خدا کجاست

در همه اين حالات خدا ناظر و شاهد ما و توان ما و ايمان ما و ميزان فهم و درك ما از واقعيات هستي و روابط موجود در آن است. خدا ناظر بر ما انسانها است كه زمينه رشد و تعالي و محبت به يكديگر را براي ما مهيا كرده است و مي بيند كه ما از اين نعمتها و فرصتها چگونه در تعالي خود و ديگران استفاده مي كنيم و يا با مراجعه به خوي حيواني خود همه را براي خودمان خواسته و از رسيدن به ديگران مانع مي شويم.
در اثر اين خود خواهيها و انحصار طلبي ها كودكي خواهيم داشت كه از فرط گرسنگي زجه بزند و پدري كه بريده از همه جا چشم به آسمان دارد و ....
پس بهتر است خطاب را از آسمان به خودمان و خوي حيوانيمان برگردانيم كه وقتي كودكي از فرط گرسنگي زجه مي زند ... انسانيت كجاست ؟ وقتي پدري بريده از همه جا چشم به آسمان دارد ... انسانيت كجاست ؟ وقتي ....
انسان براي آزمايش و امتحان خلق شده است : « الَّذي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفُور » " آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى‏كنيد، و او شكست‏ناپذير و بخشنده است"(1)
امتحان براي رشد انسان و تعالي او ظاهر شدن و فعليت يافتن استعدادهاي ذاتي او لازم و ضروري است و بدون آن امكان تحقق اين امور وجود ندارد.
امتحان و آزمايش براي امتحان شونده دو رو و دو لبه دارد. 1- موفقيت 2- شكست.
موفقيت در صورتي است كه طبق قوانين امتحان رفتار نمايد و به هدف برگزاري امتحان دست پيدا كند و شكست در صورتي طبق اين قوانين رفتار نكند و به هدف از شركت در امتحان نرسد.
تمام زندگي امتحال الهي است و تمام رفتار هاي آن تعيين كننده اين كه ما چه خواهيم شد و چه سرنوشتي خواهيم داشت.
اگر كودكي از فرط گرسنگي زجه مي زند، نشان مي دهد كه من و شما و هر كسي كه در اين زجه زدن و گرسنه ماندن دخيل هستيم به وظيفه خود عمل نكرده و از امتحان الهي سربلند بيرون نيامده ايم و الا خداي متعال اسباب موفقيت در اين امتحان را به دست ما قرار داده است و به اندازه همه آن قدر نعمت در اين كره خاكي قرار داده است كه هيچ كودكي گرسنه نماند. ولي وقتي من و شما زياده خواه و افزون طلب شديم و بر خلاف دستور و قانون الهي رفتار نموديم، شاهد چنين فجايعي نيز خواهيم بود. بنابراين آيا بايد بگوئيم خدا كجاست يا بايد بر سر خودمان فرياد بزنيم: انسانيت كجاست ؟
در روز قيامت كه در مقابل دادگاه عدل الهي همه ما خواهيم ايستاد، از من و شما پرسيده خواهد شد كه آيا به جاي فرياد كشيدن بر سر خدا و قيافه روشنفكري گرفتن،‌ بر اساس وظيفه خود عمل كردي و قدمي در اصلاح اين امور برداشتي يا خير ؟ اين سوال از همه ما پرسيده خواهد شد و خدا كند كه جوابي براي آن داشته باشيم.
از آنهائي كه به آنها ظلم شده است نيز پرسيده خواهد شد كه آيا بر اساس دستور خدا براي گرفتن حق خود از ظالم و نيز براي رسيدن به نعمتهاي الهي و دچار فقر و ناتواني و عقب ماندگي نشدن، آيا به جاي در محراب زانو زدن و به آسمان چشم دوختن، تلاش و كوشش و مجاهدت كردي يا فقط پينه بر زانوها انداختي و فرياد در گلو ؟!!!
به جاي شعر گفتن و فريادهاي شاعرانه و روشنفكرانه بر سر خدا كشيدن،‌ بهتر است همه ما از مظلوم و ظالم ، به خود بيائيم و هر كدام وظيفه خود را به درستي انجام دهيم تا نه كودكي گرسنه بماند و نه ناتواني براي دريافت يك لقمه نان در محراب زانو زده. كه خداي متعال در جواب اين فريادهاي غافلانه ما مي فرمايد:‌ « ِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ » "خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملّتى) را تغيير نمى‏دهد. مگر آنكه آنان آنچه را در خودشان است تغيير دهند."(2)
و نيز مي فرمايد:‌«ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيد* كَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُواْ بَِايَاتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ شَدِيدُ الْعِقَاب* ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى‏ قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ » " اين، در مقابل كارهايى است كه از پيش فرستاده‏ايد و خداوند نسبت به بندگانش، هرگز ستم روا نمى‏دارد* همانند حال نزديكان فرعون، و كسانى است كه پيش از آنان بودند. آنها آيات خدا را انكار كردند خداوند هم آنان را به گناهانشان كيفر داد خداوند قوىّ، و كيفرش شديد است*اين، بخاطر آن است كه خداوند، هيچ نعمتى را كه به گروهى داده، تغيير نمى‏دهد جز آنكه آنها خودشان را تغيير دهند و خداوند، شنوا و داناست».(3)
پي نوشت :
1. ملك(67)، آيه 2.
2. رعد(13)، آيه 11 .
3. انفال (8)، آيات 51-52-53.