به گزارش روابط عمومی مرکز ملی پاسخگویی حجه الاسلام بهرامی خشنود استاد تاریخ با دسته بندی مستندات تاریخی و توجه به اهمیت هر یک از این دسته ها به تبیین موضوع پرداخت.
وی گفت به برخی مشهورات و روضه ها از جنبه اعتقادی نقد وارد است و برخی دیگر از جنبه تاریخی، که در تبیین جنبه های مربوط به اعتقاد افزود: جنبه اعتقادی یعنی اینکه مسئله ای مشهور است ولی اشکال اعتقادی دارد. که در چنین مواردی نباید آن را پذیرفت و حتی اگر جایی چنین روضه ها و مشهوراتی نقل شد چنانچه زمینه فراهم بود باید اظهار مخالفت کرد.
حجه الاسلام بهرامی در بیان مصداقی از این دست به مراسم های 9 ربیع اشاره کرد و گفت: این موارد به هیچ وجه مورد پذیرش نیست.
وی در ادامه افزود: اما زمانی است که مسئله تاریخی است و به لحاظ مستندات و منابع کهن به وجود یا عدم آن شبهه و اشکالاتی وارد است که در این صورت نباید چندان سخت گیری شود و می توان گفت اگر چه از نظر تاریخی قابل دفاع نیست ولی مشکل اعتقادی هم ندارد.
این استاد تاریخ در این نشست علمی مجازی گفت: اینکه میزان حساسیت ما در مواجهه با این بحث ها چگونه عمل کند مهم است و در دسته بندی دیگری گفت: برخی مسائل و روضه ها اشکال فقهی دارند. به عنوان مثال اینکه امام حسین (ع) حج خود را ناتمام گذاشتند از نظر فقهی درست نیست و جنبه اعتقادی هم ندارد.
حجه الاسلام بهرامی گفت: در جنبه دیگر این مسئله باید دقت کرد که شبهات و یا مشهورات در میان چه طیفی نقل می شود. چرا که ممکن است این مشهورات از زبان عوام مثل تعزیه خوان ها بیان شود و یا اینکه در محافل خواص جامعه ی اسلامی مطرح شود.
وی افزود: به عنوان مثال گاهی دیده می شود که برخی از روضه های مشهور و نامعتبر در محضر برخی علما یا توسط آنها خوانده می شود که تقابل با چنین مصادیقی دشوار خواهد بود.
حجه الاسلام بهرامی در ادامه و در بیان راه حل برای چنین مواردی گفت: در درجه اول باید از توهین به کسانی که چنین مشهوراتی را بیان می کنند و یا نقد می کنند پرهیز کرد چرا که ادب و احتیاط علمی اقتضا می کند که انسان بیانی محتاطانه داشته باشد، به این معنا که بگوییم برای ما ثابت نیست و یا اعتبار تاریخی ندارد نه اینکه ابزاری باشد برای توهین یا بی سواد و بی دین خواندن یکدیگر.
حجه الاسلام بهرامی در بیان راه حل های موجود برای چنین مسائلی تاکید کرد: باید تلاش کنیم ضمن پرهیز از خواندن روضه های طولانی به مطالب ارجاع تاریخی بدهیم و به روضه خوانی های مستند رجوع کنیم. به عنوان مثال به کتبی چون مقتل معصومین یا مقتل جامع رجوع کنیم و آنها را در محافل نقل کنیم.
وی در پایان ضمن پر رنگ دانستن نقش رسانه ملی در این آگاه سازی ها و دامن نزدن به جریانات نا معتبر تاریخی گفت: باید در موارد نامعتبر مواقعی تذکر بدهیم اما به لحاظ بزرگداشت و همچنین گرامی داشت بزرگان می توان برای آنها مراسم گرفت و یادشان را زنده نگه داشت.
