در روایات داریم که انسان باید اول برای دیگران دعا کند و در آخر برای خودش(مثال:حضرت فاطمه (س))
آیا این گفته با آیه ی 41 سوره ابراهیم تناقض ندارد؟
در این آیه حضرت ابراهیم ابتدا از خدا می خواهد او را مورد بخشش قرار دهد سپس پدر و مادر ایشان و در آخر برای همه مومنان طلب آمرز می نماید.
چرا/ لطفا توضیح دهید؟

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در آداب دعا داريم كه اگر كسي براي ديگران دعا كند، خداوند چند برابر براي خودش اجابت مي كند و شركت دادن ديگران در دعا باعث اجابت آن مي شود.(1)
با توجه به اين نكته ها است كه حضرت زهرا ابتدا و بلكه همه شب خود را براي ديگران دعا مي كند چون يقين دارد كه خداوند اين گونه مي پسندد.
خداوند در امور دنيايي و در معاش، مقدم داشتن ديگران بر خود را مي پسندد و به همين جهت خداوند از ايثار و مقدم داشتن انصار نسبت به مهاجران تقدير مي كند.(2)
البته ايمان و سعادت آخرت در آيات ابتدا براي خود خواسته شده و بعد براي ديگران و در اين مورد شاهد مقدم داشتن ديگران نيستيم شايد بدان جهت كه سعادت آخرت ملازم با خواست و عمل خود فرد است يعني خداوند مقدر كرده تا فرد خودش نخواهد به سعادت آخرت نرسد و دعا براي كساني كه خود سعادت آخرت را نمي خواهند و از آن روگردان هستند و دشمني با خدا را برگزيده اند، جايز نيست. در دعاهاي مربوط به آخرت بعد از خود براي مؤمنان ديگر دعا شده است. (3)
شايد دليل ديگرش هم اين باشد كه اول بايد فرد خودش در زمره مؤمنان باشد تا دعايش در آخرت در حق خودش و ديگران اجابت باشد از اين رو ابتدا براي خود طلب ايمان و غفران مي كند و بعد براي ديگران.
پي نوشت ها:
1. كاشف الغطا، كشف الغطا، اصفهان، مهدوي، ج2، ص309.
2. حشر (59) آيه 9.
3. ابراهيم (14) آيه41.
موفق باشید.