پاسخ:
از آیات و روایات استفاده می‏شود که توبه مخصوص گناه ویژه‏ای نیست و شخص خاصی را نیز شامل نمی‏شود. خداوند نسبت به هر عمل زشت و هرظلم و ستم و اسرافی، وعده پذیرش توبه را داده و در آیه "توبوا الی الله جمیعاً" (1) هرگناهکاری دعوت به توبه شده‏ است. در این جهت فرقی بین گناه کبیره وصغیره نیست.
خداوند در قرآن می فرماید: "قل: یا عبادی الّذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمعیاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛(2) بگو: ای بندگان من که(با گناه کردن ) بر خود ظلم و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و نا امید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد.
رسول اکرم(ص) فرمود:
"هر مرضی دارویی دارد و داروی گناهان استغفار و طلب عفو وآمرزش از خدا است. (3)گناه هر چه باشد، قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهی پذیرفته می شود. به شرط آن که توبه حقیقی باشد؛ یعنی انسان از عمق دل پشیمان شده باشد و با عزمی راسخ بخواهد آن گناه را ترک کند. در این صورت خداوند نه تنها توبه را می پذیرد. بلکه توبه کننده واقعی را دوست دارد.
توبه که به معنی پشیمانی واقعی از معصیت است، هم موجب بخشش گناه شده و هم صفحه قلب را از آلودگی به گناه پاک و تیرگی را مبدّل به روشنایی می سازد.
پی نوشت‏ ها:
1. نور (24) آیه 31.
2. زمر(39) آیه 53.
3. محمد ری شهری، میزان الحکمه، ماده ذنب، شماره 6655، ج 2، ص 997.