تفاوت حـوری بـا فـاحشه چیست؟!

با سلام و تشکر از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
قیاس و تشبیه شما ما را به یاد شعر معروف مولوی انداخت:
از قیاسش خنده آمد خلق را کو چو خود پنداشت صاحب دلق را
البته قصد کنایه و تعریض به شما را نداریم. اما به نظر می رسد تامل دقیقی در ماهیت حوریان بهشتی و دیگر نعمات اخروی با امور دنیایی به کار نبردید؛ این سوال شما همانند این پرسش است که بگوییم همسر قانونی چه فرقی با فاحشه دارد ؟ خانه چه فرقی با فاحشه خانه دارد ؟ چون در هر دو ارتباط جنسی برقرار می شود و همین زن که اکنون شریک جنسی شوهر خود است تا چندی پیش احیانا همسر مرد دیگری بوده و در آینده هم ممکن است همسر مردی دیگر و شریک جنسی او گردد ... .
پس قبل از ورود در اصل پاسخ توصیه می کنیم سعی کنید قدری دقیق تر و عمیق تر به موضوعات علمی و دینی نگاه بیندازید تا متهم به سطحی نگری و رفتار غیر علمی و دور از انصاف در موضوعات دینی نشوید.
در مورد حوریان بهشتی باید گفت که اصولا حور العین از نعمتهای بهشتی است که خداوند در قرآن به عنوان پاداش اهل بهشت مقرر کرده (1) و به برخی از ویژگیهای آن اشاره کرده است، اما اینکه حقیقت حور العین چه بوده و اساساً چه تفاوتهای ماهوی با همسران دنیوی دارد، از دائره فهم ما خارج می باشد .
البته لازم به ذکر است بر اساس دیدگاه برخی محققان حوریان بهشتی تنها منظور زنان بهشتی نیستند بلکه حورالعین وصف همسران بهشتی است. چه همسر مومنان مرد بهشتی و چه شوهر مومنان زن که اهل بهشت شده اند .چون واژه "حور العین" اعم از زن و مرد است.
در واقع واژه "حور" جمع حوراء است که به معنای زن سیاه چشم و هم جمع احور است که به معنای مرد سیاه چشم است. همچنین واژه "عِین" جمع اعین است که به معنای مرد درشت چشم است و هم جمع عُیناء است که به معنای زن درشت چشم می باشد.(2) بنابراین، حور العین به عنوان همسران بهشتی برای انسان اعم از مردان و زنان اهل بهشت است.
در نتیجه نعمت همسران زیبا و در اوج کمال یکی ازبهترین نعمت های بهشتی است برای کسی که در دنیا به تکالیف و مسئولیت های خود عمل نموده و توانسته خود را به درجه ای از کمال برساند که لایق بهشت و نعمات آن گردد ؛ از این حیث هیچ فرقی بین همسران زیباروی و نیکو سیرت بهشتی با سایر نعمت های بهشتی نیست همان گونه که ممکن است فردی بر اثر خدمات مثبت و تلاش های ارزنده دنیایی مستحق دریافت پاداش های بزرگی شود؛ آیا منطقی می دانید که پاداش چنین فرد که مثلا جایزه نوبل را برده و به رفاه و ثروت بسیار رسیده با ثروت هنگفت و زندگی اشرافی یک عضو ارشد مافیا یا مرد شماره یک باند قاچاق اسلحه و انسان مقایسه کنید؟
در این دنیا هم ممکن است کسی با پول بی حساب و موقعیت های اجتماعی با زیباترین زنان فاحشه رابطه جنسی برقرار کند که زشتی و پلیدی این عمل بر احدی پوشیده نیست، اما ممکن است کسی با تلاش و کوشش و رسیدن به مقامات بالای علمی و اجتماعی لیاقت همسری زیباترین و عفیف ترین دختران را پیدا کند که این امر از نگاه هر انسانی مطلوب و حتی مقدس تلقی می گردد؛ تفاوت این دو همان تفاوت رابطه با فاحشه ها و حوریان بهشتی است.
التبه لازم به ذکر است که توصیفی که قرآن از فضای بهشت و حوریان بهشتی دارد کاملا با تصویر ذهنی شما متفاوت است و آنچه از همسری با همسران بهشتی در آن عالم محقق می شود چه بسا لذاتی به مراتب عمیق تر و عظیم تر از ارتباطات جنسی عادی دنیایی باشد، اما در همین حوزه و در خصوص روابط همسری نیز سختار ان عالم در عین وسعت و عظمت و شکوهی که دارد، آلوده به دوری از حریم ها و بی عفتی هایی که فطرت انسان نمی پسندد نیست.
خداوند در مورد حوریان بهشتی می فرماید: « فيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَان (3) در باغهای بهشتی، زنانی هستند که جز به همسران خود چشم نمیدوزند و عشق نمیورزند و پیش از آن، هیچ انسان و جنّی با آنان تماس نگرفته است.» از این آیات روشن می شود که این زنان دوشیزه و پاکند و شیفته و دلداده همسران خودند و طمع نگاه و لذّتجویی از هیچ مرد دیگری را ندارند و حتی به هیچ مرد دیگری نگاه و توجه ندارند .
در جای دیگر فضای حریم ها و رعایت امور فطری و انسانی در رابطه با همسران را در این قالب معرفی می کند که: « حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيام (4) حوريانى كه در خيمه‏هاى بهشتى مستورند ». که نشان می دهد این همسران تا چه حد در حریم بی نهایت بهشت یک مومن قرار دارند و تشبیه این همسران پاک با زنان هرجایی بی معناست و تشبیه بهشت بیکران و در عین حا عفیف الهی با آلوده ترین فضاهای دنیایی تا چه حد نادرست است.
همه این نعمت ها پاداشی است که خداوند برای اهل بهشت در نظر می گیرد و ایشان در اوج بهره مندی از این نعمت های الهی او را سپاس می گویند و اوج لطف و رحمت خداوند را در این ساختار با اعماق وجود دریافته می گویند : « وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (5) آنها مى‏گويند: «حمد (و ستايش) براى خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است! »
پی نوشت ها:
1. واقعه (56)، 22 ـ 23.
2 . ر.ک: ناصر مکارم، پیام قرآن، نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران 1377ش، ج 6، ص 261.
3 . الرحمن(55)آیه 56.
4. همان آیه 72 .
5. فاطر (35) آیه 34.