(دربارۀ تفسیرآیه)

پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز
آیات مورد نظر، به شرح زیر هستند:
- «اِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً صَرْصَراً في‏ يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ»؛ (1) «ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم».
- «فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً صَرْصَراً في‏ أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‏ وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ»؛ (2)‏ «سرانجام تندبادى شديد و هول‏انگيز و سرد و سخت در روزهايى شوم و پرغبار بر آن ها فرستاديم تا عذاب خواركننده را در زندگى دنيا به آن ها بچشانيم و عذاب آخرت از آن هم خواركننده‏تر است، و (از هيچ طرف) يارى نمى‏شوند».
- «وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِريحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فيها صَرْعى‏ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ»؛ (3) «و امّا قوم عاد با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند. (خداوند) اين تندباد بنيان‏كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آن ها مسلّط ساخت. (و اگر آن جا بودى،) مى‏ديدى كه آن قوم همچون تنه‏هاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تندباد روى زمين افتاده و هلاك شده‏اند».
اگر دقت کنید بین آیات سه گانه فوق، هیچ منافاتی نیست؛ زیرا در آیه اول "یوم" اسم جنس و به معنای مقطع زمانی است که حادثه ای در آن مقطع واقع شده است. آن مقطع را چه طولانی باشد و چه کوتاه، "یوم" می گویند، مانند این حدیث که فرموده:
«الدهر یومان یوم لک و یوم علیک»؛ (4) «روزگار دو روز است؛ روزی به سود تو و روزی به ضرر تو».
زمانی که عذاب بر قوم عاد نازل شد، روز عذاب آنان بوده؛ خواه مدتش یک شبانه روز باشد یا چندین شبانه روز.
در آیه دوم، مدت این عذاب را چند روز شمرده است؛ "ایام" که کمتر از ده روز است.
در آیه سوم، مدت این عذاب را دقیق تر بیان فرموده که هشت روز و هفت شب بوده است.

پی نوشت ها:
1. قمر (54) آیه 18-19.
2. فصلت (41) آیه 16.
3. الحاقه (69) آیه 6-7.
4. عبده، محمد، خطب الامام علی، اول، قم، دار الذخائر، 1412 ق، ج 3، ص 133.