1404 ه ق، ج1، ص 219.
موفق باشید.