سید

سید به معنای آقا و اطاعت شده (مطاع)، رئیس و بزرگ است . سیادت یک نوع شرافت معنوی است و به معنی بزرگی و عظمت است.به فرزندان و نسل هاشم جد دوم پیامبر ،آن هم به جهت شرافت اطلاق می گردد. سیادت عنوانی است اعتباری، نه تکوینی که بر مردان و زنانی که نسب شان به حضرت هاشم بن عبد مناف می‏رسد ،اطلاق می‌شود؛ بنا براین هر کس که سلسله نسب او به هاشم بن عبد مناف یا فرزندان او برسد، سید محسوب می‏شود.(1)
برخی از اینان به عموهای پیامبر مثل ابوطالب، عباس و حمزه می‏رسند. بنابراین فرزندان عباس عموی پیامبر که اصطلاحاً به آنان بنی عباس می‏گویند، سید محسوب می‏شوند. فرزندان ابوطالب به نام‏های طالب و عقیل و جعفر طیار و علی(ع) و نسل آنان، سیدند.
تمامی ائمه معصومین و فرزندانشان از طریق علی(ع) به هاشم و از طریق حضرت فاطمه به پیامبر می­رسند و سید هستند. اگر چه سیادت به جهت نور وجودی پیامبر تجلی یافته است، اما این در انحصار فرزندان پیامبر قرار ندارد. بلکه از جهت انتساب به طالب و علی و عقیل و جعفر (فرزندان ابوطالب) و انتساب به عباس و حمزه (عموهای پیامبر نیز سیادت حاصل شده و حضرت علی(ع) سید بوده است و فرزندان او نیز سید هسیتند. فرزندان حضرت ابوالفضل العباس هم سید اند
چون نسل پیامبر بیش تر مورد توجه مسلمانان است و نسل حضرت از دخترش فاطمه(س) و علی(ع)می باشند، این‌ها بیش تر مورد توجه و احترام هستند . آنان از بین بقیه سادات معروف تر ومشخص­ترند.(2)

پی‌نوشت‌ها:
1. عروة الوثقی، ج 2، کتاب الخمس، فصل 2، مسئله 3.
2. ناصر مکارم شیرازی، پرسش‏ها وپاسخ‏های مذهبی، ج4، ص166؛ استفتائات،ج1، ص706،سؤال1647.