1. مذهب حنفی: گروندگان به این مذهب، از پیروان ابو حنیفه، نعمان بن ثابت (80 - 150) هستند.
شاخص فقه حنفی رأی و اجتهاد است. ابوحنیفه از اهل حدیث دوری میکرد و قیاس و استحسان را در آرای خویش پذیرفت.
مذهب فقهی او مبتنی بر هفت اصل است: قرآن، سنت، اقوال صحابه، قیاس، استحسان، اجماع و عرف.
به پیروان ابوحنیفه «اصحاب رأی» اطلاق میشود. در برابر دیگر فرقهها که آنان را «اهل حدیث» میگویند.
2. مذهب مالکی: گروندگان به این مذهب، از پیروان مالک بن انس (90 - 179) هستند. مالک فقه خویش را بر اساس روایات نبوی بنا نهاد و به اقوال صحابه توجه داشت، و به قیاس و مصالح مرسله متوسل میشد.
3. مذهب شافعی: گروندگان به این مذهب، از پیروان عبداللَّه بن ادریس شافعی (150 - 204) هستند. وی در فقه نظر خود را با روایات در هم آمیخت و مذهبی تلفیقی از بین دو مذهب حنفی و مالکی به وجود آورد. او فقه خود را بر چهار اصل: قرآن، سنت نبوی، اجماع و قیاس قرار داد .(1)
پی نوشتها:
1 - برای اطلاع بیشتر،ک: تاریخ ادیان و مذاهب جهان،عبدالله مبلغى،منطق(سینا)، قم،1373، ج 3، ص 1185 - 1197.
