با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در خصوص حکم شرعي آن با بخش احکام شرعي گفتگو کنيد. و پاسخ مناسب را دريافت داريد. پرسش شما شامل گستره وسيعي از دوران رشد مي‌شود و پاسخ به اين پرسش داراي ابعاد گوناگوني است مقتضي پاسخ در طي يک نامه نيست. تنها نکته مناسب آن است که هر اندازه فرزندتان کوچکتر باشد، بايد توسط روانشناس با فنون رفتاري از اين رفتار فاصله بگيرد؛ در حالي که در سنين بالاتر بايد با استفاده از روش هاي شناختي و تحليل مسايل و آموزش اجتماعي او را از اين رفتار بر حذر داشت.
پيش از هر چيز بايد به ماهيت اضطرابي اين پديده اشاره شود. اغلب در خانواده‌هايي که والدين در حضور کودک خردسال خودشان به مشاجره و نزاع يا ضرب و شتم مي‌پردازند، اين قيبل رفتارها مشاهد مي شود. علاوه بر آن خانواده‌هايي که کودک مورد تنبيه واقع مي‌شود. يا نسبت به او بي‌توجهي مي‌شود، شاهد اين قبيل رفتارها هستيم. بنابراين اصلي‌ترين عامل را مي‌توان عامل اضطراب ناميد. اين اضطراب چيزي نيست که والدين به تنهايي قادر باشند آن را درمان کنند. در تمام اين موارد اضطرابي بايد با مراجعه به روانشناس باليني کودک به درمان مناسب دست يافت.
اما والدين در حد کوچکي نيز مي‌توانند ايفاي نقش نمايند. در مورد کودکان خردسال برخي روش‌ها مانند مشغول ساختن کودک به برخي وسايل مي‌تواند مؤثر باشد؛ اما هرگز فراموش نکنيد والدين در خصوص اين مسايل کاملاً ناتوانند و صرفاً مي توانند در حدَ يک توصية تربيتي پيشرفت کنند. اما خوشبختانه روانشناس مي‌تواند در طي جلسات درماني به حل اساسي مشکل اضطراب کودک کمک کند.
در مورد فرزندان بزرگسال تر بايد با استفاده از رواندرماني به رفع اضطراب پرداخت که يک اقدام اساسي و مناسب شناخته مي‌شود. هم چنين والدين مي توانند مستقيماً از طريق انجام گفتگو آنها را انجام اين کار بازدارند.