عرق جنب از حرام، نجس نیست؛ ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است، نماز نخوانند. (1)
بنابر این، اگر لباس با عرق جنب از حرام، تر شود، تا زمانی که تر است، نمی شود با آن لباس نماز خواند؛ اما بعد از این که خشک شد، نماز با آن اشکال ندارد و شستن لازم ندارد. بدن هم اگر عرقی شده باشد، بعد از خشک شدن می توان نماز خواند.
کسی که از حرام جنب شده باشد، وقتی غسل جنابت کرد، با عرق بعد از غسلش می تواند نماز بخواند.
پی نوشت:
1. آیت الله فاضل لنکرانی، توضیح المسائل، م 123.

عرق جنب از حرام، نجس نیست؛ ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است، نماز نخوانند. (1)
بنابراین، اگر لباس با عرق جنب از حرام، تر شود، تا زمانی که تر است، نمی شود با آن لباس نماز خواند؛ اما بعد از این که خشک شد، نماز با آن اشکال ندارد و شستن لازم ندارد. بدن هم اگر عرقی شده باشد، بعد از خشک شدن می توان نماز خواند.
کسی که از حرام جنب شده باشد، وقتی غسل جنابت کرد، با عرق بعد از غسلش می تواند نماز بخواند.
پی نوشت:
1. آیت الله فاضل لنکرانی، توضیح المسائل، م 123.

استمنا، حرام و گناه کبیره است و برجسم و روح، ضرر دارد. فرقی بین استمنای ذهنی و عملی نیست. استمنا اگر منجر به خروج منی شود، موجب غسل جنابت هم می شود و اگر منجر به خروج منی نشود، غسل لازم ندارد.
آبی که از زن در موقع تحریک جزئی شهوت خارج می شود، پاک است و نیاز به غسل ندارد. توضیح این که:
اگر زن بر اثر تحریک های جنسی به قدری تحریک شود که به اوج لذت و شهوت جنسی برسد و در آن حال، مایعی از او خارج شود، جنب می شود. اگر به اوج لذت نرسد و مایع خارج شود و یا به اوج لذت برسد، ولی مایعی خارج نشود و یا شک کند که مایعی خارج شد یا نه، جنب نمی شود و غسل لازم نیست؛ به دیگر سخن، زن اگر یقین به خارج شدن منی پیدا کند، جنب می شود و اگر یقین پیدا نکند، جنب نمی شود. بنابراین، مواقعی که زن بر اثر تحریک های شهوانی مقداری لذت می برد و در آن حال، رطوبتی از او خارج می شود، چون به اوج شهوت نرسیده، جنب نمی شود و رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمی کند. (1)
اوج لذت و شهوت، به حالتي گفته مي شود که در آن حال، معمولا انسان از خود بي خود مي شود و لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال، انسان احساس تخليه شدن و ارضامي کند، حالت شهوتش تمام مي شود و بدنش سست مي شود و حالت تحريک آميزي که قبل از تخليه شدن داشت، ديگر آن حالت را ندارد؛ مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، س 171 و 787.

استمنا، حرام و گناه کبیره است و برجسم و روح، ضرر دارد. فرقی بین استمنای ذهنی و عملی نیست. استمنا اگر منجر به خروج منی شود، موجب غسل جنابت هم می شود و اگر منجر به خروج منی نشود، غسل لازم ندارد.
آبی که از زن در موقع تحریک جزئی شهوت خارج می شود، پاک است و نیاز به غسل ندارد. توضیح این که:
اگر زن بر اثر تحریک های جنسی به قدری تحریک شود که به اوج لذت و شهوت جنسی برسد و در آن حال، مایعی از او خارج شود، جنب می شود. اگر به اوج لذت نرسد و مایع خارج شود و یا به اوج لذت برسد، ولی مایعی خارج نشود و یا شک کند که مایعی خارج شد یا نه، جنب نمی شود و غسل لازم نیست؛ به دیگر سخن، زن اگر یقین به خارج شدن منی پیدا کند، جنب می شود و اگر یقین پیدا نکند، جنب نمی شود. بنابراین، مواقعی که زن بر اثر تحریک های شهوانی مقداری لذت می برد و در آن حال، رطوبتی از او خارج می شود، چون به اوج شهوت نرسیده، جنب نمی شود و رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمی کند. (1)
اوج لذت و شهوت، به حالتي گفته مي شود که در آن حال، معمولا انسان از خود بي خود مي شود و لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال، انسان احساس تخليه شدن و ارضامي کند، حالت شهوتش تمام مي شود و بدنش سست مي شود و حالت تحريک آميزي که قبل از تخليه شدن داشت، ديگر آن حالت را ندارد؛ مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، س 171 و 787.

مناسب بود كه در مورد سؤال تان توضيح مي داديد و شرائط خود و آن آقا و سن تان را بيان مي كرديد. اما اينكه براي ازدواج با شخصي، از خداوند درخواست بكنيد ،هيچ اشكالي ندارد، ولي دعا كردن به اين معنا نيست كه حتما دعاي شما اجابت خواهد شد. نبايد طوري باشد كه دعا كردن ها وضعيت روحي شما را خراب كند و سطح توقع تان را بالا ببرد، چون شايد مصالح ديگري هم در كار باشد، كه اين شرائط براي اين آقا پيش آمده است و فعلا امكان ازدواج برايش فراهم نيست.دعا كنيد كه اگر صلاح است، خداوند شرائط ازدواج شما با اين آقا را فراهم كند.
علت اينكه اين آقا شرائط مالي را براي ازدواج ندارد چيست؟ اگر كار مي كند و تلاش خود را انجام مي دهد، قاعدتا بايد بتواند مثل خيلي افراد جامعه يك زندگي معمولي را شروع كند. اما اگر كار درستي ندارد و تلاشي هم نمي كند، اشكال دارد . بايد دقت كرد كه انسان تنبل و بي خيالي نباشد، چون اگر شخصي تنبل و كار نكن باشد، در آينده علاوه بر مسائل مالي، مشكلات ديگري هم به وجود خواهد آمد.
آيا بين شما قرار ازدواج وجود دارد ؟ اگر بين شما قرار ازدواج وجود دارد ، مي توانيد كه با ايشان صحبت كنيد و سعي كنيد كه در حد امكان سطح توقع تان را در مسائل مالي پائين بياوريد و به توافقي برسيد تا او هم ميل و رغبتش براي ازدواج بيش تر شود. اگر به ايشان اطمينان را بدهيد كه با توجه به وضعيت شان، توقعات مالي تان فقط در حد ضروريات زندگي است، شايد اين آقا تصميم جدي تري براي ازدواج بگيرد.
اما اگر بين شما قرار ازدواج وجود ندارد، نمي توانيد اين را مستقيما با ايشان در ميان بگذاريد، چون كه ايشان هنوز از شما خواستگاري نكرده است. اما اگر مي دانيد و مطمئن هستيد كه شما را مي خواهد و مشكلش فقط مسائل مالي است، مي توانيد از يكي از كساني كه هر دو نفر شما را مي شناسد و آدم خوبي است، بخواهيد كه اين مسئله را از طرف خود ( نه از طرف شما ) با ايشان مطرح كند و كم توقعي شما را به اطلاع ايشان برساند.
بايد اين آقا شرائط ديگر ازدواج را هم داشته باشد، و به صرف داشتن علاقه، ايشان را براي همسري انتخاب نكرده باشيد. چون در هنگام انتخاب همسر هستيد، بايد ملاك ها و معيارهاي صحيح انتخاب همسر را شناسايي كنيد و در انتخاب همسر دقت كنيد. مي توانيد به كتاب " جوانان و انتخاب همسر" استاد علي اكبر مظاهري و كتاب "گلبرگ زندگي" استاد حسين دهنوي مراجعه كنيد.
در هر صورت دعا كردن براي رفع موانع ازدواج تان هيچ اشكالي ندارد، بلكه در متون ديني به ما توصيه شده است كه براي اصلاح امور خودتان و ديگران دعا كنيد. مي توانيد در نامه بعدي شرائط خودتان و اين آقا و حدود رابطه تان را بيان كنيد و جواب دقيق تري بگيريد. هم چنين مي توانيد از طريق شماره 09640 با مشاوران اين مركز تماس بگيريد.
موفق باشيد.

پاسخ:
روايت مذكور را مرحوم شيخ صدوق در كتاب «من لا يحضره الفقيه» مي آورد.(1)
مردى اعرابى (بيابانى) نزد رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله آمد) و ادّعا كرد كه هفتاد درهم قيمت ناقه‏ اى (ماده شتر) كه به ايشان فروخته، طلبكار است.
رسول خدا(ص) فرمود: همه قيمت را به تو پرداختم، مرد گفت: ميان من و خود كسى را داور قرار ده تا حكم كند. مردى از قريش مى‏ گذشت. رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله آمد) او را گفت: ميان ما حكم كن، آن مرد رو به اعرابى كرده گفت: بر رسول خدا چه ادّعا مى‏ كنى؟ مرد گفت: هفتاد درهم قيمت ناقه‏ اى كه به او فروخته‏ ام، مرد رو به رسول خدا كرده گفت: شما چه مى‏ گوئيد؟
حضرت فرمود: تمام مبلغ را به وى پرداخته‏ ام، از اعرابى پرسيد، گفت: نپرداخته است، مرد به رسول خدا گفت: آيا شاهدى داريد كه قيمت را پرداخته‏ ايد؟ فرمود: نه، آن مرد به اعرابى گفت: آيا حاضرى قسم ياد كنى كه حقّ خود را نستانده‏ اى؟ گفت: آرى، در اين جا رسول خدا (ص) فرمود: سوگند كه با اين مرد، داورى نزد ديگرى برم تا به حكم خداوند ميان ما داورى نمايد، پس نزد علىّ بن ابى طالب آمد، در حالى كه اعرابى همراه وى بود، على (عليه السّلام) پرسيد: اى فرستاده خدا !شما را چه شده كه به اين جا آمده‏ ايد؟ فرمود: اى ابا الحسن! ميان من و اين اعرابى داور شو، على (عليه السّلام) از آن مرد پرسيد: ادّعاى تو چيست؟ مرد گفت:
هفتاد درهم قيمت ماده شترى كه به او فروخته‏ ام، على از رسول خدا سؤال كرد: چه مى‏ فرمائيد؟ حضرت پاسخ داد: تمام قيمت ناقه را به او يك جا پرداخته‏ ام، على (عليه السّلام) گفت: اى مرد! رسول خدا راست مى‏ گويد؟ گفت: نه، چيزى از قيمت به من نپرداخته است، در اين هنگام على (عليه السّلام) دست برد و شمشير خود را بيرون كشيد و گردن آن مرد را بيافكند، رسول خدا پرسيد: يا على! چرا چنين كردى؟ عرض كرد: ما تو را به امر و نهى و بهشت و دوزخ و ثواب و عذاب و وحى خداوند تصديق كرده‏ ايم. چگونه در پرداخت هفتاد درهم قيمت شتر اين مرد بيابانى تصديق نكنيم. از اين جهت او را كشتم كه پرسيدم: آيا رسول خدا آنچه گفت راست مى‏ گويد؟ او پاسخ داد :نه، چيزى به من نداده است، پس رسول خدا فرمود: حكم به درستى كردى اى على، امّا ديگر در اين موارد تكرارش منما، سپس رو به مرد قريشى كرده كه همراه ايشان بود و فرمود: اين حكم خداوند بود، نه آن كه تو كردى.
اين خبر بدون سند ذكر شده و از معصوم روايت نشده است. داراى مطالبى است كه از روش و سيره معصومين دور مى‏ نمايد. انسان نمى‏ تواند باور كند كه رسول كريم و رحمة للعالمين براى هفتاد درهم كار را بدين جا كشيده باشد. نيز نمى‏ توان باور كرد كه على (عليه السّلام) با حضور پيغمبر كه ولى امر است، دست به اجراى حكمى بزند، بدون اينكه از جانب ولى امر مأمور باشد. چون خبر از معصومان نقل نشده، اشكالى ندارد، چون در هر حال حجيّت ندارد و صرفا در حدّ يك قصّه و حكايت است.

پي نوشت:
1. من لا يحضره الفقيه ،شيخ صدوق‏،ج3،ص139-140، جامعه مدرسين‏، قم‏، 1404 ق‏، چاپ: دوم‏؛ ترجمه غفارى‏،ج4،ص133-138، نشر صدوق‏،تهران‏، 1367 ، چاپ: اول‏.