سلام.این خود ارضایی که الحمداللاه پایان ندارد.من دارم به قول پیغمبر مثل گنجشک در قفس برای رهایی از گناه تلاش میکنم.ولی تا کمک خدا نباشه که من کاری نمی تونم بکنم.من کلی برنامه چیدم و کلی تدارک دیدم.ولی هزاز ماشاللاه که من دیده نشدم.هروقت هم لای قرانو باز میکنیم میگه عذاب شدید و از این حرفا.من قاتی کردم.یه بنده خدایی بوده عارف مشهور زمان مامون بودیه شب پیش اون شام خورده انگار نه انگار که تا حالا یک رکعت نماز خونده!همه به خاطر اون شام از بین میره!حالا یکی مثل حر ریاحی نجات پیدا میکنه.سرتونو درد نیارم.من یه زمانی شخصیت خوبه بودم تو زندگیم .تا وقتی فهمیدم کاری که من میکنم خود ارضاییه!حالا بی زحمت بفرمایید من چه ...میتونم بکنم؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
دليل اين كه خداوند اجازه مي دهد ما گناه كنيم همان چيزي است كه بواسطه آن خداوند اجازه مي دهد ما بندگي و طاعت و عبادت انجام دهيم، يعني اصل اختيار انسان؛ اگر هدف زندگي انسان در دنيا رسيدن به كمال و به فعليت رساندن قواي دروني خود است كه اين امر نيز در سايه آزمايشات الهي(1) و در مسير عبوديت (2) خداوند محقق مي شود بايد اصل اختيار و حق انتخاب مسير نيز پيش روي انسان قرار داشته باشد.
حقيقتي كه خداوند به صراحت در قرآن به آن اشاره مي كند:
« إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُورا(3) ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!»
البته در بسياري از مواد خداوند از روي لطف و احسان خود زمينه هدايت و دوري از گناه را براي بندگان فراهم مي نمايد و اين ار ناحيه لطف بي كران او و پيشي گرفتن رحمت او بر غضبش مي باشد، اما جدي بودن آزمون دنيا براي بندگان اين اقتضا را دارد كه خداوند مانع اعمال اختياري بندگان نشود تا هركس از روي حجت و دليل سعادت و يا هلاكت را براي خود رقم بزند:
« ً لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَة (4) (همه اينها) براى آن بود كه خداوند، كارى را كه مىبايست انجام شود، تحقّق بخشد تا آنها كه هلاك (و گمراه) مىشوند، از روى اتمام حجّت باشد و آنها كه زنده مىشوند (و هدايت مىيابند)، از روى دليل روشن باشد».
به يقين براي ترگ گناه لطف و عنايت الهي نياز است و خداوند نيز اين لطف را از بندگان خود دريغ نمي نمايد ، اما انسان بايد نهايت تلاش خود را در اين مسير به كار ببندد و نبايد توقع داشته باشد كه با دعائي ساده خداوند بستر گناه را از پيش پاي او بردارد؛ چنان كه مي دانيم پيامبر بزرگي همانند حضرت يوسف وقتي خود را در عرصه گناه گرفتار مي بيند حاضر است براي ترك محيط گناه، از لذت حضور در قصر گذشته سختي حضور در زندان را بپذيرد و به همين جهت به درگاه خداوند عرضه مي دارد:
« قالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَني إِلَيْهِ(5) (يوسف) گفت:«پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از آنچه اينها مرا بسوى آن مىخوانند! »
اگراين گونه خواهان ترك گناه و دوري از نكبت معصيت باشيم يقينا خداوند به داد ما خواهد رسيد. اما بايد براي ترك هر گناهي به دنبال راهكار مناسب همان امر گشت و مقتضي و مقدمات شكل گيري آن گناه را منتفي كرد و يا موانعي را در پيش روي خود و آن گناه ايجاد نمود.
در مورد ترك خودارضائي هم قبول داريم كه اين امر كار سداه اي نيست و نيازمند تلاش و پي گيري همه جانبه است. اما بايد از مسير صحيح و با نهايت تلاش و جديت و همراهي با مشاوران خبره به دنبال ترك اين عمل بود؛ در اين خصوص پيشنهاد مي كنيم حتما با مشاوران تلفني اين مركز تماس برقرار نماييد.( با شماره 09640)
اما در خصوص اين كه گفتيد هر وقت قرآن را باز مي كنيد همواره عذاب مي بينيد به نظر مي رسد قضاوت صحيحي انجام نداديد. زيرا قرآن و سنت مملو از جلوه هاي رحمت بي پايان الهي در حق بندگان است و گنهكار ترين گنهكاران نيز هيچ گاه از رحمت الهي مايوس نيستند تا جايي كه در روايات آمده:
« إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَشَرَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى رَحْمَتَهُ حَتَّى يَطْمَعُ إِبْلِيسُ فِي رَحْمَتِه (6) وقتي روز رستاخيز شود خداى تبارك و تعالى رحمت خود را چنان نشر مي دهد تا جايي كه ابليس هم در رحمتش طمع كند.» پس ما بندگان عادي پروردگار به هيچ وجه نبايد از رحمت بي منتهاي او مايوس شويم.
داستان نقل شده در مورد عراف زمان مامون هم چندان صحيح به نظر نمي رسد، هرچند تاثير لقمه حرام و مشتبه در زندگي انسان قابل انكار نيست. اما هيچگاه اين گونه نيست كه يك بار خطا در اين عرصه، همه تلاش ها و زحمات خالصانه قبلي انسان را نابود سازد. البته همه هدايت ها و ضلالت ها و توفيق توبه و عاقبت به خيري يا سوء عاقبت انسان ها معلول علل و عوامل خاص خود است كه چه بسا جزئيات آن براي ما آشكار نباشد، اما فراموش نكنيد در اين مسير ذره اي ظلم در حق بنده اي روا داشته نمي شود.
پس به رحمت الهي دل ببنديد و براي رسيدن به الطاف بيكران الهي و دور شدن هرچه بيشتر از ظلمت گناه و معصيت به دنبال راهكارهاي حساب شده و روشني كه در منابع ديني و در كلام بزرگان اين عرصه آمده باشيد و فراموش نكنيد اگر واقعا طالب باشيم به مقصود خواهيم رسيد چنان كه خواجه شيرازي فرمود:
عاشق كه شد كه يار به حالش نظر نكرد اي خواجه درد نيست وليكن طبيب هست.
پي نوشت ها:
1. محمد (47) آيه 31.
2. ذاريات (51) آيه 56.
3. انسان (76) آيه 3.
4. انفال (8) آيه 42.
5. يوسف (12) آيه 33.
6. علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بيروت - لبنان، 1404 ه ق ، ج 60، ص 236.
موفق باشید.
